Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ντανιέλ Ορτέγα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ντανιέλ Ορτέγκα)
Ντανιέλ Ορτέγκα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
José Daniel Ortega Saavedra (Ισπανικά)
Προφορά
Γέννηση11  Νοεμβρίου 1945[1][2][3]
Λα Λιμπερτάδ[4]
ΚατοικίαColonia el Carmen
Χώρα πολιτογράφησηςΝικαράγουα
Θρησκείαμη ασκούμενος Καθολικός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙσπανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά[5]
Αγγλικά
ΣπουδέςΡωσικό Πανεπιστήμιο της Φιλίας των Λαών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συγγραφέας[6]
Περίοδος ακμής1963
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο των Σαντινίστας
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςληστεία τράπεζας
Οικογένεια
ΣύζυγοςRosario Murillo (από 1978)
ΤέκναCamila Ortega Murillo
ΑδέλφιαCamilo Ortega
Humberto Ortega
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςNicaraguan Revolution
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Νικαράγουας (1985–1990)
Πρόεδρος της Νικαράγουας (από 2007)[7]
ΒραβεύσειςΤάγμα της Φιλίας (2015)
Τάγμα του Ηλίου του Περού
Εθνικό Τάγμα Χοσέ Μαρτίν
τάγμα του Σαχμπαατάρ (1983)
Order of Honor and Glory First Class
Τάγμα του Ουατσαμόνγκα
βραβείο Καντάφι
Τάγμα του Αουγκούστο Σέζαρ Σαρντίνο
Orden de la Independencia Cultural Rubén Darío
Τάγμα της Τιμής και της Δόξας
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ντανιέλ Ορτέγα (Daniel Ortega, ισπ. προφορά ΔΦΑ: [xo̞ˈse̞ ðaˈnje̞l o̞rˈte̞ɣa saˈβe̞ðɾa], γεννηθείς το 1945), είναι Νικαραγουανός πολιτικός, πρόεδρος της χώρας του την περίοδο 1985-90 και ξανά από το 2007.

Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1945 στη Λα Λιμπερτάδ. Το πλήρες όνομά του είναι Χοσέ Δανιέλ Ορτέγα Σααβέδρα. ,Συνελήφθη για πρώτη φορά από το καθεστώς όταν ήταν 15 ετών.[8] Μέλος των Σαντινίστας από το 1963, για την κοινωνική του δράση φυλακίστηκε το 1967.[9] Εκπαιδεύτηκε στο αντάρτικο στην Κούβα και συνέβαλε στην ανάπτυξη του κινήματος κατά του καθεστώτος της χώρας του και στις εξεγέρσεις και ταραχές των ετών 1978 και 1979.[10]

Εξελέγη για πρώτη φορά πρόεδρος με το κόμμα των Σαντινίστας, τον Νοέμβριο του 1984, με ποσοστό 63% των ψήφων και ανέλαβε καθήκοντα στις 10 Ιανουαρίου 1985.[9] Τον διαδέχθηκε το 1990 η Βιολέτα Τσαμόρο, πρώην εταίρος του στην κυβέρνηση.

Δεύτερη προεδρία 2007-σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ορτέγα εξελέγη ξανά, στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 5 Νοεμβρίου 2006, με ποσοστό 38,07%. Δεύτερος ήταν με ποσοστό 33%, ο Εδουάρδο Μοντεαλέγρε της Εθνικής Συμμαχίας της Νικαράγουας (ALN).[11]

Στις παράλληλες βουλευτικές εκλογές, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο των Σαντινίστας (FSLN) κέρδισε περίπου 40,22%, μπροστά από την Εθνική Συμμαχία της Νικαράγουας (ALN) του Εδουάρδο Μοντεαλέγρε με 30,30%, το Θεσμικό Φιλελεύθερο Κόμμα (PLC) του Χοσέ Ρίσο με 22%, το Ανανεωτικό Κίνημα των Σαντινίστας (MRS) του Εδμούνδο Χαρκίν με 6,67% και τη Συμμαχία για την Αλλαγή (AC) του Εδέν Παστόρα με 0,4%. Ο Ορτέγα ορκίστηκε πρόεδρος για δεύτερη φορά στις 10 Ιανουαρίου του 2007.[12]

Ο Ορτέγα παρέμεινε πρόεδρος κερδίζοντας και τις προεδρικές εκλογές που έγιναν το 2011, λαμβάνοντας ποσοστό 62,46%.

