Διεθνές Αεροδρόμιο της Νάπολης

Διεθνές Αεροδρόμιο της Νάπολης
Είδος	διεθνές αεροδρόμιο, αερολιμένας και αεροδρόμιο με τακτικές πτήσεις
Γεωγραφικές συντεταγμένες	40°53′4″N 14°17′27″E
Διοικητική υπαγωγή	San Pietro a Patierno
Χώρα	Ιταλία
Ολοκλήρωση	1925
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Το Διεθνές Αεροδρόμιο της Νάπολης (ιταλ.: Aeroporto Internazionale di Napoli, IATA: NAP, ICAO: LIRN) είναι το διεθνές αεροδρόμιο που εξυπηρετεί τη Νάπολη και την περιφέρεια Καμπανία της νότιας Ιταλίας. Σύμφωνα με στοιχεία του 2019, είναι το πέμπτο σε κίνηση αεροδρόμιο όλης της Ιταλίας και το πρώτο της νότιας Ιταλίας. Βρίσκεται στο προάστιο Καποντικίνο (Capodichino) ή Σαν Πιέτρο α Πατιέρνο, και η πλήρης επίσημη ονομασία του είναι Aeroporto di Napoli-Capodichino Ugo Niutta, προς τιμή του παρασημοφορημένου πιλότου του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου Ούγκο Νιούττα.

Τοπογραφικά δεδομένα και υποδομές

Το Διεθνές Αεροδρόμιο της Νάπολης βρίσκεται σε υψόμετρο 90 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικές συντεταγμένες πλάτος 40°53΄04΄΄ Βόρειο και μήκος 14°17΄27΄΄ Ανατολικό. Απέχει 5,9 χιλιόμετρα βόρεια-βορειοανατολικά από την πόλη της Νάπολης. Ο μοναδικός^[2] διάδρομος προσγειώσεως/απογειώσεως έχει μήκος 2.641 μέτρα και προσανατολισμό 06/24.

Το αεροδρομιο διαθέτει μόνο ένα κτήριο τερματικού, το «Terminal 1», και 29 θέσεις αεροσκαφών. Το αεροδρόμιο είναι τάξεως 4D του ICAO και φέρει τον χαρακτηρισμό «στρατιωτικό αεροδρόμιο που άνοιξε σε εμπορική κυκλοφορία 24 ώρες το 24ωρο». Φιλοξενεί κάποιες βιομηχανικές αεροναυτικές δραστηριότητες, επισκευών αεροσκαφών.

Ιστορικό

Η περιοχή Κάμπο ντι Μάρτε του Καποντικίνο είχε φιλοξενήσει τις πρώτες επιδείξεις πτήσεων στη Νάπολη το 1910. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Κάμπο ντι Μάρτε έγινε στρατιωτικό αεροδρόμιο, προκειμένου να υπερασπίσει την πόλη κατά των γερμανικών και αυστροουγγρικών αεροπορικών επιθέσεων.

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Κάμπο ντι Μάρτε χρησιμοποιήθηκε και πάλι ως αεροδρόμιο μάχης από την αμερικανική Αεροπορία Στρατού και τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία της Μ. Βρετανίας (RAF) στα πλαίσια της Ιταλικής Εκστρατείας, αρχίζοντας με τη RAF το 1943. Μετά την αποχώρηση των μονάδων μάχης, η αμερικανική Διοίκηση Εναέριων Μεταφορών χρησιμοποίησε το αεροδρόμιο ως μείζον κέντρο μεταφορτώσεων φορτίων, μετασταθμεύσων αεροσκαφών και προσωπικού για το υπόλοιπο του πολέμου.^[3]

Το αεροδρόμιο άρχισε να δέχεται εμπορικές πτήσεις το 1950. Το 1980 ιδρύθηκε η εταιρεία GE.S.A.C. (Gestione Servizi Aeroporto Capodichino) για να λειτουργεί το αεροδρόμιο. Το 1982 αυτή μετονομάσθηκε σε Gestione Servizi Aeroporti Campani και στο Δ.Σ. της συμμετείχαν με εκπροσώπους το δημοτικό συμβούλιο της Νάπολης, η Επαρχία της Νάπολης και η Alitalia. Το 1995 η GE.S.A.C. εκπόνησε ένα νέο master plan, που σημάδεψε την αρχή ενός εικοσαετούς σχεδίου αναπτύξεως. Το 1997 η GE.S.A.C. έγινε η πρώτη εταιρεία διαχειρίσεως αεροδρομίου στην Ιταλία που ιδιωτικοποιήθηκε και το επόμενο έτος άνοιξε η «Galleria Napoli», μία αγορά ανοικτή 365 ημέρες το έτος μέσα στο Τερματικό 1.

