Γενικές εκλογές στο Τουβαλού (2024)

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Γενικές εκλογές διεξήχθησαν στο Τουβαλού στις 26 Ιανουαρίου 2024.[1][2] Δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα στο Τουβαλού και όλοι οι υποψήφιοι κατεβαίνουν ως ανεξάρτητοι.

Δύο σημαντικά θέματα στις εκλογές ήταν η Σύμβαση της Ένωσης Φαλεπίλι, η οποία επιτρέπει στην Αυστραλία να ασκήσει βέτο στις ρυθμίσεις εξωτερικής ασφάλειας του Τουβαλού με αντάλλαγμα να επιτρέψει στους εκτοπισμένους από την κλιματική αλλαγή κατοίκους του Τουβαλού να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία, και η διπλωματική αναγνώριση της Ταϊβάν από τη χώρα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας για επιρροή στην περιοχή.[3][4][5][6][7][8][9][10]

Πλαίσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις προηγούμενες εκλογές του 2019 υπήρξε μεγάλη εναλλαγή μεταξύ των 16 βουλευτών, επτά από τους οποίους ήταν μέλη πρώτης θητείας. Αρκετοί υπουργοί έχασαν τις έδρες τους. Υπήρχαν δύο γυναίκες υποψήφιες και η Δρ Πουακένα Μπόρεχαμ διατήρησε την έδρα της στο κοινοβούλιο.[11] Στην ψηφοφορία για τον πρωθυπουργό, που διεξήχθη λίγο μετά τις εκλογές, το κοινοβούλιο εξέλεξε τον Καουσέα Νατάνο, νικώντας τον εν ενεργεία επικεφαλής της κυβέρνησης Ενέλε Σοποάγκα, ο οποίος υπηρετούσε από το 2013.[12][13]

Η ήττα του Σοποάγκα, ο οποίος ήταν υπέρ της Ταϊβάν, έκανε ορισμένους να υποθέσουν ότι ο νέος πρωθυπουργός θα διέκοπτε τους δεσμούς με την Ταϊπέι υπέρ της Κίνας.[14] Οι Νήσοι του Σολομώντα, μια άλλη νησιωτική χώρα του Ειρηνικού, είχαν κάνει την αλλαγή λίγες ημέρες νωρίτερα, αναγνωρίζοντας την Κίνα.[15] Όμωψς ο πρωθυπουργός Νατάνο εν τέλει διαβεβαίωσε ότι το Τουβαλού θα διατηρήσει τους διπλωματικούς του δεσμούς και την αναγνώριση της Ταϊβάν.[12] Το 2024 τπο Τοπυβαλού είναι μια από τις 12 χώρες που διατηρούν διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν.[16]

Συνθήκη Ένωσης Φαλεπίλι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Νοέμβριο του 2023 ο πρωθυπουργός Νατάνο υπέγραψε τη συνθήκη της Ένωσης Φαλεπίλι με την Αυστραλία. Ένας σημαντικός παράγοντας της συνθήκης παρέχει στους πολίτες του Τουβαλού που αντιμετωπίζουν εκτοπισμό λόγω της κλιματικής αλλαγής τη δυνατότητα να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία. Σε αντάλλαγμα, η συμφωνία επιτρέπει στην Αυστραλία να ασκήσει βέτο στις συμφωνίες εξωτερικής ασφάλειας του Τουβαλού.[17] Ο Νατάνο δήλωσε ότι η συνθήκη ήταν απαραίτητη για τη διατήρηση της ταυτότητας του Τουβαλού.[18] Ωστόσο, ο πρώην πρωθυπουργός Σοποάγκα υποστήριξε ότι η Ένωση Φαλεπίλι θα υπονομεύσει την κυριαρχία της χώρας και ορκίστηκε να την καταργήσει σε περίπτωση που ηγηθεί και πάλι κυβέρνησης μετά τις εκλογές. Ο Σοπόάγκα τόνισε τον ευαίσθητο χαρακτήρα να διατηρηθεί η κυριαρχία των νησιωτικών κρατών του Ειρηνικού εν μέσω μιας περιόδου όπου μεγαλύτερες χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα, ανταγωνίζονται για την επιρροή τους στην περιοχή. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Σάιμον Κόφε επέκρινε επίσης τη συνθήκη και δεσμεύτηκε να επαναδιαπραγματευτεί με την Αυστραλία. Ο Κόφε υπογράμμισε τις συμβάσεις του Τουβαλού με πολλές διεθνείς εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παρέχουν στη χώρα δορυφορικές συνδέσεις και διερωτήθηκε αν ήταν απαραίτητο το Τουβαλού να απαιτεί την άδεια της Αυστραλίας για να συνεργαστεί με τέτοιες εταιρείες.[19]

