Κινεζικός πολιτισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
ενσ. κειμ. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Chinese_culture&oldid=861200216 |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 01:25, 4 Οκτωβρίου 2018
Ο κινέζικος πολιτισμός είναι από τους αρχαιότερους του κόσμου, και έχει μεταδοθεί σε μεγάλη έκταση της νοτιοανατολικής Ασίας και της Άπω Ανατολής, εντός και εκτός της σύγχρονης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Ταϊβάν κατά την μακραίωνη ιστορία της Κίνας.[1][2][3][4] Η εμφάνιση του ξεκινά από την 3η χιλιετία π.Χ., και ανάμεσα στις ιστορικά σημαντικότερες ανακαλύψεις του συγκαταλέγονται η πυρίτιδα, το χαρτί, η τυπογραφία -με κινητά μέρη-, το τσάι, μετάξι, και η πορσελάνη, σε ότι αφορά τις κατασκευές διάσημο είναι το Σινικό τείχος, ενώ οι παραδόσεις και η γλώσσα τους χρησιμοποιούνται από μεγάλο ποσοστό των πληθυσμών γενικότερα στην ανατολική Ασία.[5][6][7]
Επισκόπηση
Κυρίαρχο χαρακτηριστικό του κινεζικού πολιτισμού αποτελεί ο κομφουκιανισμός, το σύστημα διδαχών του φιλοσόφου Κομφούκιου (551–479 π.Χ.) ο οποίος επεδίωξε να δημιουργήσει μια φιλοσοφία αξιών βασισμένη σε παλαιότερες εποχές της δυναστείας των Τζόου.[8] Με το πέρασμα του χρόνου η φιλοσοφία αυτή εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής και κατόπιν σε λαϊκή παράδοση και θρησκεία, ενώ πολιτικά αναμείχθηκε με το νομικισμό και τον κεντραλισμό ο οποίος ήταν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής υπό την απόλυτη εξουσία του αυτοκράτορα της Κίνας.[9]Στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, με την μετάβαση της στον κομμουνισμό μετά τον Κινεζικό Εμφύλιο Πόλεμο ο κομφουκιανισμός ως γενική ιδεολογία τέθηκε σε δοκιμασία, όμως η επίδραση του ήταν τόσο παλιά και τόσο βαθιά ώστε επηρέασε σημαντικά τα χαρακτηριστικά του κινεζικού κομμουνισμού,[10][11] ενώ στις αρχές του 21ου αιώνα άρχισε να γίνεται αποδεκτός ως τμήμα του πολιτικού λόγου και διπλωματίας.[12][13]
Στην γλώσσα και την λογοτεχνία, η κινεζική γλώσσα είναι από τις αρχαιότερες του κόσμου και σε συνεχή χρήση για χιλιάδες χρόνια στις διάφορες ιστορικές μορφές της. Η κινεζική λογοτεχνία διαθέτει πολλά σημαντικά έργα, όπως το Ι Τσινγκ (1000 π.Χ.), το Τάο Τε Τσινγκ του Λάο Τσε (6ος αιώνας π.Χ.), η Τέχνη του πολέμου του Σουν Τσου (6ος αιώνας π.Χ.), και τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου (5ος-3ος αιώνας π.Χ.), αλλά και τα τέσσερα μεγάλα κλασικά μυθιστορήματα[14] της κινεζικής παράδοσης (π.χ. το Όνειρο της κόκκινης κάμαρας) τα οποία καλύπτουν από την δυναστεία των Μινγκ (14ος-17ος αι.) έως την δυναστεία των Τσινγκ (17ος-20ός αι.). Ιστορικά γράφονταν με χρήση της κινεζικής καλλιγραφίας, και μετέπειτα ήταν δυνατή και η μαζική παραγωγή μέσω της τυπογραφίας κινητών μερών η οποία αναπτύχθηκε κατά την δυναστεία των Σονγκ τον 11ο αιώνα.
Άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά του κινεζικού πολιτισμού είναι:
- η κινεζική αρχιτεκτονική, η οποία ως ύφος και τεχνοτροπία αναπτύχθηκε στην ανατολική Ασία κατά την διάρκεια πολλών αιώνων. Τα κύρια δομικά στοιχεία έχουν σε μεγάλο βαθμό παραμείνει αναλοίωτα, και οι περισσότερες αλλαγές αφορούν κυρίως διακοσμητικές λεπτομέρειες. Από την δυναστεία των Τανγκ και έπειτα, η κινεζική αρχιτεκτονική επηρέασε σημαντικά τις αντίστοιχες αρχιτεκτονικής της Κορέας, Βιετνάμ, και Ιαπωνίας.
- οι πολεμικές τέχνες, με την Κίνα να αποτελεί ένα από τα κύρια σημεία όπου αναπτύχθηκαν. Συχνά αποκαλούνται με τους γενικούς όρους κουνγκ φου και γουσού για την συμπερίληψη εκατοντάδων σχολών πολεμικών τεχνών που αναπτύχθηκαν ανά τους αιώνες.