Δυστύχημα

Το σοβαρότερο δυστύχημα στην ιστορία του αεροδρομίου σημειώθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1958, όταν ένα αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, τύπου Douglas VC-47A Skytrain αναβαθμισμένο^[4], που είχε απογειωθεί από εκεί για την Αθήνα και με τελικό προορισμό την Κωνσταντινούπολη, χάθηκε με τελευταία επικοινωνία 30 λεπτά μετά την απογείωση.^[5]. Η πυκνή ομίχλη πάνω από το Ιόνιο Πέλαγος και την ορεινή νότια Ιταλία τις επόμενες ημέρες εμπόδισε σε μεγάλο βαθμό τις προσπάθειες ανευρέσεως του σκάφους. «Αι αμερικανικαί αρχαί δεν αποκλείουν την πιθανότητα το αεροσκάφος να υπεχρεώθη να προσγειωθή εις την κομμουνιστικήν Αλβανίαν.»^[6]

Ωστόσο στην πραγματικότητα το αεροσκάφος είχε απομακρυνθεί πολύ λιγότερο από το Καποντικίνο: Στις 19 Φεβρουαρίου 1958 τα διάσπαρτα συντρίμματά του βρέθηκαν από ερευνητικό αεροπλάνο ψηλά στην απότομη πλαγιά του όρους Βεζούβιου, σε υψόμετρο περίπου 1.160 μέτρα ή περί τα εκατό μέτρα χαμηλότερα από την κορυφή του κώνου του. 4 ώρες αργότερα ομάδες Αμερικανών και Ιταλών στρατιωτών, καθώς καικαραμπινιέρων έφθασαν στον τόπο του δυστυχήματος, αντιπαλεύοντας με βαριά χιονόπτωση, αλλά δεν ανέφεραν επιζώντες μεταξύ των 16 που επέβαιναν στο αεροσκάφος. Ανακοινώθηκε ότι όλες οι σοροί είχαν αναγνωρισθεί. Σύμφωνα με την επίσημη αναφορά, «οι αρμόδιοι αρνήθηκαν να προτείνουν μια θεωρία για το αίτιο ή τα αίτια της συντριβής, εκτός από το ότι ο καιρός ήταν κακός και ο πιλότος, σμηναγός Μάρτιν Σ. Σβαρτς, δεν είχε ποτέ στο παρελθόν απογειωθεί από το αεροδρόμιο του Καποντικίνο».^[7]

Στατιστική επιβατών

Η ετήσια κίνηση του Διεθνούς Αεροδρομίου της Νάπολης σε αριθμό επιβατών για τον 21ο αιώνα έχει ως εξής^[8]:

2000: 4.136.508 επιβάτες (+13%)
2001: 4.003.001 επιβάτες (−3,2%)
2002: 4.132.874 επιβάτες (+3,2%)
2003: 4.587.163 επιβάτες (+11%)
2004: 4.632.388 επιβάτες (+1%)
2005: 4.588.695 επιβάτες (−0,9%)
2006: 5.095.969 επιβάτες (+11,1%)
2007: 5.775.838 επιβάτες (+13,3%)
2008: 5.642.267 επιβάτες (−2,3%)
2009: 5.322.161 επιβάτες (−5,7%)
2010: 5.584.114 επιβάτες (+4,9%)
2011: 5.768.873 επιβάτες (+3,3%)
2012: 5.801.836 επιβάτες (+0,6%)
2013: 5.444.422 επιβάτες (−6,2%)
2014: 5.960.035 επιβάτες (+9,5%)
2015: 6.163.188 επιβάτες (+3,4%)
2016: 6.775.988 επιβάτες (+9,9%)
2017: 8.577.507 επιβάτες (+26,6%)
2018: 9.932.029 επιβάτες (+15,8%)
2019: 10.860.068 επιβάτες (+9,3%)

Δείτε επίσης

Κατάλογος αεροδρομίων της Ιταλίας

Παραπομπές

↑ store.aci.aero/wp-content/uploads/2018/05/2014_Traffic_Report_sample.xlsx.
↑ «Dati di pista». Aeroporto Internazionale di Napoli (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2016.
↑ Maurer, Maurer: Air Force Combat Units of World War II, Maxwell AFB, Office of Air Force History, Alabama 1983, ISBN 0-89201-092-4
↑ «1942 USAAF Serial Numbers (42-91974 to 42-110188)». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2015.
↑ Harro Ranter (15 Φεβρουαρίου 1958). «ASN Aircraft accident Douglas VC-47A 42-93817 Monte Vesuvio». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2015.
↑ Associated Press: "Fog Hurts Search For Missing Plane"
↑ Associated Press: "On Mount Vesuvius: Plane Is Found; 16 Dead", εφημερίδα The State, Columbia, South Carolina, Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 1958, νο. 24292, σελ. 3-A
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2020.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[b0a1cee6717ae3623ca2fffa295bbf1c8d4053d2-1] store.aci.aero/wp-content/uploads/2018/05/2014_Traffic_Report_sample.xlsx.

[2] «Dati di pista». Aeroporto Internazionale di Napoli (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2016.

[3] Maurer, Maurer: Air Force Combat Units of World War II, Maxwell AFB, Office of Air Force History, Alabama 1983, ISBN 0-89201-092-4

[4] «1942 USAAF Serial Numbers (42-91974 to 42-110188)». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2015.

[5] Harro Ranter (15 Φεβρουαρίου 1958). «ASN Aircraft accident Douglas VC-47A 42-93817 Monte Vesuvio». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2015.

[6] Associated Press: "Fog Hurts Search For Missing Plane"

[7] Associated Press: "On Mount Vesuvius: Plane Is Found; 16 Dead", εφημερίδα The State, Columbia, South Carolina, Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 1958, νο. 24292, σελ. 3-A

[8] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]