Επιφανειακή τάση
Επιφανειακή τάση είναι η τάση που έχουν υδάτινες επιφάνειες σε ηρεμία να συρρικνώνονται στη μικρότερη δυνατή επιφάνεια. Η επιφανειακή τάση είναι αυτό που επιτρέπει αντικείμενα με μεγαλύτερη πυκνότητα από το νερό όπως ξυραφάκια και έντομα να επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού χωρίς να βυθίζονται ούτε μερικώς.
Στην επαφή νερού-αέρα, η επιφανειακή τάση προκύπτει από τη μεγαλύτερη έλξη των μορίων του υγρού μεταξύ τους (λόγω της συνοχής) απ’ ό, τι τα μόρια του αέρα (λόγω της συνάφειας)[1].
Υπάρχουν δύο κύριοι μηχανισμοί που λαμβάνουν χώρα. Ο ένας είναι η προς τα έσω δύναμη στα μόρια του υγρού που έχει ως αποτέλεσμα να συστέλλεται το υγρό[2][3]. Ο δεύτερος είναι η εφαπτόμενη δύναμη παράλληλη με την επιφάνεια του υγρού[3]. Αυτή η παράλληλη δύναμη γενικά αναφέρεται ως η επιφανειακή τάση.
Λόγω της σχετικά υψηλής έλξης των μορίων του νερού μεταξύ τους μέσω ενός «ιστού» δεσμών υδρογόνου, το νερό έχει μεγαλύτερη σχετικά επιφανειακή τάση (72,8 μιλινιούτον (mN) ανά μέτρο στους 20°C) από τα περισσότερα υγρά. Η επιφανειακή τάση είναι ένας σημαντικός παράγοντας του τριχοειδούς φαινομένου (ή τριχοειδής δράση).
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη Φυσική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Surface Tension - an overview | ScienceDirect Topics». www.sciencedirect.com. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «Surface Tension (Water Properties) – USGS Water Science School». US Geological Survey. Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 Berry, M V (1971). «The molecular mechanism of surface tension». Physics Education 6 (2): 79–84. doi:. Bibcode: 1971PhyEd...6...79B. https://michaelberryphysics.files.wordpress.com/2013/07/berry018.pdf. Ανακτήθηκε στις 8 July 2020.