Αντρέ Σιτροέν
| Αντρέ Σιτροέν | |
|---|---|
 Ο Αντρέ Σιτροέν στο κατάστρωμα πλοίου | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | André Citroën (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 5 Φεβρουαρίου 1878 Παρίσι, Γαλλία |
| Θάνατος | 3 Ιουλίου 1935 (57 ετών) Παρίσι, Γαλλία |
| Αιτία θανάτου | Καρκίνος του στομάχου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Μονπαρνάς |
| Εθνικότητα | Γάλλος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Σπουδές | Λύκειο Κοντορσέ Λύκειο Λουί-λε-Γκραν Πολυτεχνική Σχολή |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Μηχανικός, βιομήχανος, πρωτοπόρος της αυτοκινητοβιομηχανίας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Georgina Bingen |
| Τέκνα | Bernard Citroën Jacqueline Citroën |
| Γονείς | Lévi Citroen και Amelia Kleinmann |
| Αδέλφια | Fernande Citroën |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | λοχαγός |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρόεδρος (Chambre syndicale de l'automobile et des industries) ιδρυτής οργανισμού (από 1919, Citroën) πρόεδρος (1919–1935, Citroën) |
| Βραβεύσεις | Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (7 Ιανουαρίου 1931)[2] |
| Συνεργάτης | Charles Rocherand |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αντρέ-Γκυστάβ Σιτροέν (γαλλικά: André-Gustave Citroën, 5 Φεβρουαρίου 1878 – 3 Ιουλίου 1935) ήταν Γάλλος βιομήχανος. Είναι γνωστός κυρίως για την ομώνυμη αυτοκινητοβιομηχανία που ίδρυσε, αλλά και για την εφαρμογή του γραναζιού με διπλή κεκλιμένη οδόντωση.
Ζωή και σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννημένος στο Παρίσι, ο Αντρέ-Γκυστάβ ήταν το πέμπτο και τελευταίο παιδί του Εβραίου[3][4][5] εμπόρου διαμαντιών Λεβί Σιτρoέν από την Ολλανδία και της Πολωνοεβραίας Μάσρα Κλάινμαν.[6]
Η οικογένεια είχε μεταναστεύσει στο Παρίσι από το Άμστερνταμ το 1873. Μετά την άφιξή τους, προσέθεσαν τα διαλυτικά στη γραφή του ονόματός τους, αλλάζοντας το Citroen σε Citroën (ο παππούς ήταν μανάβης και είχε το προσωνύμιο Limoenman, «άνθρωπος των κίτρων», αλλά ο γιος του προτίμησε το Citroen, που στην ολλανδική γλώσσα σημαίνει «λεμόνι»).
Ο Λεβί Σιτροέν αυτοκτόνησε όταν ο Αντρέ ήταν μόλις 6 ετών (μάλλον μετά από μία αποτυχία σε ένα επιχειρηματικό άνοιγμα σε αδαμαντωρυχείο στη Νότια Αφρική).
Λέγεται ότι ο νεαρός Αντρέ εμπνεύσθηκε από τα έργα του Ιουλίου Βερν και ότι η παρατήρηση της ανεγέρσεως του Πύργου του Άιφελ για την Παγκόσμια Έκθεση του γέννησε την επιθυμία να γίνει μηχανικός.
Ο Αντρέ αποφοίτησε από την Πολυτεχνική Σχολή (École Polytechnique) το 1900. Το ίδιο έτος επισκέφθηκε την Πολωνία, τη γενέτειρα της μητέρας του, η οποία είχε αποβιώσει πρόσφατα. Εκεί παρατήρησε μια ημέρα έναν ξυλουργό να εργάζεται σε κάτι γρανάζια, των οποίων τα δόντια έμοιαζαν με ραχοκοκκαλιά ψαριού. Τα γρανάζια αυτά δεν έκαναν θόρυβο και ήταν αποτελεσματικότερα. Ο Σιτροέν αγόρασε τη σχετική ευρεσιτεχνία για πολύ λίγα χρήματα και η εφεύρεση αυτή πιστώνεται συνήθως στον ίδιο τον Citroën: γρανάζια με διπλά chevrons (διπλή κεκλιμένη οδόντωση).
