Καταδύσεις
Οι Καταδύσεις είναι το άθλημα του άλματος ή πτώσης στο νερό από μια πλατφόρμα ή από αναπηδητήριο (τραμπολίνο). Η κατάδυση είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο άθλημα του υγρού στίβου, το οποίο υπάγεται στην FINA και είναι μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων. Επιπλέον, οι αδόμητες και οι μη-ανταγωνιστικές καταδύσεις είναι δημοφιλές χόμπι αναψυχής στο ευρύ κοινό.
Ως άθλημα, οι καταδύσεις είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ολυμπιακά αθλήματα για τους θεατές. Οι αθλητές έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τους γυμναστές και τους χορευτές, όπως δύναμη, ευελιξία και κιναισθητική κρίση. Κάποιοι επαγγελματίες καταδύτες ήταν αρχικά γυμναστές ή χορευτές, καθώς και τα δύο αθλήματα έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά με τις καταδύσεις.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το άθλημα των καταδύσεων εντάχθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες από τη διοργάνωση του 1904, ενώ για πρώτη φορά συμμετείχαν και γυναίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912.[1] Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 προστέθηκαν και οι συγχρονισμένες καταδύσεις.
Αγωνίσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα επίσημα ύψη είναι: αναπηδητήριο στο 1 μέτρο, αναπηδητήριο στα 3 μέτρα και πλατφόρμα στα 5 μέτρα, στα 7,5 μέτρα (παραδόξως όμως, αναφέρεται επίσημα ως «7 μέτρα») και στα 10 μέτρα (τυπικώς, υπάρχει και πλατφόρμα στα 3 μέτρα, αλλά δεν χρησιμοποιείται στους αγώνες, παρά μόνο για εξάσκηση). Στους Ολυμπιακούς Αγώνες περιλαμβάνονται τα παρακάτω αγωνίσματα:[2]
- Πρόγραμμα καταδύσεων από πλατφόρμα 10μ. για άνδρες και γυναίκες.
- Πρόγραμμα καταδύσεων από αναπηδητήριο 3μ. για άνδρες και γυναίκες.
- Συγχρονισμένες καταδύσεις από πλατφόρμα 10μ. για άνδρες και γυναίκες,
- Συγχρονισμένες καταδύσεις από αναπηδητήριο 3μ. για άνδρες και γυναίκες.
Στις άλλες διοργανώσεις, περιλαμβάνονται επίσης και οι καταδύσεις από αναπηδητήριο 1μ. για άνδρες και γυναίκες.
Βαθμολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κατάδυση περιλαμβάνει το βηματισμό και το άλμα (ή το άλμα από στάση), την πτήση, την εκτέλεση και την είσοδο στο νερό. Οι αθλητές βαθμολογούνται από ομάδα 5 ή 7 κριτών (ανάλογα με το επίπεδο των αγώνων), με βαθμούς από 0 έως 10. Σε κάθε κατάδυση αποδίδεται ένας βαθμός δυσκολίας (DD),[3] ο οποίος καθορίζεται από ένα συνδυασμό των κινήσεων που αναλαμβάνονται, της θέσης που χρησιμοποιείται και του ύψους. Η τιμή DD πολλαπλασιάζεται με τις βαθμολογίες που δίνουν οι κριτές.
Για να μειωθεί η υποκειμενικότητα της βαθμολόγησης σε μεγάλες συνεδριάσεις, συγκροτούνται επιτροπές πέντε ή επτά κριτών. Μεγάλα διεθνή γεγονότα, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, χρησιμοποιούν επιτροπές επτά κριτών. Στο σύνολο των 5 κριτών, αφαιρείται η υψηλότερη και η χαμηλότερη βαθμολογία, ενώ στο σύνολο των 7 κριτών, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 και μετά, αφαιρούνται οι δύο υψηλότερες και οι δύο χαμηλότερες βαθμολογίες. Οι 3 εναπομείναντες βαθμοί, προστίθενται και το σύνολό τους πολλαπλασιάζεται με το βαθμό δυσκολίας της εκάστοτε κατάδυσης, για να βγει το τελικό αποτέλεσμα. Όποιος αθλητής συγκεντρώσει, μετά από όλες τις προσπάθειες, την υψηλότερη συνολική βαθμολογία, είναι ο νικητής της διοργάνωσης. Αν συμβεί 2 αθλητές να συγκεντρώσουν την ίδια τελική βαθμολογία, τότε θεωρούνται ισόπαλοι.[4] Πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, ο κανονισμός όριζε ότι αφαιρείται η υψηλότερη και η χαμηλότερη βαθμολογία και οι υπόλοιπες πέντε βαθμολογίες πολλαπλασιάζονται επί 3⁄5 για να καταστεί δυνατή η σύγκριση με τις επιτροπές πέντε κριτών. Η ακύρωση των βαθμολογιών έχει καθιερωθεί για να καθιστά δύσκολο για έναν μόνο κριτή να επηρεάσει τις βαθμολογίες.
Ανταγωνιστική στρατηγική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για να κερδίσουν τις διοργανώσεις, οι αθλητές / αθλήτριες δημιουργούν μια λίστα καταδύσεων πριν από τη διοργάνωση. Για να κερδίσει τον αγώνα, ο αθλητής πρέπει να συγκεντρώσει περισσότερους πόντους από τους αντιπάλους του. Συχνά, οι εύκολες καταδύσεις με χαμηλό βαθμό δυσκολίας (DD) θα φαίνονται καλές στους θεατές, αλλά δεν θα κερδίσουν τους αγώνες. Ο ανταγωνιστικός αθλητής θα επιχειρήσει καταδύσεις με τον υψηλότερο δυνατό βαθμό δυσκολίας με τις οποίες μπορεί να επιτύχει συνεπείς, υψηλές βαθμολογίες. Εάν ένας αθλητής βαθμολογείται με 8 ή 9 στις περισσότερες καταδύσεις, μπορεί να είναι ένα σημάδι της εξαιρετικής ικανότητάς του ή μπορεί να είναι ένα απειλητικό σημάδι ότι η λίστα καταδύσεών του δεν είναι ανταγωνιστική και μπορεί να χάσει τον αγώνα από έναν αθλητή με υψηλότερους βαθμούς δυσκολίας και χαμηλότερες βαθμολογίες.
Στις διοργανώσεις, οι αθλητές πρέπει να υποβάλουν τις λίστες τους εκ των προτέρων και μόλις περάσουν μια προθεσμία (συνήθως όταν ανακοινώνεται η έναρξη της διοργάνωσης ή λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας) δεν μπορούν να αλλάξουν τις καταδύσεις τους. Αν μετά δεν μπορέσουν να εκτελέσουν την κατάδυση που ανακοινώθηκε, ακόμη και αν δεν μπορούν για λόγους φυσικής κατάστασης να εκτελέσουν την κατάδυση που ανακοινώθηκε ή ακόμα και αν εκτελέσουν μια πιο δύσκολη κατάδυση από αυτήν που υπέβαλαν, θα λάβουν βαθμολογία μηδέν. Σε εξαιρετικές συνθήκες, μπορεί να επιτραπεί επανάληψη της κατάδυσης, αλλά αυτές είναι εξαιρετικά σπάνιες (συνήθως για πολύ μικρής ηλικίας αθλητές που μόλις έχουν αρχίσει να μαθαίνουν πώς να αγωνίζονται, ή αν κάποιο εξωγενές γεγονός, εκτός του ελέγχου του αθλητή, του προκαλέσει αδυναμία εκτέλεσης ή απόσπαση της συγκέντρωσης - όπως ένας ξαφνικός δυνατός θόρυβος).
Υπάρχουν κάποιες αμερικανικές διοργανώσεις που μπορούν να επιτρέψουν αλλαγές στη θέση της κατάδυσης ακόμη και μετά την ανακοίνωση της κατάδυσης αμέσως πριν από την εκτέλεση, αλλά αυτές αποτελούν εξαίρεση στους κανόνες που τηρούνται γενικά διεθνώς.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «KOE - Καταδύσεις». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2013.
- ↑ ΔΟΕ - Αθλήματα Καταδύσεων
- ↑ «Appendix 2: FINA table of degree of difficulty» (PDF). FINA. 15 Σεπτεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2013.
- ↑ «Βαθμολογία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2013.