- διάφορα άλλα πεδία σε ιδιαίτερα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων τα οποία φέρουν μαζί τους τα σαφή κινεζικό χαρακτήρα, όπως η κινεζική αστρολογία και κινεζικό ημερολόγιο, η κινεζική μυθολογία, η κινεζική ζωγραφική, η κινεζική μαγειρική, ο κινεζικός ρουχισμός, και η κινεζική μουσική.
Ο κινεζικός πολιτισμός αποτελείται από πολλούς συστήνοντες μικρότερους πολιτισμούς, όπως ο Καντονέζικος, Χάκκα, Χοκκιέν, Χουνάν στον νότο και Σαντόνγκ στον βορά, με τρόπο όπου οι πολιτιστικές διαφορές μεταξύ γειτονικών επαρχιών είναι σε τέτοιο βαθμό ώστε να μοιάζουν με τις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των γειτονικών ευρωπαϊκών χωρών -για παράδειγμα τα μανδαρινικά και τα καντονέζικα δεν είναι αμοιβαία κατανοητά-.[15] Εθνοτικά, όλες οι περιτπώσεις αυτές καλύπτονται από τον προσδιορισμό της εθνοτικής ομάδας των Κινέζων Χαν, οι οποίοι αποτελούν πάνω από το 90% της εθνοτικής σύστασης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, 95% της Ταϊβάν, και σημαντικό ποσοστό των κινεζικών πληθυσμών στις υπόλοιπες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας.[16][17][18] [19]
Φωτογραφικό υλικό
-
Παραδοσιακή μάσκα σε χρήση στην όπερα του Πεκίνου
-
Ο εορτασμός του χορού του Δράκου (舞龙/舞龍) κατά τους εορτασμούς του κινεζικού νέου έτους
-
Ξυλόγλυπτο του 12ου αιώνα της δυναστείας των Σονγκ
-
Απεικόνιση κινεζικού δράκου σε χειρόγραφο του 1244
-
Ενδυμασία αξιωματούχου της δυναστείας των Μινγκ
-
Διάφορα πιάτα της παραδοσιακής κινεζικής μαγειρικής, με ρύζι, γαρίδες, μελιτζάνες, τόφου, πάπια, κ.α.
-
Κινεζικό πράσινο τσάι με φύλλα
-
Περίτεχνα διακοσμημένο τραπέζι της δυναστείας των Μινγκ, 1425–1436
Παραπομπές
- ↑ «Chinese Dynasty Guide – The Art of Asia – History & Maps». Minneapolis Institute of Art. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2008.
- ↑ «Guggenheim Museum – China: 5,000 years». Solomon R. Guggenheim Foundation & Solomon R. Guggenheim Museum. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2008.
- ↑ Wong, David (2017). «Chinese Ethics». The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Metaphysics Research Lab, Stanford University). https://plato.stanford.edu/entries/ethics-chinese/.
- ↑ Walker, Hugh Dyson (2012). East Asia: A New History. AuthorHouse. σελ. 2.
- ↑ «Chinese Culture, Tradition, and Customs — Penn State University and Peking University» (στα αγγλικά). elements.science.psu.edu. http://elements.science.psu.edu/psu-pku/student-resources/resources-for-penn-state-students/chinese-culture-tradition-and-customs.
- ↑ «The original and unique culture of China». www.advantour.com (στα Αγγλικά).
- ↑ «Chinese Culture: Ancient China Traditions and Customs, History, Religion». www.travelchinaguide.com.
- ↑ Rickett, Guanzi – "all early Chinese political thinkers were basically committed to a reestablishment of the golden age of the past as early Zhou propaganda described it."
- ↑ Bary, Theodore de. «Constructive Engagement with Asian Values». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαρτίου 2005.. Columbia University.
- ↑ Gray, Jack (1979). Political Culture and Political Change in Communist States. London: Palgrave Macmillan UK. σελίδες 197–230. ISBN 9780333256091.
- ↑ Levenson, Joseph R. (1962). «The Place of Confucius in Communist China». The China Quarterly (12): 1–18. http://www.jstor.org/stable/651812.
- ↑ Diplomat, Jin Kai, The. «The Chinese Communist Party's Confucian Revival» (στα αγγλικά). The Diplomat. https://thediplomat.com/2014/09/the-chinese-communist-partys-confucian-revival/. Ανακτήθηκε στις 2018-10-04.
- ↑ Babones, Salvatore. «China's new-found love for Confucius». www.aljazeera.com. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ Shep, Sydney J. (2011), «Paper and Print Technology», The Encyclopedia of the Novel, Encyclopedia of Literature, Vol. 2, John Wiley & Sons, σελ. 596, ISBN 9781405161848, https://books.google.com/books?id=bvFSRPx2uokC&printsec=frontcover
- ↑ Chinese Culture: Customs & Traditions of China
- ↑ Guo Rongxing (2011). China's Multicultural Economies: Social and Economic Indicators. Springer. σελ. vii. ISBN 9781461458609. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ «Common traits bind Jews and Chinese». Asia Times Online. 10 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Executive Yuan, Taiwan (2016). The Republic of China Yearbook 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2017.
- ↑ «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2016.
Δείτε επίσης
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |