Βιβλιοθήκη Σαιντ-Ζενεβιέβ
| Βιβλιοθήκη Σαιντ-Ζενεβιέβ | |
|---|---|
| Bibliothèque Sainte-Geneviève | |
 | |
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Είδος | βιβλιοθήκη[1][2] και university library |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°50′49″N 2°20′45″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Σορμπόν[2] |
| Τοποθεσία | Παρίσι |
| Χώρα | Γαλλία[1][2] |
| Έναρξη κατασκευής | 2 Φεβρουαρίου 1851 |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η βιβλιοθήκη Σαιντ-Ζενεβιέβ (γαλλικά: La bibliothèque Sainte-Geneviève) είναι μια δημόσια και πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη που βρίσκεται στην πλατεία του Πάνθεον, απέναντι από το Πάνθεον, στο 5ο διαμέρισμα του Παρισιού. Βασίζεται στη συλλογή της μονής της Αγίας Ζενεβιέβ,[3] που ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα από τον Κλοβίς Α', τον πρώτο βασιλιά των Φράγκων. Η συλλογή της βιβλιοθήκης σώθηκε από την καταστροφή κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Ένα νέο κτήριο κατασκευάστηκε για τη στέγασή της μεταξύ 1838 και 1851 με χαρακτηριστική καινοτόμο αίθουσα ανάγνωσης, όπου ένας σιδερένιος σκελετός στηρίζει την οροφή, έργο του αρχιτέκτονα Ανρί Λαμπρούστ. Η βιβλιοθήκη περιέχει περίπου 2 εκατομμύρια βιβλία και έγγραφα και αυτή τη στιγμή είναι η κύρια διαπανεπιστημιακή βιβλιοθήκη για τα διάφορα τμήματα του Πανεπιστημίου του Παρισιού και είναι επίσης ανοιχτή στο κοινό. [4]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η βιβλιοθήκη της μονής της Αγίας Ζενεβιέβ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpeg)
Η προέλευση αυτής της βιβλιοθήκης ανάγεται στο παρελθόν, όταν ο Κλοβίς Α' έκτισε το μοναστήρι της Αγία Γενοβέφας (Σαιντ-Ζενεβιέβ) τον 6ο αιώνα. Το πρώτο αρχείο της ύπαρξης της βιβλιοθήκης χρονολογείται από το 831 και αναφέρει τη δωρεά τριών κειμένων στο αβαείο. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, οι Βίκινγκς εισέβαλαν στο Παρίσι τρεις φορές. Ενώ ο οικισμός του Ιλ ντε λα Σιτέ προστατευόταν από τον ποταμό, η μονή της Αγίας Ζενεβιέβ λεηλατήθηκε και τα βιβλία χάθηκαν ή μεταφέρθηκαν. [5]
Η βιβλιοθήκη ανασυντάχθηκε σταδιακά. Από τις αρχές του 13ου αιώνα ήταν ήδη γνωστή σε όλη την Ευρώπη. Ήταν ανοιχτή όχι μόνο για τους φοιτητές, αλλά και για τους Γάλλους και ξένους μελετητές. Τα χειρόγραφα ήταν μεγάλης αξίας: κάθε χειρόγραφο έφερε προειδοποίηση ότι όποιος έκλεβε ή κατέστρεφε ένα χειρόγραφο θα τιμωρούνταν με ανάθεμα ή θα αφορίζονταν από την εκκλησία. [6]
Τον 13ο αιώνα, η βιβλιοθήκη του μοναστηριού μεταφέρθηκε στον τελευταίο όροφο της μονής και δημιουργήθηκε εργαστήριο αντιγραφής κειμένων (σκριπτόριουμ). Τα κείμενα που δημιουργήθηκαν ή αντιγράφηκαν περιελάμβαναν έργα ιστορίας και λογοτεχνίας, καθώς και θεολογία. Όμως ο Εκατονταετής πόλεμος και αργότερα οι θρησκευτικοί πόλεμοι επιβράδυναν την ανάπτυξή της.
