Πρόεδρος της Βολιβίας
| Πρόεδρος της Βολιβίας Presidente del Estado Plurinacional de Bolivia | |
|---|---|
 | |
| Προσφώνηση | Εξοχότατε Πρόεδρε της Δημοκρατίας |
| Κατοικία | Παλάσιο Κεμάδο |
| Διορισμός από | Άμεση Λαϊκή Ψήφος |
| Διάρκεια θητείας | 5 έτη (ανανεώσιμη μία φορά) |
| Αρχικός κάτοχος | Σιμόν Μπολίβαρ |
| Δημιουργία | 11 Αυγούστου 1825 |
| Αναπληρωτής | Αντιπρόεδρος της Βολιβίας |
| Μισθός | 3.327 δολάρια ΗΠΑ μηνιαίως[1] |
| Ιστοσελίδα | www.presidencia.gob.bo |
_Cropped_II.png)
Ο Πρόεδρος της Βολιβίας (Ισπανικά: Presidente de Bolivia), επίσημα γνωστός ως Πρόεδρος του Πολυεθνοτικού Κράτους της Βολιβίας (Ισπανικά : Presidente del Estado Plurinacional de Bolivia), είναι ο ανώτατος εκπρόσωπος του κράτους της Βολιβίας και ταυτόχρονα πρωθυπουργός της χώρας. Σημερινός πρόεδρος της Βολιβίας είναι ο Λουίς Άρσε από τις 8 Νοεμβρίου 2020.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σύστημα εκλογής έχει αλλάξει μετά το 2009. Συγκεκριμένα, αν κανένας από τους υποψηφίους δεν κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, οι δύο πρώτοι σε ψήφους περνούν στο δεύτερο γύρο, και ο λαός επιλέγει μεταξύ αυτών με καθολική ψηφοφορία. Πριν από το 2009, αν κανείς από τους αρχικούς υποψηφίους δεν συγκέντρωνε τουλάχιστον τις μισές ψήφους, την επιλογή του προέδρου αναλάμβανε το κοινοβούλιο με ψηφοφορία μεταξύ των δύο πρώτων, ενώ πριν το 1995 μεταξύ των 3 πρώτων.
Κατά τα περισσότερα από 192 χρόνια ανεξαρτησίας της, η Βολιβία κυβερνήθηκε από τους στρατιωτικούς ηγέτες που αγωνίστηκαν για την ανεξαρτησία, τους ηγέτες του πολέμου του Ειρηνικού, τους εκπροσώπους της αριστοκρατίας και τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες.[2] Επίσης, η ιστορία της προεδρίας έχει εμπλακεί σε εμφύλιους πολέμους, πάνω από 190 πραξικοπήματα και βία.
Έχουν χρησιμοποιηθεί διάφοροι τίτλοι, όπως ο "Ελευθερωτής της Βολιβίας" (που χρησιμοποιείται από τον Σιμόν Μπολίβαρ και τον Αντόνιο Χοσέ δε Σούκρε) και ο "Υπέρτατος Προστάτης" (από τον Αντρές δε Σάντα Κρους).
Κατάλογος των προέδρων της Βολιβίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ιστορική φήμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1983, η εφημερίδα Ultima Hora έλαβε μια δημοσκόπηση για να προσδιορίσει ποιοι επτά ιστορικοί πρόεδροι θεωρήθηκαν ως οι σημαντικότεροι. Οι νικητές ήταν ο Antonio José de Sucre , ο Andrés de Santa Cruz , ο Manuel Isidoro Belzu , ο Mariano Melgarejo , ο Aniceto Arce , ο Ismael Montes και ο Víctor Paz Estenssoro .
Προεδρική διαδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε περίπτωση θανάτου ή μόνιμης ανικανότητας του Προέδρου, το αξίωμα αναλαμβάνει ο Αντιπρόεδρος της Βολιβίας. Ο Πρόεδρος της Γερουσίας και ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι τρίτος και τέταρτος αντίστοιχα στη σειρά διαδοχής. Κατά την πολιτική κρίση του 2005, όταν όλες οι παραπάνω επιλογές είχαν εξαντληθεί, την προεδρία ανέλαβε ο αρχηγός του ανώτατου δικαστηρίου της Βολιβίας Εδουάρδο Ροδρίγκες Βελτσέ. Ωστόσο, σύμφωνα με το Σύνταγμα του 2009, η ανάληψη εξουσίας από τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων καθυστερεί αυτομάτως τις εκλογές κατά 90 ημέρες.
Όριο θητείας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η θητεία είναι πενταετής. Ο Πρόεδρος μπορεί να διεκδικήσει και δεύτερη συνεχόμενη θητεία.[3]
Αντιπρόεδρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε περίπτωση προσωρινής ανικανότητας ή απουσίας από τη χώρα, ο τίτλος του εκτελούντος την προεδρία (Ισπανικά: Presidente en ejercicio) μεταβιβάζεται στους κατώτερους στην ιεραρχία σύμφωνα με τη σειρά της προεδρικής διαδοχής. Τον Σεπτέμβριο του 2012 η πρόεδρος της Γερουσίας Γκαμπριέλα Μοντάνιο έγινε η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε το αξίωμα αυτό από την προεδρία της Λιδία Γκουέιλερ Τεχάδα.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Martinez, Joel J. (22 Ιουνίου 2017). «Shocking Gap Between Latin America's Presidential Salaries And Workers Minimum Wage». Latin Post. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Inhalt». Jahrbuch für Geschichte Lateinamerikas - Anuario de Historia de America Latina 53 (1). 2016-01-01. doi:. ISSN 2194-3680. http://dx.doi.org/10.7767/jbla-2016-0101.
- ↑ «The World Factbook — Central Intelligence Agency». www.cia.gov (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2017.
- ↑ Corz, Carlos (23 Σεπτεμβρίου 2012). «Montaño asume la Presidencia interina de Bolivia, Evo va a la ONU y hablará del mar». La Razón. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2012. https://web.archive.org/web/20120926021652/http://www.la-razon.com/nacional/Montano-Presidencia-Bolivia-Evo-ONU_0_1693030684.html. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2012.