Εκλογικό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα 16 μέλη του κοινοβουλίου εκλέγονταιι σε 8 διεδρικές εκλογικές περιφέρειες μέσω πλειοψηφικού συστήματος σε ομάδες.[12][20][21] Με το σύστημα αυτό, κάθε ψηφοφόρος μπορεί να ψηφίσει τόσες ψήφους όσες και οι προς πλήρωση έδρες. Το συνηθισμένο αποτέλεσμα όταν οι υποψήφιοι χωρίζονται σε κόμματα είναι ότι το πιο δημοφιλές κόμμα στην περιφέρεια εκλέγει όλους τους υποψηφίους του σε μια φαινομενικά σαρωτική νίκη. Δεν υπάρχουν επίσημα πολιτικά κόμματα στο Τουβαλού, οπότε όλοι οι υποψήφιοι κατέρχονται ως ανεξάρτητοι.[19] Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι πολίτες του Τουβαλού και να είναι τουλάχιστον 21 ετών. Εάν, μέχρι την καταληκτική ημερομηνία εγγραφής, δεν έχουν εγγραφεί περισσότεροι από δύο επιλέξιμοι υποψήφιοι για να θέσουν υποψηφιότητα σε μια εκλογική περιφέρεια, οι υποψήφιοι αυτοί ανακηρύσσονται, εκείνη την ημέρα, εκλεγμένοι σύμφωνα με τον νόμο. Οι υποψήφιοι έχουν προθεσμία μέχρι την προηγούμενη ημέρα των εκλογών για να αποσυρθούν εάν το επιθυμούν. Δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι πολίτες ηλικίας 18 ετών και άνω. Η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική.[21][22] There are about 6,000 voters in this election.[23]


Διαδικασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ψηφοφορία άρχισε στις 26 Ιανουαρίου 2024 στις 8:00 τοπική ώρα (UTC+12:00) και ολοκληρώθηκε στις 16:00,[24] Η εκλογική αρχή ανέφερε ότι η συμμετοχή ήταν υψηλή μόλις άνοιξαν οι κάλπες.

Έξι νέα μέλη εξελέγησαν στο 16μελές κοινοβούλιο.[25] Σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση του κοινοβουλίου περιλαμβάνουν τον απερχόμενο πρωθυπουργό Καουσέα Νατάνο, καθώς και τη δρα Πουακένα Μπορεχάμ το μοναδικό θηλυκό μέλος του νομοθετικού σώματος που δεν διατήρησαν τις έδρες τους.[25][26][27] Ο πρώην Γενικός Κυβερνήτης Σερ Ιάκομπα Ιταλέλι εξελέγη βουλευτής μαζί με τον Φελέτι Τίο, πρώην εκτελεστικό διευθυντή της Επιτροπής Αλιείας Δυτικού και Κεντρικού Ειρηνικού (WCPFC).[25][28]

Ο πρώην πρωθυπουργός Ενέλε Σοποάγκα, επανεξελέγη στην περιφέρεια Νουκουφετάου.[25]

Περιφέρεια Υποψήφιος Ψήφοι % Σημειώσεις
Φουναφούτι Τουαφάφα Λατάσι 351 31,08 Εξελέγη
Σάιμον Κόφε 348 30,82 Επανεξελέγη
Καουσέα Νατάνο 331 29,32 Έχασε την έδρα
Ιόσουα Σαμασόνι 53 4,70
Λιουκ Πααενίου 37 0,13
Τζακ Ματάιο Ταλέκα 9 0,8
Νανουμάνγκα Μονίσε Λααφάι 292 29,95 Επανεξελέγη
Χαμόα Χολόνα 265 27,18 Εξελέγη
Μαλόφου Σοποάγκα 251 25,74
Κιτιόνα Ταούσι 167 17,13 Έχασε την έδρα
Νανουμέα Αμπελόσα Μανόα Τεχούλου 490 36,57 Επανεξελέγη
Τίμι Μελέι 296 22,09 Επανεξελέγη
Temetiu Maliga 246 18,34
Σατίνι Μανουέλα 178 13,28
Φαλασέσε Τουπόου 130 9,70
Νιουτάο Φελέτι Τίο 581 46,40 Elected
Σαλάγκα Τάου Τεάφα 499 39,85 Επανεξελέγη
Samuelu Teo 172 13,74 Έχασε την έδρα
Νούι Μακένζι Κιριτόνε 352 36,90 Επανεξελέγη
Ιάκομπα Ιταλέλι 311 32,60 Εξελέγη
Πουακένα Μπορεχάμ 291 30,50 Έχασε την έδρα
Νουκουφετάου Παναπάσι Νελεσόνι 408 27,05 Επανεξελέγη
Ενέλε Σοποάγκα 402 26,65 Επανεξελέγη
Ταϊμιτάσι Παελάτι 374 24,80
Νικολάσι Απενέλου 324 21,48
Νουκουλαελάε Σέβε Παενίου – – Επανεξελέγη (χωρίς αντίπαλο)
Ναμολίκι Σουαλίκι – – Επανεξελέγη (χωρίς αντίπαλο)
Βαϊτούπουu Πάουλσον Πανάπα 585 32,46 Εξελέγη
Μάινα Τάλια 448 24,86 Εξελέγη
Νιέλου Μεϊσάκε 420 23,30 Έχασε την έδρα
Ισάια Ταάπε 349 19,36 Έχασε την έδρα

Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 26 Φεβρουαρίου 2024 ο Φελέτι Τίο διορίστηκε ως πρωθυπουργός, έπειτα από την εκλογή του από το κοινοβούλιο χωρίς αντίπαλο.[29][30][31][32][33] Teo was a member of the eminent persons panel which worked with the governments of Tuvalu and Australia to draft the Falepili Union.[34]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Elections: Tuvalu Parliament 2023». IFES Election Guide. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2023. 
  2. ↑ Srinivasan, Prianka (18 November 2023). «Stay or go? Offered a future away from home, Tuvalu's people face a painful choice». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 November 2023. https://web.archive.org/web/20231121192547/https://www.theguardian.com/world/2023/nov/19/stay-or-go-offered-a-future-away-from-home-tuvalus-people-face-a-painful-choice. Ανακτήθηκε στις 23 November 2023. 
  3. ↑ Needham, Kirsty (24 Ιανουαρίου 2024). «Tuvalu expected to review Taiwan ties after election – minister». Reuters. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2024. 
  4. ↑ Srinivasan, Prianka (25 Ιανουαρίου 2024). «Tuvalu election: what's happening, and what could it mean for Taiwan, China and the Pacific?». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2024. 
  5. ↑ «Tuvalu's pro-Taiwan leader loses seat in national election». ABC News. 27 Ιανουαρίου 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2024. 
  6. ↑ Jess Marinaccio· Graeme Smith (27 Ιανουαρίου 2024). «Tuvalu's Taiwan question». Development Policy Centre. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2024. CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)
  7. ↑ «Voting begins in tiny Tuvalu in election that reverberates from China to Australia». World (στα Αγγλικά). NPR. Associated Press. 25 Ιανουαρίου 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2024. 
  8. ↑ Michael E. Miller; Lily Kuo; Vic Chiang (1 February 2024). «China sets sights on Taiwan's three remaining tiny Pacific allies». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 February 2024. https://web.archive.org/web/20240208033528/https://www.washingtonpost.com/world/2024/02/01/china-taiwan-pacific-nauru-tuvalu/. Ανακτήθηκε στις 2 February 2024. 
  9. ↑ Dziedzic, Stephen (4 Φεβρουαρίου 2024). «Despite Beijing's attempts to 'lure' more support in the Pacific, Taiwan's top diplomat in Australia backs ties with Tuvalu». ABC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2024. 
  10. ↑ Reid, Marshall (7 Φεβρουαρίου 2024). «Taiwan, Tuvalu, and Uncertainty in the Pacific». Global Taiwan Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2024. 
  11. ↑ «Tuvalu elections: large turnover for new parliament». Radio New Zealand. 10 September 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 June 2023. https://web.archive.org/web/20230618122152/https://www.rnz.co.nz/international/pacific-news/398454/tuvalu-elections-large-turnover-for-new-parliament. Ανακτήθηκε στις 21 July 2023. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «Election results». Inter-Parliamentary Union. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2023. 
  13. ↑ «Kausea Natano new PM of Tuvalu; Sopoaga ousted». Radio New Zealand. 19 September 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 March 2023. https://web.archive.org/web/20230308013452/https://www.rnz.co.nz/international/pacific-news/399106/kausea-natano-new-pm-of-tuvalu-sopoaga-ousted. Ανακτήθηκε στις 21 July 2023. 
  14. ↑ Colin Packham & Jonathan Barrett (19 Σεπτεμβρίου 2019). «Tuvalu changes PM, adds to concerns over backing for Taiwan in Pacific». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2024. 
  15. ↑ «Tuvalu parliament picks new PM in potential blow for Taiwan». Al Jazeera. 19 September 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 May 2023. https://web.archive.org/web/20230526165015/https://www.aljazeera.com/news/2019/9/19/tuvalu-parliament-picks-new-pm-in-potential-blow-for-taiwan. Ανακτήθηκε στις 21 July 2023. 
  16. ↑ «Tuvalu's prime minister reportedly loses his seat in crucial elections on the Pacific island nation». Associated Press. 27 January 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 January 2024. https://web.archive.org/web/20240127111846/https://apnews.com/article/tuvalu-elections-island-pacific-china-taiwan-3d2a7c4c7e3f6227d1577f60330ca547. Ανακτήθηκε στις 27 January 2024. 
  17. ↑ Lewis, Lydia (29 November 2023). «Ex-Tuvalu PM running for office in 2024 will 'throw away' Falepili Treaty». Radio New Zealand. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 November 2023. https://web.archive.org/web/20231129143656/https://www.rnz.co.nz/international/pacific-news/503529/ex-tuvalu-pm-running-for-office-in-2024-will-throw-away-falepili-treaty. Ανακτήθηκε στις 30 November 2023. 
  18. ↑ Lewis, Lydia (14 November 2023). «Australia-Tuvalu treaty is 'to maintain our identity', Kausea Natano says». Radio New Zealand. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 November 2023. https://web.archive.org/web/20231129030746/https://www.rnz.co.nz/international/pacific-news/502395/australia-tuvalu-treaty-is-to-maintain-our-identity-kausea-natano-says. Ανακτήθηκε στις 30 November 2023. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Needham, Kirsty (8 December 2023). «Tuvalu politician who stood in rising sea wants changes to Australia migration treaty». Reuters (Sydney). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 December 2023. https://archive.today/20231214004733/https://www.reuters.com/world/asia-pacific/tuvalu-politician-who-stood-rising-sea-wants-changes-australia-migration-treaty-2023-12-08/. Ανακτήθηκε στις 14 December 2023. 
  20. ↑ «Electoral system». archive.ipu.org. Inter-Parliamentary Union. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2023. 
  21. ↑ 21,0 21,1 «Electoral system». Inter-Parliamentary Union. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2023. 
  22. ↑ Πρότυπο:Cite act «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2024. CS1 maint: Unfit url (link)
  23. ↑ «Tuvalu's pro-Taiwan prime minister Kausea Natano loses seat in partial election results». The Guardian. 27 January 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 January 2024. https://web.archive.org/web/20240127041546/https://www.theguardian.com/world/2024/jan/27/tuvalus-pro-taiwan-prime-minister-kausea-natano-loses-seat-in-partial-election-results. Ανακτήθηκε στις 27 January 2024. 
  24. ↑ Foon, Eleisha (26 January 2024). «Tuvalu goes to the polls». Radio New Zealand. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 January 2024. https://web.archive.org/web/20240126025704/https://www.rnz.co.nz/international/pacific-news/507528/tuvalu-goes-to-the-polls. Ανακτήθηκε στις 26 January 2024. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 «Tuvalu general election: Six newcomers in parliament». Radio New Zealand. 29 January 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 January 2024. https://web.archive.org/web/20240129102441/https://www.rnz.co.nz/news/pacific/507716/tuvalu-general-election-six-newcomers-in-parliament. Ανακτήθηκε στις 29 January 2024. 
  26. ↑ «Tuvalu's Pro-Taiwan PM Kausea Natano Loses Seat, AFP Reports» (στα αγγλικά). Bloomberg.com. 2024-01-27. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 January 2024. https://web.archive.org/web/20240127023115/https://www.bloomberg.com/news/articles/2024-01-27/tuvalu-s-pro-taiwan-pm-kausea-natano-loses-seat-afp-reports. Ανακτήθηκε στις 2024-01-27. 
  27. ↑ Needham, Kirsty (27 Ιανουαρίου 2024). «Tuvalu's pro-Taiwan leader loses seat in national election». Reuters. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2024. 
  28. ↑ Marinaccio, Jess (30 January 2024). «Tuvalu's 2024 general election: a new political landscape». PolicyDevBlog. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 January 2024. https://web.archive.org/web/20240130014638/https://devpolicy.org/2024-tuvalu-general-election-a-changing-political-landscape-20240130/. Ανακτήθηκε στις 26 January 2024. 
  29. ↑ Needham, Kirsty (26 Φεβρουαρίου 2024). «Taiwan ally Tuvalu names Feleti Teo as new prime minister». Reuters. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2024. 
  30. ↑ Agence France-Presse (26 Φεβρουαρίου 2024). «Tuvalu names Feleti Teo prime minister after pro-Taiwan leader Kausea Natano ousted». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2024. 
  31. ↑ Australian Associated Press (26 Φεβρουαρίου 2024). «Feleti Teo named as new Tuvalu prime minister». The National Indigenous Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2024. 
  32. ↑ Rod McGuirk and Tristan Lavalette (25 February 2024). «Feleti Teo is named Tuvalu's new prime minister after elections that ousted Taiwan supporter». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/world/2024/02/25/tuvalu-prime-minister-feleti-teo/d2ed0b4c-d446-11ee-82ad-c2391b06a8f5_story.html. Ανακτήθηκε στις 26 February 2024. 
  33. ↑ «Feleti Teo elected new Tuvalu PM unopposed». Radio New Zealand. 26 February 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 February 2024. https://web.archive.org/web/20240226012238/https://www.rnz.co.nz/international/pacific-news/510174/feleti-teo-elected-new-tuvalu-pm-unopposed. Ανακτήθηκε στις 26 February 2024. 
  34. ↑ Faa, Marian· Dziedzic, Stephen (26 Φεβρουαρίου 2024). «Tuvalu's new prime minister to face decisions on key pact with Australia and recognition of Taiwan». ABC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2024. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γενικές_εκλογές_στο_Τουβαλού_(2024)&oldid=10473810"