Αντάλμπερο του Λον
| Αντάλμπερο του Λον | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Adalbéron de Laon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 947[1][2][3] Λαν |
| Θάνατος | 27 Ιανουαρίου 1030[4] Λαν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής ιερέας συγγραφέας[5] καθολικός επίσκοπος |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Reginar, count of Bastogne |
| Οικογένεια | Οίκος του Αρντέν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επίσκοπος[5] |
Ο Αντάλμπερο (γερμ.: Adalbero, γαλλ.: Adalberon, πέθανε στις 19 Ιουλίου 1030/31) ήταν ποιητής και χριστιανός επίσκοπος της Λαν στην περιοχή Ω-ντε-Φρανς της βόρειας Γαλλίας. Προερχόταν από τον Οίκο του Αρντέν.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Ρέγκιναρ/Ρενιέ του Μπαστόν (Bastogne), γιου του Γκότσλιν κόμη του Αρντέν. Ο θείος του Αντάλμπερο ήταν αρχιεπίσκοπος του Ρενς, ο μεγάλος θείος του Αντάλμπερο Α΄ ήταν επίσκοπος του Μετς και ο εξάδελφος του πατέρα του Αντάλμπερο Β΄ ήταν επίσκοπος του Βερντέν.
Σπούδασε στο Ρενς[6] και έγινε μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού του Μετς[7]. Το 977 έγινε επίσκοπος του Λoν. Ο χρονικογράφος Ρίχερ του Ρενς αναφέρει ότι το 977 η Έμμα των Μποζονιδών, σύζυγος του Λοθαρίου των Καρολιδών της Δυτικής Φραγκίας, τον κατηγόρησε για μοιχεία[8] και το 981 ο γιος της Λουδοβίκος Ε΄ τον απέσπασε από το Λoν[9].
Το 988 ο Κάρολος, αδελφός του Λοθαρίου, εχθρός των Αρντέν, κατέλαβε το Λoν και φυλάκισε τον Αντάλμπερο. Αυτός απέδρασε και ζήτησε την προστασία του Ούγου Καπέτου της Γαλλίας, φίλου των Αρντέν. Τελικά κέρδισε την εμπιστοσύνη του Καρόλου και του Αρνούλφου αρχιεπισκόπου του Ρενς (νόθου γιου του Λοθαρίου), έτσι αποκαταστάθηκε στην επισκοπή του[6]. Το 991 παρέδωσε το Λoν, τον Κάρολο και τον Αρνούλφο στον Ούγο[10].
Μετά έλαβε μέρος σε εκκλησιαστικά ζητήματα και απεβίωσε το 1030/31[6].
Έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έγραψε το σατυρικό ποίημα Carmen ad Rotbertum regem (ένα τραγούδι για τον βασιλιά Ροβέρτο) σε μορφή διαλόγου για τον Ροβέρτο Β΄ της Γαλλίας (γιο του Ούγου), όπου συζητά εναντίον της σύγχρονης αναμόρφωσης επισκοπών και μονών. Εκφράζει την αποστροφή του για τον Οντίλο ηγούμενο του Κλινύ και τους ακολούθους του και την αντίθεσή του σε πρόσωπα ταπεινής καταγωγής που γίνονται επίσκοποι[6].
Είναι επίσης διάσημος στη Γαλλική ιστορία από ένα ποίημά του, στο οποίο αναφέρονται οι τρεις τάξεις της κοινωνίας: oratores (οι κληρικοί, η προσευχόμενη εκκλησία), bellatores (οι ευγενείς/στρατιωτικοί, η μαχόμενη εκκλησία) και laboratores (οι εργαζόμενοι, η εκκλησία του μόχθου). Η τρίτη τάξη υποστηρίζει τις δύο πρώτες και όλες αποτελούν το οικοδόμημα της ανθρωπότητας. Η ιδέα ενσωματώθηκε στις τρεις κοινωνικές τάξεις του Παλαιού Καθεστώτος της Γαλλίας.
Αναφορές σε Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 100935095. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Catalogue of the Library of the Pontifical University of Saint Thomas Aquinas. 196440.
- ↑ 3,0 3,1 Documenta Catholica Omnia. 30_10_0947-1030-_Adalbero_Laudunensis_Episcopus.
- ↑ pantheon
.world /profile /person /Adalberon _(bishop _of _Laon). Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ 5,0 5,1 5,2 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Adalberon» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 167 This cites:
- Richer, Historiarum Libri III. et IV., which appears in the Monumenta Germaniae historica. Scriptores. Band iii. (Hanover and Berlin, 1826–1892)
- A. Olleris, OEuvres de Gerbert pape sous le nom de Sylvestre II. (Paris, 1867)
- Histoire litteraire de la France, tome vii. (Paris, 1865–1869).
- ↑ Heinrich Fichtenau, Patrick J. Geary, Living in the Tenth Century: Mentalities and Social Orders (1991), σελ. 187.
- ↑ Jason Glenn, Politics and History in the Tenth Century: The Work and World of Richer of Reims (2004), σελ. 147.
- ↑ «Catholic Encyclopedia: Soissons». Newadvent.org. 1 Ιουλίου 1912. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ Patrick J. Geary, Phantoms of Remembrance: Memory and Oblivion at the End of the First Millennium (1994), σελ. 151.
Δευτερεύουσες Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Histoire de la France, ed. George Duby, Larousse 1988, vol I, p. 301;
- Franco Gardini, in The Medieval World, ed. Jacques le Goff, 1987, Eng. transl. 1990, Collins & Brown, p. 75. Not in the more pragmatic (?) English literature. -
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Adalberon (bishop of Laon) της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |