Όλγα Μπακόλα
| Όλγα Μπακόλα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Όλγα Μπακόλα (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1917 Ζαγόρι |
| Θάνατος | 1943 Αθήνα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | textile industrial συνδικαλίστρια |
Η Όλγα Μπακόλα (1917-1943) ήταν υφαντουργός, κομμουνίστρια, αντιστασιακή και μέλος της ΕΠΟΝ. Σκοτώθηκε από γερμανικό τανκ κατά τη μεγάλη Πανεθνική διαδήλωση της Αθήνας στις 22 Ιουλίου 1943.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αγωνιστική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Όλγα Μπακόλα γεννήθηκε το 1917 στο Ζαγόρι Ιωαννίνων. Μετακόμισε αργότερα με την οικογένειά της στο Νέο Ηράκλειο.[1] Από μικρή μπήκε στη βιοπάλη δουλεύοντας σε υφαντουργείο. Ήταν από τους οργανωτές του Σωματείου Υφαντουργών Νέας Ιωνίας.[2]
Ασπάστηκε την κομμουνιστική ιδεολογία και έγινε μέλος της ΟΚΝΕ το 1933, ενώ το 1934-35 ήταν Γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Κομμουνιστικής Νεολαίας Λάρισας. Οργανωμένα στο ΚΚΕ ήταν και τα άλλα πέντε αδέρφια της καθώς και οι γονείς της.[3]
Το 1936 πήγε στη Σοβιετική Ένωση και φοίτησε στις κομματικές σχολές ΚUTV. Τα κομματικά της ψευδώνυμο ήταν "Ασπασία" και "Αλίκη Καντά".[4]
Στην Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Οκτώβριο του 1939 μαζί με άλλους επτά Έλληνες (Τιμογιαννάκης, Γιώσης, Κατσίδου, Καραφύλας, Χρονόπουλος, Μπουκίδης και Τζωρτζάτος) που σπούδαζαν στη Σοβιετική Ένωση επέστρεψαν στην Ελλάδα, μέσω Παρισιού για να βοηθήσουν στην ανασυγκρότηση της καθοδήγησης του ΚΚΕ που είχε διαβρωθεί από την Ασφάλεια.[5][6] Όταν έφτασαν στην Αθήνα συνδέθηκαν με τους Κουτσογιάννη και Τυρίμο που ήταν ήδη πράκτορες της Ασφάλειας, χωρίς όμως να το γνωρίζουν.
Τα άτομα αυτά μαζί με τους Κουτσογιάννη, Τυρίμο, Μιχαηλίδη, Μύτλα κ.α συγκρότησαν τον Δεκέμβριο του 1939 την Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ (ΠΔ), αγνοώντας ότι είναι υπό την κηδεμονία της Ασφάλειας και του Μανιαδάκη.[7] Η ΠΔ έκανε την επίσημη εμφάνισή της τον Ιανουάριο του 1940, εκδίδοντας ακόμη και δικό της Ριζοσπάστη.[8]
Η ΠΔ κατάφερε να επηρεάσει πολλά φυλακισμένα καθοδηγητικά στελέχη του ΚΚΕ, ακόμα και τον ίδιο τον Ζαχαριάδη, ο οποίος δεν υποψιαζόταν το ρόλο της, αλλά αντ' αυτού υποψιαζόταν την -καθαρή- Παλιά Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ (ΠΚΕ).[9] Η ΠΔ βρέθηκε σε έντονη αντιπαράθεση με την ΠΚΕ, συνεχώς αντάλλασσαν κατηγορίες για χαφιεδισμό και η κατάσταση αυτή προκάλεσε τρομερή σύγχυση στα μέλη του ΚΚΕ.[10]
Ο ρόλος της ΠΔ άρχισε να αποκαλύπτεται προς τα τέλη του 1940, όταν ο πλαστός Ριζοσπάστης άρχισε να υμνεί τον Μεταξά και να αποκτά έντονο εθνικιστικό και φιλοκαθεστωτικό λόγο.[11]
Κατοχή – Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μπακόλα αποχώρησε από την ΠΔ τον Απρίλιο του 1941 και στην Κατοχή που ακολούθησε εντάχθηκε σε αντιστασιακές οργανώσεις, ενώ το 1943 έγινε μέλος της ΕΠΟΝ. Στη μεγάλη διαδήλωση στις 22 Ιούλη 1943 στην Αθήνα για να μην προσαρτηθεί η Κεντρική Μακεδονία στην Βουλγαρική ζώνη κατοχής, τραυματίστηκε βαριά από γερμανικό τανκ και πέθανε μετά από πέντε μέρες στο νοσοκομείο.[12] Στην ίδια διαδήλωση σκοτώθηκαν και οι επονίτισες Παναγιώτα Σταθοπούλου και η Κούλα Λίλη.
Στην κηδεία της μίλησε ο αρτεργάτης πατέρας της. Τέλειωσε με τα λόγια αυτά προς την κόρη του: «Το αίμα σου νάναι το αίμα της λευτεριάς!»[13]
Οι γονείς της Αριστείδης και Μαρία Μπακόλα σκοτώθηκαν στις 4 Δεκεμβρίου 1944 από άνδρες δοσιλογικών οργανώσεων στην Ομόνοια, που πυροβόλησαν από τα ξενοδοχεία στα οποία διέμεναν κατά ατόμων που επέστρεφαν στα σπίτια τους μετά την κηδεία των θυμάτων του συλλαλητηρίου της προηγούμενης μέρας στο Σύνταγμα.[14]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γκουντουβάς, Σωτήρης (2019). Το ΚΚΕ κατά την περίοδο 1939-41. Η Παλιά Κεντρική Επιτροπή και η Προσωρινή Διοίκηση. Αθήνα: Πάντειο Πανεπιστήμιο.
- Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
- Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2015
- Βασίλης Νεφελούδης "Ακτίνα Θ'", Εκδόσεις της Εστίας, Αθήνα 2007
- Περικλής Ροδάκης "Νίκος Ζαχαριάδης", Εκδόσεις Επικαιρότητα, Αθήνα 2007
- Γρηγόρης Φαράκος "Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Σχέσεις του ΚΚΕ και Διεθνούς Κομμουνιστικού Κέντρου", εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2004
- Χαραλαμπίδης, Μενέλαος (2014). Δεκεμβριανά 1944. Η μάχη της Αθήνας. Αθήνα: Αλεξάνδρεια. ISBN 9789602216408.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Γκουντουβάς (2019), σελ. 182
- ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41 (2015), σελ. 229-230
- ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41 (2015), σελ. 229-230
- ↑ Φαράκος (2004), σελ. 433
- ↑ Γκουντουβάς (2019), σελ. 51-55
- ↑ Ροδάκης (2007), σελ.126-127
- ↑ Γκουντουβάς (2019), σελ. 51-55
- ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ.344-345
- ↑ Νεφελούδης (2007), σελ.226-234
- ↑ Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ.343-346
- ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41 (2015), σελ. 229-230
- ↑ Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41 (2015), σελ. 229-230
- ↑ http://documentahistory.blogspot.gr/2012/07/22-1943.html
- ↑ Χαραλαμπίδης 2014, σελ. 81 υπ 140.