Λίγο μετά την παραγωγή των πρώτων τυπωμένων βιβλίων του Γουτεμβέργιου στα μέσα του 15ου αιώνα, η βιβλιοθήκη άρχισε να συλλέγει τυπωμένα βιβλία. Τον 17ο αιώνα η βιβλιοθήκη μεγάλωσε και απέκτησε 600 βιβλία, υπό την ηγεσία του καρδιναλίου ντε Λα Ροσφουκώ. Αρκετοί σημαντικοί δωρητές αύξησαν περαιτέρω τη συλλογή. Το 1687 η βιβλιοθήκη διέθετε 20.000 βιβλία και 400 χειρόγραφα. Δημιουργήθηκε επίσης ένα μικρό μουσείο μέσα στη βιβλιοθήκη με αιγυπτιακές, ελληνικές και ρωμαϊκές αρχαιότητες, μετάλλια, σπάνια ορυκτά και ταριχευμένα ζώα.
Τον 18ο αιώνα, η βιβλιοθήκη δεν προορίζονταν πλέον αποκλειστικά για τους μελετητές και λόγιους: άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό. Κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων, προστέθηκαν τουλάχιστον 20.000 νέα έργα που κατασχέθηκαν από άλλες χώρες και έγινε βιβλιοθήκη εθνικού επιπέδου.
Η συλλογή της βιβλιοθήκης είχε υπερδιπλασιαστεί και χρειάζονταν περισσότερο χώρο. Ωστόσο, η βιβλιοθήκη συστεγάζονταν στο παλιό μοναστήρι της Αγίας Ζενεβιέβ με ένα διακεκριμένο σχολείο, γνωστό σήμερα ως Λύκειο Ερρίκου Δ'. Τα δύο ιδρύματα αναμετρήθηκαν για το διάστημα μεταξύ 1812 και 1842. Αν και η βιβλιοθήκη υποστηρίχθηκε από γνωστούς συγγραφείς, όπως οι Βικτόρ Ουγκώ και Ζυλ Μισλέ, ο γιος του βασιλιά Λουί-Φιλίπ ήταν μαθητής στο λύκειο και το λύκειο κέρδισε. Η βιβλιοθήκη απομακρύνθηκε τελικά από τον τελευταίο όροφο της μονής.
Το νέο κτήριο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την απομάκρυνση της βιβλιοθήκης από την παλιά της τοποθεσία, η κυβέρνηση αποφάσισε να χτίσει ένα νέο κτήριο για τη συλλογή. Ήταν η πρώτη βιβλιοθήκη στο Παρίσι που κατασκευάστηκε ειδικά ως βιβλιοθήκη. Η τοποθεσία που επιλέχθηκε ήταν κοντά στην παλιά βιβλιοθήκη, στην τοποθεσία του μεσαιωνικού κολλεγίου του Μοντεγκύ, όπου ο Έρασμος και ο Ιγνάτιος Λογιόλα, ο Καλβίνος και ο Φρανσουά Ραμπελαί υπήρξαν μαθητές. Μετά τη Γαλλική επανάσταση το κτήριο είχε μετατραπεί σε νοσοκομείο και στη συνέχεια σε στρατιωτική φυλακή και ήταν σε μεγάλο βαθμό ερειπωμένο.
Η νέα βιβλιοθήκη κατασκευάστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ανρί Λαμπρούστ. Η κατασκευή διήρκεσε από το 1838 έως το 1851 και η βιβλιοθήκη Σαιντ-Ζενεβιέβ έγινε η πρώτη ανεξάρτητη βιβλιοθήκη της Γαλλίας που δεν συνδεόταν με ένα παλάτι, ένα μοναστήρι ή ένα σχολείο.
