Έργα που αποδίδονται στον Φλώρο

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τρία κύρια σύνολα έργων αποδίδονται στον Φλώρο (ένα ρωμαϊκό επίθετο [cognomen]): Βιργίλιος: ρήτωρ ή ποιητής, μία Επιτομή της ρωμαϊκής ιστορίας και μία συλλογή από 14 μικρά ποιήματα (66 γραμμές συνολικά). Δεν είναι σαφές εάν τα έργα συντέθηκαν από το ίδιο άτομο ή από ένα σύνολο ανθρώπων, αλλά τα έργα αποδίδονται ποικιλοτρόπως:

  • Πόπλιος Άννιος Φλώρος, που περιγράφεται ως Ρωμαίος ποιητής και ρήτορας.
  • Ιούλιος Φλώρος. Περιγράφεται ως αρχαίος Ρωμαίος ποιητής, ρήτορας και συγγραφέας που γεννήθηκε γύρω στο 74 μ.Χ. και απεβίωσε γύρω στο 130 μ.Χ. [1] Ο Φλώρος γεννήθηκε στην Αφρική, [1] αλλά μεγάλωσε στη Ρώμη.
  • Λεύκιος Ανναίος Φλώρος (π. 74 – 130 μ.Χ. [2] ), Ρωμαίος ιστορικός, που έζησε την εποχή τού Τραϊανού και τού Αδριανού και γεννήθηκε επίσης στην Αφρική.

Βιργίλιος: ρήτωρ ή ποιητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αδριανός.

Σώζεται η εισαγωγή σε έναν διάλογο, που ονομάζεται Βιργίλιος ο ρήτωρ και ποιητής (Virgilius orator an poeta), στον οποίο ο συγγραφέας (το όνομα του οποίου δίνεται ως Πόπλιος Άννιος Φλώρος (Publius Annius Florus) δηλώνει ότι γεννήθηκε στην Αφρική, και σε νεαρή ηλικία έλαβε μέρος στους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στο Καπιτώλιο από τον Δομιτιανό. Έχοντας αρνηθεί ένα βραβείο λόγω της προκατάληψης εναντίον των επαρχιωτών της Βόρειας Αφρικής, έφυγε από τη Ρώμη με αηδία, και αφού ταξίδεψε για κάποιο διάστημα, εγκαταστάθηκε στην Tαρραγόνα ως διδάσκαλος της ρητορικής. Εδώ πείστηκε από έναν γνωστό του να επιστρέψει στη Ρώμη, καθώς είναι γενικά αποδεκτό ότι είναι ο Φλώρος, που έγραψε τις γνωστές γραμμές που παρατίθενται -μαζί με την απάντηση του Αδριανού- από τον Αίλιο Σπαρτιανό ( Αδριανός Ι, 6). Του αποδίδονται επίσης 26 τροχαϊκά τετραμέτρα, Περί της ποιοτικής ζωής (De qualitate vitae) και πέντε χαριτωμένα εξάμετρα, Περί ρόδων (De rosis). [3]

Ποιήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φλώρος ήταν επίσης καθιερωμένος ποιητής. [4] Κάποτε πιστευόταν ότι ήταν «ο πρώτος κατά σειρά βορειο-αφρικανών συγγραφέων τού 2ου αι., που άσκησε σημαντική επιρροή στη λατινική λογοτεχνία και επίσης ο πρώτος από τους νεωτερικούς ποιητές (poetae neoterici ή novelli) της βασιλείας τού Αδριανού, τού οποίου το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ήταν η χρήση ελαφρύτερων και χαριτωμένων μέτρων (αναπαιστικών και ιαμβικών διμέτρων), που μέχρι τότε δεν είχαν ευνοηθεί». [3] Από το άρθρο τού Κάμερον για το θέμα, ωστόσο, η ύπαρξη μίας τέτοιας σχολής έχει τεθεί ευρέως υπό αμφισβήτηση, εν μέρει επειδή τα απομεινάρια όλων των ποιητών, που υποτίθεται ότι εμπλέκονται, είναι ελάχιστα πιστοποιημένα για οποιαδήποτε οριστική κρίση. [5]

Τα μικρά ποιήματα μπορούν να βρεθούν στο E. Bahrens, Poëtae Latini minores (1879–1883). Υπάρχει ένα ποίημα 4 γραμμών σε ιαμβικό δίμετρο καταλεκτικό, 8 μικρά ποιήματα (συνολικά 26 σειρές) σε τροχαϊκό σεπτενάριο και 5 ποιήματα για τα ρόδα σε δακτυλικά εξάμετρα (36 στίχοι συνολικά). Για μία απίθανη ταύτιση τού Φλώρου με τον συγγραφέα τού Pervigilium Veneris, βλ. Ε. Χ. Μύλλερ, De P. Anino poéta et de Pervigilio Veneris (1855). Για τις σχέσεις τού ποιητή με τον Αδριανό βλ. Franz Eyssenhardt, Hadrian und Florus (1882), βλέπε επίσης Friedrich Marx στο Realencyclopädie του Pauly-Wissowa, i. pt. 2 (1894). [3]

Μερικά ποιήματά του περιλαμβάνουν «Η ποιότητα της ζωής», «Ρόδα την άνοιξη», «Ρόδα», «Το ρόδο», «Ο ροδόκηπος της Αφροδίτης» και «Οι εννέα μούσες». Η πιο γνωστή ποίηση του Φλώρου συνδέεται επίσης με τα μικρότερα ποιήματά του, που έγραψε στον Αδριανό από θαυμασμό για τον Αυτοκράτορα. [6]

Επιτομή της Ρωμαϊκής Ιστορίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα δύο βιβλία της Επιτομής της Ρωμαϊκής Ιστορίας γράφτηκαν από θαυμασμό προς τον ρωμαϊκό λαό [1]. Τα βιβλία φωτίζουν πολλά ιστορικά γεγονότα με ευνοϊκό τόνο για τους Ρωμαίους πολίτες. [7] Το βιβλίο βασίζεται κυρίως στο τεράστιο Ab Urbe Condita Libri του Τ. Λιβίου. Αποτελείται από ένα σύντομο σκίτσο της ιστορίας της Ρώμης από την ίδρυση της πόλης έως το κλείσιμο των Πυλών του Ιανού από τον Αύγουστο το 25 π.Χ. Το έργο, που ονομάζεται Epitome de T. Livio Bellorum omnium annorum DCC Libri duo, είναι γραμμένο με πομπώδες και ρητορικό ύφος: πανηγυρικό τού μεγαλείου της Ρώμης, η ζωή της οποίας χωρίζεται σε περιόδους βρεφικής ηλικίας, νεότητας και ανδρικής ηλικίας.

Σύμφωνα με τον Έντουαρντ Φόρστερ, η ιστορία του Φλώρου είναι σε μεγάλο βαθμό πολιτικά αμερόληπτη, εκτός από τις περιπτώσεις που συζητά τους εμφυλίους πολέμους, όπου ευνοεί τον Καίσαρα έναντι του Πομπήιου. [8] Το πρώτο βιβλίο της Επιτομής της Ρωμαϊκής Ιστορίας αφορά κυρίως την ίδρυση και την ανάπτυξη της Ρώμης. [7] Το δεύτερο αφορά κυρίως την παρακμή της Ρώμης και τη μεταβολή των ηθών της. [7]

Στον Φλώρο ασκήθηκε κάποια κριτική στο γράψιμό του λόγω ανακριβειών, που βρέθηκαν, χρονολογικών και γεωγραφικών, στις ιστορίες του, [4] αλλά παρόλα αυτά η Επιτομή της Ρωμαϊκής Ιστορίας ήταν πολύ δημοφιλής κατά την ύστερη Αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα, και χρησιμοποιήθηκε ως σχολικό εγχειρίδιο μέχρι τον 19ο αι. [9] Στα χειρόγραφα ο συγγραφέας ονομάζεται ποικιλοτρόπως ως Ιούλιος Φλώρος, Λεύκιος Αννέος Φλώρος ή απλά Aνναίος Φλώρος. Από ορισμένες ομοιότητες ύφους, έχει ταυτιστεί ως ο Πόπλιος Άννιος Φλώρος, ποιητής, ρήτορας και φίλος του Αδριανού, συγγραφέας διαλόγου σχετικά με το αν ο Βιργίλιος ήταν ρήτορας ή ποιητής, του οποίου η εισαγωγή έχει διατηρηθεί.

Το πιο προσιτό, σύγχρονο κείμενο και μετάφραση βρίσκονται στην Κλασική Βιβλιοθήκη Λεμπ (αρ. 231, έκδοση 1984, (ISBN 0-674-99254-7) ).

Ο Χριστόφορος Πλαντίν, στην Αμβέρσα το 1567 δημοσίευσε δύο κείμενα τού Λεύκιου Φλώρου (δύο σελίδες τίτλου) σε έναν τόμο. Οι τίτλοι ήταν περίπου οι εξής: 1) L. IVLII Flori de Gestis Romanorum, Historiarum; 2) Commentarius I STADII L. IVLII Flori de Gestis Romanorum, Historiarum. Ο πρώτος τίτλος έχει 149 σελίδες, ο δεύτερος έχει 222 σελίδες συν ένα ευρετήριο σε ένα βιβλίο μεγέθους 12 μηνών.

Αναφορά των έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δοκιμαστική βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φλόρος που προσδιορίστηκε ως Ιούλιος Φλόρος ήταν ένας από τους νεαρούς άνδρες που συνόδευσαν τον Τιβέριο στην αποστολή του να διευθετήσει τις υποθέσεις της Αρμενίας . Έχει ταυτιστεί ποικιλοτρόπως με τον Julius Florus, διακεκριμένο ρήτορα και θείο του Julius Secundus, οικείου φίλου του Quintilian ( Instit. x. 3, 13). με τον αρχηγό μιας εξέγερσης των Τρεβίρι ( Tacitus, Ann. iii. 40). με τον Ποστούμο του Οράτιου ( Ωδές, ii. 14) και μάλιστα με τον ιστορικό Φλώρο . [10]

Υπό την κυριαρχία του Δομιτιανού, συμμετείχε στον Διαγωνισμό για την Πρωτεύουσα, [4] που ήταν μια εκδήλωση στην οποία οι ποιητές έπαιρναν βραβεία και αναγνώριση από τον ίδιο τον αυτοκράτορα. [4] Αν και απέκτησε μεγάλο χειροκρότημα από τα πλήθη, δεν ήταν νικητής στη διοργάνωση. Ο ίδιος ο Φλώρος κατηγόρησε την απώλεια του στην ευνοιοκρατία για λογαριασμό του αυτοκράτορα. [9]

Λίγο μετά την ήττα του, ο Φλόρος αναχώρησε από τη Ρώμη για να ταξιδέψει στο εξωτερικό. [9] Τα ταξίδια του λέγεται ότι τον οδήγησαν στα ελληνόφωνα τμήματα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καταλαμβάνοντας τη Σικελία, την Κρήτη, τις Κυκλάδες, τη Ρόδο και την Αίγυπτο. [9]

Στο τέλος των ταξιδιών του, διέμενε στο Tarraco της Ισπανίας. [4] Στο Tarraco, ο Florus ίδρυσε ένα σχολείο και δίδασκε λογοτεχνία. [9] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, άρχισε επίσης να γράφει την Επιτομή της Ρωμαϊκής Ιστορίας . [4]

Μετά από πολλά χρόνια στην Ισπανία, τελικά μετανάστευσε πίσω στη Ρώμη κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Αδριανού (117-138 μ.Χ.). [4] Ο Αδριανός και ο Φλόρος έγιναν πολύ στενοί φίλοι και ο Φλόρος φημολογήθηκε ότι αναμείχτηκε σε κυβερνητικές υποθέσεις κατά το δεύτερο μισό της διακυβέρνησης του Αδριανού. [4]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Epitome of Roman History». 
  2. ↑ Saecula Latina (1962), p. 215
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Chisholm 1911a.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 «LacusCurtius • Florus — Epitome». 
  5. ↑ "Cameron, A. "Poetae Novelli" in Harvard Studies in Classical Philology 84 (1980), pp. 127-175.
  6. ↑ «Florus: Introduction». Lacus Curtius. 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2015. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Lucius Annaeus, Florus (1929). Epitome of Roman History. London: Heinemann. 
  8. ↑ Edward S. Forster. «Introduction to Florus' Epitome». LacusCurtius. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2022. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 «P. Annius Florus». [νεκρός σύνδεσμος]
  10. ↑ Chisholm 1911b.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έργα_που_αποδίδονται_στον_Φλώρο&oldid=10156281"