Υπόθεση Τουχατσέφσκι
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Υπόθεση Τουχατσέφσκι (ρωσικά: Дело Тухачевского) ή Υπόθεση της «αντισοβιετικής τροτσκιστικής στρατιωτικής οργάνωσης» (Дело «антисоветской троцкистской военной организации») ονομάζεται η εκτέλεση πολλών επιτελικών αξιωματικών, στρατιωτικών ηγετών του Ερυθρού Στρατού από τον Στάλιν, με την κατηγορία της προδοσίας το 1937. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα της Χιτλερικής μυστικής υπηρεσίας στη Σοβιετική Ένωση. Στις 11 Ιουνίου 1937, το στρατοδικείο καταδίκασε σε θάνατο για την πράξη της προδοσίας και της κατασκοπίας, τον Στρατάρχη Τουχατσέφσκι, καθώς και επτά ακόμη στρατηγούς, τον Γιόνα Γιακίρ, τον Ιερόνυμ Ουμπόρεβιτς, τον Άβγκουστ κόρκ, Μπορίς Φέλντμαν, Βιτάλι Πριμακόφ, Βίτοβτ Πούτνα.[1] Η πράξη αυτή δημιούργησε τεράστιο διοικητικό χάος στις υψηλόβαθμες τάξεις του Ερυθρού Στρατού, που βρέθηκε απροετοίμαστος κατά την επίθεση του Ρωσικού στρατού στη Φινλανδία το 1940 και τη γερμανική επίθεση το 1941.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Δείτε Δίκες της Μόσχας
Τον Φεβρουάριο του 1937, ένας γερμανός πράκτορας στη Στοκχόλμη, γνωστός ως επιχειρηματίας Όσκαρ Μπένταουερ, τον οποίον παρακολουθούσε η σοβιετική αντικατασκοπία, δολοφονήθηκε μυστηριωδώς και στην κατοικία του βρέθηκαν έγγραφα τα οποία πέρασαν μυστηριωδώς σε χέρια Σοβιετικών. Επρόκειτο για τρία έγγραφα με συνολικά επτά σελίδες από τις υπηρεσίες και γραφεία του Ερυθρού Στρατού, με πληροφορίες για σχέδια επιθέσεων, την ποιότητα του σοβιετικού πολεμικού υλικού, μαχητικότητα των ενόπλων δυνάμεων, κτλ. Ήτανε πλαστά έγγραφα τα οποία δημιουργήθηκαν από τις Χιτλερικές υπηρεσίες με σκοπό να ενοχοποιηθεί η ηγεσία του Ερυθρού Στρατού. Αυτά αποτέλεσαν το πρόσχημα για τη σύλληψη, το κατηγορητήριο περί προδοσίας και την καταδίκη σε θάνατο 137 συνολικά ανώτατων και ανώτερων σοβιετικών αξιωματικών, από τους 90 στρατηγούς μόνο 6 επιβίωσαν. Από τους 180 διοικητές μονάδων που αποστρατεύτηκαν, μόνο 36 κατάφεραν να διαφύγουν και από τους Λοχαγούς 7403 απολύθηκαν και 5.613 κατάφεραν να διαφύγουν τη σύλληψη.[1] Αυτά συνέβησαν δύο χρόνια πριν από την επίθεση του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση.