Αργυραμοιβός
Ένας αργυραμοιβός είναι ένα άτομο ή ένας οργανισμός ο οποίος δραστηριοποιείται ανταλλάσοντας νομίσματα ή συναλλάγματα μιας χώρας με μιας άλλης.[1] Η συγκεκριμένη μορφή εμπορίου αποτέλεσε προπομπό των σημερινών τραπεζικών επιχειρήσεων.[2]
Η επικράτηση των χαρτονομισμάτων στα μέσα του 17ου αιώνα και η ανάπτυξη του σύγχρονου τραπεζικού τομέα καθώς και των κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών τον 20ο αιώνα επέτρεψαν την δημιουργία μιας αγοράς συναλλάγματος. Ως απόρροια αυτού, οι τράπεζες και άλλες εξειδικευμένες χρηματοπιστωτικές εταιρείες ανταλλάσουν χρήματα της μιας χώρας με εκείνα κάποιας άλλης, με την ύπαρξη ενός διαφανούς συστήματος.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Ιερουσαλήμ, κατά την αρχαιότητα, οι προσκυνητές που επισκέπτονταν τον Ιερό Ναό τις εβραϊκές ιερές ημέρες αντάλλασαν μερικά από τα χρήματά τους από το συνηθισμένα ελληνικά και ρωμαϊκά νομίσματα για τα αντίστοιχα εβραϊκά και τυριανά. Τα δύο τελευταία ήταν τα μόνα αποδεκτά νομίσματα για πληρωμές εντός του Ναού·[3] με αυτά τα χρήματα, ο προσκυνητής αγόραζε ένα ζώο για να το θυσιάσει, συνήθως ένα περιστέρι ή ένα αρνί, ως προετοιμασία για τις τελετές της επόμενης ημέρας.
Την περίοδο του Μεσαίωνα στην Ευρώπη, πολλές πόλεις και κωμοπόλεις κυκλοφορούσαν τα δικά τους νομίσματα, που συχνά έφεραν το πρόσωπο ενός ηγεμόνα, όπως έναν βαρόνο ή έναν επίσκοπο της περιοχής. Όταν οι ξένοι, ειδικά οι πλανόδιοι έμποροι, επισκέπτονταν τις πόλεις για μια εμποροπανήγυρη, ήταν απαραίτητο να ανταλλάσσουν τα ξένα νομίσματα με τα ντόπια σε τοπικούς αργυραμοιβούς. Οι τελευταίοι αξιολογούσαν ένα ξένο νόμισμα βάσει του τύπου, της φθοράς και της εγκυρότητάς του. Εν συνεχεία το δέχονταν ως κατάθεση, καταγράφοντας την αξία του σε τοπικό νόμισμα. Κατόπιν, ο έμπορος θα μπορούσε να αποσύρει τα χρήματα σε τοπικό νόμισμα για να πραγματοποιήσει συναλλαγές ή, το πιθανότερο, να τα κρατήσει κατατεθειμένα: ο αργυραμοιβός θα λειτουργούσε κατά κάποιον τρόπο σαν διευκολυντής της διαδικασίας ανταλλαγής των νομισματικών μονάδων.
Καθώς το μέγεθος και οι δραστηριότητες των αργυραμοιβών αυξάνονταν, εκείνοι άρχισαν να παρέχουν τη δυνατότητα δανεισμού, προσθέτοντας την αμοιβή δανεισμού στις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Αργότερα οι Ναΐτες Ιππότες παρείχαν αυτή την υπηρεσία στους προσκυνητές που ταξίδευαν από και προς τους Αγίους Τόπους.[4][5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Dictionary and Thesaurus | Merriam-Webster». www.merriam-webster.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2016.
- ↑ Raymond De Roover (2008). Money, Banking and Credit in Mediaeval Bruges - Italian Merchant Bankers, Lombards and Money Changers - A Study in the Origins of Banking. Read Books. σελ. 464. ISBN 978-1-4437-2609-2.
- ↑ Sanders, E. P. The historical figure of Jesus. Penguin, 1993.
- ↑ Martin, Sean (2005). The Knights Templar: The History & Myths of the Legendary Military Order. p. 47, New York: Thunder's Mouth Press. (ISBN 1-56025-645-1).
- ↑ Nicholson, Helen (2001). The Knights Templar: A New History. p. 4, Stroud: Sutton. (ISBN 0-7509-2517-5).
|