Στις εκλογές που διενεργήθηκαν τον Νοέμβριο του 2016, ο Ορτέγα επανεξελέγη με ποσοστό 72,44% των ψήφων.

Η κυβέρνηση του Ορτέγκα έχει κατηγορηθεί τα τελευταία έτη για δικτατορικές και αντιδημοκρατικές τάσεις και συσσώρευση της εξουσίας στα χέρια της, μέσω του στενού ελέγχου των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Τον Απρίλιο του 2018 ξέσπασαν διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησής του, στις οποίες απάντησε με μεγάλη σκληρότητα[13]. Περίπου 500 άτομα σκοτώθηκαν, 2.800 τραυματίστηκαν και χιλιάδες συνελήφθησαν, με τις διαδηλώσεις αυτές να είναι οι μεγαλύτερες στη Νικαράγουα από τις εξεγέρσεις των ετών 1978 και 1979[14]. Ο Ορτέγκα κήρυξε παράνομες τις διαδηλώσεις τον Σεπτέμβριο του 2018[15]. Η Διεθνής Αμνηστία, η Ενδοαμερικανική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών ανέφεραν ότι η κυβέρνηση του Ορτέγκα επιδόθηκε σε βίαιη κατάπνιξη των διαδηλώσεων[16][17].

Τον Νοέμβριο του 2021, ο Ντάνιελ Ορτέγκα επανεξελέγη για τέταρτη πενταετή θητεία με 75% των ψήφων, σύμφωνα με τα πρώτα μερικά επίσημα αποτελέσματα που δημοσίευσε το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο.

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w63g8fv6. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. ortega-saavedra-daniel. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 Roglo. p=daniel;n=ortega;oc=1.
  4. (Αγγλικά) NNDB. 693/000024621.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121912875. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  7. «The International Directory of Government 2022» Routledge. 5  Αυγούστου 2022. σελ. 466. ISBN-13 978-1-032-27532-1.
  8. «Five facts about Nicaragua's Daniel Ortega». Reuters. http://www.alertnet.org/thenews/newsdesk/N01359367.htm. Ανακτήθηκε στις 2008-01-15. 
  9. 9,0 9,1 Helicon, επιμ. (2016). Ortega Saavedra, Daniel. The Hutchinson Unabridged Encyclopedia with Atlas and Weather Guide. Abington: Helicon. 
  10. Motyl, Alexander, επιμ. (2000). Ortega, Daniel. Encyclopedia of Nationalism: Leaders, Movements, and Concepts. Oxford: Elsevier Science & Technology. 
  11. "Ortega wins Nicaraguan election", BBC News, 8 Νοεμβρίου 2006.
  12. Baltodano, Andres Perez (2012). Close, David· Marti i Puig, Salvador· McConnell, Shelley, επιμ. The Sandinistas & Nicaragua Since 1979. Boulder: Lynne Rienner Publishers. σελ. 83. 
  13. «April 2018». The ASHA Leader 23 (4): 24–25. 2018-04. doi:10.1044/leader.ppl.23042018.24. ISSN 1085-9586. http://dx.doi.org/10.1044/leader.ppl.23042018.24. 
  14. «May-June 2018». May/Jun 2018. 30 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  15. La violencia contra las mujeres en la Antigua Roma. Dykinson. 29 Νοεμβρίου 2018. σελίδες 155–332. ISBN 978-84-9148-948-1. 
  16. «Nicaragua's strategy to repress protest». Human Rights Documents Online. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  17. «IACHR Condemns Increased Violence in Nicaragua». Human Rights Documents Online. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021.