Μιχαήλ Καλάσνικοφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μιχαήλ Καλάσνικοφ
Ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ στο Κρεμλίνο το 2009
Γέννηση10 Νοεμβρίου 1919
Καρυά, Αλτάι Κράι, Ρωσική Ομοσπονδία
Θάνατος23 Δεκεμβρίου 2013 (94 ετών)
Ιζέφσκ, Ουντμούτρια, Ρωσία
ΧώραΣοβιετική Ένωση / Ρωσία
Βαθμός Υποστράτηγος ε.α.
ΣύζυγοςYekaterina Kalashnikova
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μιχαήλ Τιμοφέγεβιτς Καλάσνικοφ (ρωσικά: Михаил Тимофеевич Калашников‎‎· 10 Νοεμβρίου 1919 – 23 Δεκεμβρίου 2013) ήταν Ρώσος ανώτατος αξιωματικός του Ρωσικού στρατού και σχεδιαστής όπλων, γνωστός για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη του θρυλικού τυφεκίου εφόδου AK-47. Ο Καλάσνικοφ ήταν, σύμφωνα με τον ίδιο, ένας αυτοδίδακτος μαστροχαλαστής που συνδύασε τις έμφυτες μηχανικές δεξιότητές του με τη μελέτη όπλων, ώστε να σχεδιάσει το πιο πετυχημένο όπλο για όλες τις μάχες. Ακόμα, ο Καλάσνικοφ ένιωσε θλίψη για την ανεξέλεγκτη διανομή των όπλων του, λόγω τη φήμης του για την αξιοπιστία του, τονίζοντας ότι το όπλο του είναι «ένα όπλο άμυνας» και «δεν αποτελεί όπλο για αδίκημα».

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Καλάσνικοφ γεννήθηκε στην Κουριά του Άλταϊ της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Μητέρα του ήταν η Αλεξάνδρα Φρολόβνα Καλάσνικοβα (το γένος Коверина) και πατέρας του ο Τιμοφέι Αλεξάντροβιτς Καλάσνικoφ (Тимофей Александрович Калашников). Το 1930, ο πατέρας και τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του, είχαν στερηθεί το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και απελάθηκαν στο χωριό Νίζνιαγια Μοχοβάγια, Περιφέρεια του Τομσκ. Στα νιάτα του, ο Μιχαήλ έπασχε από διάφορες ασθένειες και ήταν στα πρόθυρα του θανάτου σε ηλικία έξι ετών. Τον προσέλκυσαν όλα τα είδη των μηχανημάτων, αλλά έγραφε επίσης ποίηση και ονειρευόταν να γίνει ποιητής. Έγραψε έξι βιβλία και συνέχισε να γράφει ποίηση όλη του τη ζωή. Οι γονείς του Καλάσνικοφ ήταν αγρότες, αλλά, μετά την απέλασή τους στο Τομσκ, έπρεπε να συνδυάζουν τη γεωργία με το κυνήγι και συνεπώς ο Καλάσνικοφ χρησιμοποιούσε συχνά το τουφέκι του πατέρα του στην εφηβεία του. Ο Καλάσνικοφ συνέχισε το κυνήγι και στην δεκαετία του '90.

Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του, ο Μιχαήλ, με την άδεια του πατριού του, άφησε την οικογένειά του και επέστρεψε στην Κούρυα, με ωτοστόπ για σχεδόν 1.000 χιλιόμετρα. Στην Κούρυα βρήκε δουλειά σε ένα μηχανουργείο που κατασκεύαζε τρακτέρ όπου φούντωσε το πάθος του για τα όπλα. Το 1938 κατετάγη στον Κόκκινο Στρατό. Λόγω του μικρού μεγέθους του και της δεξιότητάς του στη μηχανουργία διορίστηκε ως μηχανικός τεθωρακισμένων, και αργότερα έγινε αρχηγός πληρώματος τεθωρακισμένου. Ενώ έκανε την εκπαίδευσή του, έκανε και τις πρώτες εφευρέσεις του, οι οποίες δεν αφορούσαν μόνο τα τεθωρακισμένα, αλλά και μικρά διάφορα όπλα, όπου του απονεμήθηκε ένα ρολόι χειρός από τον Γκεόργκι Ζούκοφ (Georgy Zhukov). Ο Καλάσνικοφ υπηρέτησε στα Τ-34d του 24ου συντάγματος τεθωρακισμένων, 108η μεραρχία ΤΘ που στρατοπέδευε στην πόλη Στρούι (Stryi), πριν αυτή υποχωρήσει μετά τη Μάχη του Μπρόντυ (Brody) τον Ιούνιο του 1941. Τραυματίστηκε στη μάχη του Μπριάνσκ τον Οκτώβριο του 1941 και νοσηλεύτηκε μέχρι τον Απρίλιο του 1942, ενώ στο νοσοκομείο άκουγε κάποιους συναδέλφους στρατιώτες διαμαρτύρονται για τα σοβιετικά όπλα της εποχής.

Το πρώτο υποπολυβόλο του Καλάσνικοφ

Βλέποντας τα μειονεκτήματα των τυποποιημένων όπλων πεζικού, αποφάσισε να κατασκευάσει ένα νέο όπλο για το σοβιετικό στρατό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Καλάσνικοφ άρχισε να σχεδιάζει ένα οπλοπολυβόλο. Αν και το πρώτο υποπολυβόλο που σχεδίασε δεν έγινε δεκτό για να μπει σε υπηρεσία, όμως είχε παρατηρήθηκε το ταλέντο του ως σχεδιαστής. Από το 1942 και μετά, ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Πυροβολικού του Κόκκινου Στρατού, του είχε αναθέσει να αναπτύξει ένα νέο τυφέκιο εφόδου για λογαριασμό του Επιστημονικού-αναπτυξιακού κέντρου όπλων.

Το 1944, σχεδίασε ένα νέο τυφέκιο με λειτουργία αερίων για την νέα σφαίρα 7.62x39 mm. Αυτό το όπλο, ήταν επηρεασμένο από το αμερικάνικο τουφέκι Μ1 Garand, όμως έχασε τον διαγωνισμό από τη νέα καραμπίνα Σιμόνοφ που εγκρίθηκε τελικά ως SKS, αλλά αποτέλεσε την βάση για νέα είσοδό του ως ένα τυφέκιο σε διαγωνισμό του 1946.

Κερδίζοντας την είσοδό του σε υπηρεσία μετά από διαγωνισμό, το "Mikhtim" (ονομάστηκε έτσι από τα πρώτα γράμματα του ονόματος και του πατρώνυμου, Μιχαήλ Τιμοφέγιεβιτς) έγινε το πρότυπο για την ανάπτυξη μιας οικογένειας νέου τύπου τυφεκίων. Η διαδικασία αυτή κορυφώθηκε το 1947, όταν σχεδίασε το AK-47 (Avtomat Kalashnikova μοντέλο 1947). Το 1949, το AK-47 έγινε το επίσημο τυφέκιο του σοβιετικού στρατού και η πιο διάσημη εφεύρεση του Καλάσνικωφ. Ενώ η ανέπτυσσε τα πρώτα τουφέκια εφόδου του, ο Καλάσνικωφ διαγωνίστηκε με δύο πολύ πιο έμπειρους σχεδιαστές όπλων, τον Βασίλι Ντεκτιγιάριωφ (Degtyaryov) και Γκέοργκι Σπάγκιν (Georgy Shpagin), ο οποίος αποδέχθηκε την υπεροχή του AK-47. Ο Καλάσνικοφ είχε τους Αλεξάντρ Ζάιτσεφ (Alexandr Zaitsev) και Βλαντίμιρ Ντέικιν (Vladimir Deikin) ως κύριους συνεργάτες του κατά τη διάρκεια αυτών των ετών.

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1949, ο ο Καλάσνικοφ έζησε και εργάστηκε στο Ιζέφσκ της Ουντμούρτιας (Udmurtia). Κατείχε πτυχίο Διδάκτορος Τεχνικών Επιστημών (1971) και ήταν μέλος 16 ακαδημιών. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, εξέλιξε το βασικό σχεδιασμό μιας οικογένειας όπλων. Το ΑΚΜ (Ρωσικά: Автомат Калашникова Модернизированный - Καλάσνικοφ εκσυγχρονισμένο τυφέκιο) εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1963, ήταν ελαφρύτερη και φθηνότερη κατασκευή λόγω της χρήσης ενός πρεσαριστού χάλυβα (στη θέση του χάλυβα του AK47 του), και περιείχε λεπτομερείς βελτιώσεις, όπως του νέου σχήματος και του φλογοκρύπτη. Από το ΑΚΜ ανέπτυξε ένα αυτόματο όπλο, γνωστό ως RPK (Ρωσικά: Ручной пулемет Калашникова - Καλάσνικοφ ελαφρύ πολυβόλο).

Ανέπτυξε επίσης το όπλο πολλαπλών αποστολών PK (Ρωσικά: Пулемет Калашникова - Καλάσνικοφ πολυβόλο), ο οποίος χρησιμοποίησε το πιο ισχυρό 7,62 × 54R φυσίγγιο του όπλου Mosin-Nagant, έχοντας ως στόχο να παρέχει σταθερή βολή με βαριά πυρά από ένα τρίποδο, ή να χρησιμοποιηθεί ως ένα ελαφρύ με δίποδα όπλο. Τα κοινά χαρακτηριστικά όλων αυτών των όπλων είναι η απλή σχεδίαση, η αντοχή και ευκολία χρήσης και συντήρησης σε όλες τις συνθήκες.

Περίπου 100 εκατομμύρια AK-47 τουφέκια είχαν παραχθεί μέχρι το 2009 και περίπου τα μισά από αυτά είναι αντίγραφα, κατασκευασμένα με ρυθμό περίπου ένα εκατομμύριο ετησίως. Η κατασκευάστρια εταιρία Kalasnikov Concern (πρώην Izhmash) είναι ο επίσημος κατασκευαστής του AK-47 στη Ρωσία, όπου δεν είχε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του όπλου μέχρι το 1997 ενώ το 2006 αντιπροσώπευε μόνο το 10% της παγκόσμιας παραγωγής. Ο ίδιος ο Καλάσνικοφ ισχυρίστηκε ότι το κίνητρό του ήταν η υπηρεσία στη χώρα του και όχι τα χρήματα και δεν είχε κανένα άμεσο κέρδος από την παραγωγή όπλων, όμως κατείχε το 30% της γερμανικής εταιρείας Marken Marketing International (MMI) η οποία διευθύνεται από τον εγγονό του Igor. Η εταιρεία ανανεώνει εμπορικά σήματα και παράγει εμπορεύματα που φέρουν το όνομα Καλάσνικοφ, όπως η βότκα, ομπρέλες και μαχαίρια. Ένα από αυτά τα προϊόντα είναι ένα μαχαίρι που φέρει το όνομα AK-74.

Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο Καλάσνικοφ κλήθηκε για ξενάγηση στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ στο αμερικανικό πολεμικό Μουσείο. Ο πρώην αρματιστής Καλάσνικοφ συγκινήθηκε στη θέα του παλιού άρματος με ζωγραφισμένο το όνομά του στο κυριλλικό αλφάβητο.

Στις 17 Νοεμβρίου 2013, ο Καλάσνικοφ είχε νοσηλευτεί σε νοσοκομείο της Ουντμούρτιας. Πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου 2013 στο νοσοκομείο μετά από μία παρατεταμένη ασθένεια.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]