Αστολά
Η Νήσος Αστολά, γνωστή και ως Χαφτ Ταλάρ (βαλουχ. και ούρντου زروان ءِ هفت تلار) ή Σαταντίπ[1] είναι μικρό ακατοίκητο νησί του Πακιστάν, στην Αραβική Θάλασσα, περίπου 25 χιλιόμετρα νότια από το πλησιέστερο σημείο της ηπειρωτικής ακτής και 39 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το λιμάνι του Πάσνι. Αν και με έκταση μόλις 6,7 τετρ. χιλιόμετρα, η Αστολά είναι το μεγαλύτερο νησί του Πακιστάν. Διοικητικώς υπάγεται στο Διαμέρισμα Γκβαντάρ της Επαρχίας Βαλουχιστάν.
Τον Ιούνιο του 2017 το Πακιστάν ανακήρυξε την Αστολά ως την πρώτη του «προστατευόμενη περιοχή θαλάσσιου περιβάλλοντος», ως μέρος μιας διεθνούς υποχρεώσεώς του εξαιτίας της συνθήκης για τη βιοποικιλότητα.
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αρχαιότερη μνεία της Αστολά βρίσκεται πιθανότατα στην αφήγηση του Αρριανού σχετικώς με τον περίπλου του ναυάρχου του Μεγάλου Αλεξάνδρου Νεάρχου, το 325 π.Χ.. Οι ναύτες του στόλου του Νεάρχου «φοβήθηκαν από τις παράξενες ιστορίες που λέγονταν σχετικά με ένα ακατοίκητο νησί», το οποίο ο Αρριανός αποκαλεί Νοσάλη.[2]. Ο ίδιος ιστορικός στο έργο του Ινδική το ονομάζει Καρνίνη[3] και γράφει ότι είχε αγκυροβολήσει εκεί. Φήμες υπήρχαν ότι το κατοικούσαν οι «Ιχθυοφάγοι» (οι «ψαροφάγοι») και ότι εκεί «ακόμα και το αρνίσιο κρέας είχε μια επίγευση ψαριού». Η περσική φράση mahi khoran, η οποία σημαίνει «ψαροφάγοι», είναι το σημερινό όνομα της παραλιακής περιοχής της ανατολικής Περσίας (προς το Πακιστάν). Οι ιστορικοί που ταυτίζουν την Καρνίνη με την Αστολά παραγνωρίζουν ωστόσο τη μεγάλη ξηρότητα και την έλλειψη πηγών νερού, που καθιστά το νησί μη κατοικήσιμο από τους ανθρώπους, ακατάλληλο ακόμα και για κτηνοτροφία. Είναι πιθανό ότι Καρνίνη ήταν το όνομα ενός νησιού στην εσωτερική θάλασσα, του σημερινού Χορ Καλμάτ.
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αστολά βρίσκεται σε γεωγραφικές συντεταγμένες 25°07΄20΄΄ Βόρειο πλάτος και 63°50΄49΄΄ Ανατολικό μήκος, ενώ έχει μέγιστο πλάτος 2,3 χιλιόμετρα και η υψηλότερη κορυφή του έχει υψόμετρο 75 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Το νησί αποτελείται από ένα κεκλιμένο χαμηλό «οροπέδιο» και μια σειρά επτά λοφίσκων, από όπου και η ονομασία Χαφτ Ταλάρ, που σημαίνει «Εφτάλοφο». Υπάρχουν βαθιά χάσματα και κρημνοί, καθώς και αρκετά μικρά σπήλαια. Η νότια ακτή του νησιού χαμηλώνει βαθμιαία προς τη θάλασσα (η κλίση του οροπεδίου), ενώ η βόρεια ακτή είναι κρημνώδης.
Οικολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η απομόνωση και το ακατοίκητο του νησιού βοήθησε στη διατήρηση αρκετών ειδών οργανισμών στην Αστολά. Τα απειλούμενα είδη θαλάσσιας χελώνας πράσινη χελώνα (Chelonia mydas) και γερακόραμφη χελώνα (Eretmochelys imbracata) φωλιάζουν στην ακτή. Στο νησί κατοικούν ακόμα και ενδημικά υποείδη ερπετών, όπως η «οχιά της Αστολά» (Echis carinatus astolae). Αναφέρονται επίσης μεγάλοι αριθμοί από θαλασσοπούλια, που αναπαράγονται εκεί, όπως γλάροι, νουμήνιοι και λευκοσκαλίδρες. Αδέσποτες γάτες που εισάχθηκαν στο νησί από ψαράδες προκειμένου να ελέγξουν τον πληθυσμό των τρωκτικών αποτελούν αυξανόμενη απειλή για τα είδη άγριας ζωής που αναπαράγονται εκεί. Π.χ. ο γλάρος του Άντεν (Larus hemprichii) είχε κάποτε μεγάλη αποικία αναπαραγωγής στο νησί, που σήμερα έχει εξολοθρευθεί.[4]
Η βλάστηση του νησιού είναι ελάχιστη και θαμνώδης, χωρίς δένδρα. Στην πραγματικότητα, ο μεγαλύτερος θάμνος στο νησί είναι το είδος Prosopis juliflora, που εισάχθηκε από τον άνθρωπο στη νότια Ασία το 1877 από τη Νότια Αμερική. Υπάρχει επίσης κοραλλιογενής ύφαλος στα νερά του νησιού.
Κτίσματα πάνω στο νησί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1982 το πακιστανικό κράτος έκτισε έναν φάρο στο ψηλότερο σημείο της Αστολά για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, ο οποίος από το 1987 λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια.[5]
Από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Μάιο κάθε χρόνο η Αστολά καθίσταται προσωρινή βάση για ψαράδες που αλιεύουν αστακούς και στρείδια. Από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο το νησί παραμένει έρημο εξαιτίας των συχνών θαλασσοταραχών.
Υπάρχει ένα μικρό τζαμί αφιερωμένο στον Μουσουλμάνο άγιο Πιρ Χαβάτζα Χιζρ, που χρησιμοποιείται από τους εποχικούς αυτούς ψαράδες, καθώς και ερείπια ενός αρχαίου ινδουιστικού ναού της θεάς Κάλι.[6]
Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ S.A.J Shirazi, ContactPakistan.com. «Astola with Sherazi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2006.
- ↑ Jackson, A.V. Williams (1906). History of India, Volume II. London: The Grolier Society. σελ. 96.
- ↑ Αρριανού Ινδική, βιβλίο 8, κεφ. 26
- ↑ Grimmett, Richard, Roberts, Tom και Inskipp, Tim: Birds of Pakistan, Helm Field Guides, Λονδίνο 2008, σελ. 112
- ↑ http://mercantilemarine.gov.pk/Body/Light%20Houses/Astola_Island.htm
- ↑ Information Sheet on Ramsar Wetlands, Ramsar Convention on Wetlands. «Pakistan, Astola (Haft Talar) Island, 2001». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2006.