Σε αντίθεση με άλλα κτήρια, το μεγάλο διακοσμητικό στοιχείο της βιβλιοθήκης δεν ήταν στην πρόσοψη, αλλά στην αρχιτεκτονική της αίθουσας ανάγνωσης, όπου οι λεπτές στήλες από σίδερο και οι δαντελωτές καμάρες από χυτοσίδηρο κάτω από την οροφή δεν ήταν καλυμμένες. Σε συνδυασμό με τα μεγάλα παράθυρα έδιναν μια άμεση εντύπωση χώρου και ελαφρότητας. Ήταν ένα σημαντικό βήμα στη δημιουργία της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.[7]
Επέκταση και τροποποίηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μεταξύ του 1851 και του 1930, η συλλογή της βιβλιοθήκης αυξήθηκε από 100.000 τόμους σε πάνω από 1 εκατομμύριο, απαιτώντας μια σειρά ανακατασκευών και τροποποιήσεων. Το 1892 εγκαταστάθηκε ένας ανελκυστήρας για την ανύψωση βιβλίων από το χώρο φύλαξης στην αίθουσα ανάγνωσης. Μια πιο σοβαρή αλλαγή έγινε μεταξύ 1928 και 1934. Ο αριθμός των καθισμάτων στην αίθουσα ανάγνωσης διπλασιάστηκε σε 750. Καθώς η συλλογή συνέχισε να αναπτύσσεται, το 1954 προστέθηκε ένα νέο παράρτημα σε νεωτεριστικό ύφος. Η μεταγενέστερη μηχανογράφηση του καταλόγου δημιούργησε χώρο για επιπλέον 100 θέσεις.
Το κτήριο χαρακτηρίστηκε ως εθνικό ιστορικό μνημείο το 1992. Σήμερα η βιβλιοθήκη κατατάσσεται ως εθνική βιβλιοθήκη, πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη και δημόσια βιβλιοθήκη. Η πρόσβαση είναι ελεύθερη και σήμερα, όπως και στο παρελθόν, συχνάζουν φοιτητές από τα γειτονικά πανεπιστήμια για να μελετήσουν στην ησυχία ή να συμβουλευτούν ένα από τα 2 εκατομμύρια βιβλία και έγγραφα που φυλάσσονται στη βιβλιοθήκη.[8]
Στον κινηματογράφο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το εσωτερικό της βιβλιοθήκης χρησιμοποιήθηκε σε σκηνές πολλών ταινιών, μία από τις πιο γνωστές είναι η ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε Hugo, ταινία βασισμένη στο βιβλίο Η εφεύρεση του Ουγκό Καμπρέ του Μπράιαν Σέλζνικ, όπου ο δωδεκάχρονος Ουγκό και η Ιζαμπέλ πηγαίνουν να βρουν περισσότερες πληροφορίες για μια ταινία της οποίας ο Ουγκό δεν θυμάται το όνομα (Ταξίδι στη Σελήνη) και αργότερα οι δύο ανακαλύπτουν με έκπληξη ότι ο δημιουργός της είναι ο Ζωρζ Μελιές, ο νονός της Ιζαμπέλ.
Φωτοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Απόψεις της βιβλιοθήκης Σαιντ-Ζενεβιέβ
-
Η είσοδος της βιβλιοθήκης -
Η αίθουσα ανάγνωσης -
Η αίθουσα ανάγνωσης το 1859
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 1467. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ . «www.sansimera.gr/Αγία Γενεβιέβη».
- ↑ . «www.bsg.univ-paris3.fr/iguana/www.main.cls».
- ↑ Peyré, Yves, La bibliothèque Sainte-Geneviève À travers les siècles (2011), p. 14
- ↑ Peyré, Yves, La bibliothèque Sainte-Geneviève À travers les siècles (2011), p.18
- ↑ Zanten, David Van. Designing Paris: the Architecture of Duban, Labrouste, Duc, and Vaudoyer. MIT Press, 1987.
- ↑ . «sortiraparis.com/arts-culture/balades/articles/173895-la-bibliotheque-sainte-genevieve-au-coeur-du-quartier-latin».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της βιβλιοθήκης (γαλλικά)