Το 1906, ο Σιτροέν έγινε διευθυντής του εργοστασίου αυτοκινήτων Mors, θέση στην οποία υπήρξε πολύ επιτυχημένος, και το 1925 την αγόρασε και την έκλεισε. Το εργοστάσιό της πλέον κατασκεύαζε οχήματα για τη δική του εταιρεία, τη Citroën, την οποία είχε ιδρύσει τον Μάρτιο του 1919.
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Σιτροέν είχε την ευθύνη για τη μαζική παραγωγή όπλων. Σταδιακά, η επιχείρησή του μεγάλωσε και το 1932 έγινε η τέταρτη μεγαλύτερη κατασκευάστρια αυτοκινήτων στον κόσμο. Εκτός από ικανός μηχανικός όμως, ο Σιτροέν ήταν και μανιώδης χαρτοπαίκτης, με αποτέλεσμα να χρεωκοπήσει τη Citroën τον Δεκέμβριο του 1934, που εξαγοράσθηκε τότε από τον μεγαλύτερο πιστωτή της, την προμηθεύτρια εταιρεία ελαστικών Michelin.
Ο Αντρέ Σιτροέν πέθανε στο Παρίσι το 1935 σε ηλικία 57 ετών από καρκίνο του στομάχου και τάφηκε στο Κοιμητήριο του Μονπαρνάς. Στην εξόδιο ακολουθία πρωτοστάτησε ο αρχιρραβίνος των Παρισίων.
Μεταθανάτια αναγνώριση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 9 Οκτωβρίου 1958, κατά τη διάρκεια της Εκθέσεως Αυτοκινήτου των Παρισίων, το συμβούλιο της πόλης μετονόμασε την οδό και προκυμαία (Quai) ντε Ζαβέλ, στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, σε «Κε Αντρέ Σιτροέν», σε αναγνώριση της μεταμορφώσεως στο 15ο διαμέρισμα των Παρισίων, που δύο γενιές νωρίτερα χαρακτηριζόταν από τους λαχανόκηπούς του, όταν αυτό επιλέχθηκε από τον Σιτροέν ως η τοποθεσία για το πρώτο εργοστάσιο μαζικής παραγωγής αυτοκινήτων της Ευρώπης.[7]
Το 1992, στη θέση του παλαιού εργοστασίου της εταιρείας του στο Παρίσι εγκαινιάσθηκε το Πάρκο Αντρέ Σιτροέν.[8] Το εργοστάσιο είχε κλείσει από τη δεκαετία του 1970 και είχε κατεδαφισθεί σταδιακά μεταξύ του 1976 και του 1984.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb120521007. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ John Reynolds (1997)
- ↑ A travel guide to Jewish Europe. Ben G. Frank.
- ↑ «Foreign News: Saving Citro». Time. 5 Νοεμβρίου 1934. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-08-13. https://web.archive.org/web/20130813184252/http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,882585,00.html. Ανακτήθηκε στις 2014-10-30.
- ↑ Ο Α. Σιτροέν στον ιστοτόπο NNDB
- ↑ «Automobilia». Toutes les voitures françaises 1959 (salon Paris Oct 1958) (Παρίσι: Histoire & collections) Nr. 21: Page 27. 2002.
- ↑ Pringle-Harris, Ann (1997-11-02). «The 15th, a World of Its Own». The New York Times. http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9D04E3DE1431F931A35752C1A961958260&sec=&spon=&pagewanted=3. Ανακτήθηκε στις 2008-05-03.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Reynolds, John (1997). Andre Citroen: The Man and the Motor Cars
. Basingstoke: Palgrave Macmillan. ISBN 978-031-216-505-5.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Insecula Αρχειοθετήθηκε 2004-06-24 στο Wayback Machine. (στη γαλλική)
- Citroënët