Vought XSO2U
| Vought XSO2U | |
|---|---|
 Το Vought XSO2U | |
| Τύπος | αναγνωριστικό υδροπλάνο |
| Κατασκευαστής | Vought-Sikorsky |
| Χώρα προέλευσης | ΗΠΑ |
| Παρθενική πτήση | Ιούλιος 1939 |
| Κύριος χειριστής | Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ |
| Μονάδες που παρήχθησαν | ένα |
| Αναπτύχθηκε από | Vought OS2U Kingfisher |
Το Vought XSO2U ήταν αμερικανικό αναγνωριστικό υδροπλάνο που ανέπτυξε η Vought-Sikorksy για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει τα Curtiss SOC Seagull που βρίσκονταν τότε σε υπηρεσία, όντας μάλιστα ανώτερο του ανταγωνιστικού Curtiss SO3C στις συγκριτικές δοκιμές. Παρόλα αυτά δεν εντάχθηκε τελικά σε παραγωγή διότι η κατασκευάστρια δεν διέθετε την αναγκαία παραγωγική δυνατότητα.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 το Ναυτικό εξέδωσε απαίτηση που αφορούσε την ανάπτυξη νέου αναγνωριστικού αεροσκάφους για χρήση με τα καταδρομικά του. Το αεροσκάφος αυτό θα αναλάμβανε επίσης τον ρόλο του εντοπισμού και της κατάδειξης στόχων. Προορίζονταν να αντικαταστήσει τα διπλάνα Curtiss SOC που ήταν τότε σε υπηρεσία και θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη ακτίνα δράσης και να είναι ταχύτερο από αυτά.[1] Το νέο αεροσκάφος θα έπρεπε επίσης να έχει αναδιπλούμενες πτέρυγες και να χρησιμοποιεί τον κινητήρα Ranger V-770.[1] Οι εταιρείες Vought-Sikorsky και Curtiss-Wright υπέβαλαν προτάσεις, με την πρώτη να παρουσιάζει το Model 403 που ήταν παρόμοιο σχεδιαστικά με το OS2U Kingfisher, που θα αντικαθιστούσε τα SOC στα θωρηκτά. Οι κύριες διαφορές ανάμεσα στα δύο ήταν ότι στο Model 403 η πτέρυγα ήταν τοποθετημένη υψηλότερα και στον τρόπο πρόσδεσης του πλωτήρα του στην άτρακτο.[1] Επίσης το Model 403 διέθετε τον κινητήρα V-770.[2]
Το αεροσκάφος μπορούσε επίσης να προσγειωθεί σε αεροδρόμια διότι διέθετε συμβατικό σύστημα προσγείωσης. Ήταν ολομεταλλικής κατασκευής, με μόνη εξαίρεση τις επιφάνειες ελέγχου που είχαν υφασμάτινη επικάλυψη. Μετέφερε δύο απλές βόμβες ή δύο βόμβες βυθού για ανθυποβρυχιακές αποστολές και ήταν οπλισμένο με ένα πολυβόλο M2 Browning που έβαλε μπροστά και ακόμα ένα τέτοιο όπλο στο πίσω μέρος.[1]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρωτότυπο XSO2U-1 (είχε αριθμό σειράς 1440[3]) πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση σαν συμβατικό αεροπλάνο τον Ιούλιο του 1939, ενώ σαν υδροπλάνο βρέθηκε για πρώτη φορά στον αέρα τον Δεκέμβριο. Οι δοκιμές έδειξαν ότι αντιμετώπιζε προβλήματα κατευθυντικής ευστάθειας, τα οποία επιλύθηκαν τελικά με την εγκατάσταση μεγάλου κάθετου πτερυγίου.[1] Πέραν αυτού, υπήρχαν σημαντικά προβλήματα με τον κινητήρα που υπερθερμαίνονταν και ήταν αναξιόπιστος. Ο αρχικός κινητήρας XV-770-4 αντικαταστάθηκε κατά την διάρκεια των δοκιμών από τον XV-770-6, χωρίς όμως να βελτιωθεί η κατάσταση.[1]
Παρά τα ζητήματα με το σύστημα πρόωσης, το αεροσκάφος κρίθηκε ανώτερο του ανταγωνιστικού Curtiss XSO3C-1· όμως η Vought ήταν ήδη υπερφορτωμένη με την παραγωγή του Kingfisher καθώς και του μαχητικού F4U Corsair. Αποτέλεσμα ήταν η ένταξη του XSO3C σε παραγωγή.[4] Το αεροσκάφος αυτό αποδείχθηκε ανεπαρκές και αποσύρθηκε νωρίτερα από τα διπλάνα SOC που προορίζονταν να αντικαταστήσει.[5]
Μετά την ολοκλήρωση των συγκριτικών δοκιμών, το μοναδικό XSO2U-1 χρησιμοποιήθηκε σαν αεροσκάφος γενικής χρήσης από το Ναυτικό ενώ τον Ιούλιο του 1942 δόθηκε στην Ranger Engine Corporation που το αξιοποίησε στις δοκιμές του κινητήρα V-770. Το XSO2U-1 πέρασε αργότερα ξανά στην ιδιοκτησία του Ναυτικού, που το διέγραψε τελικά από τις τάξεις του στις 6 Ιουλίου 1944.[1]
Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του XSO2U[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Adcock, Al (1991). OS2U Kingfisher in action. Aircraft In Action. 119. Carrollton, TX: Squadron/Signal Publications. ISBN 0-89747-270-5.
- Baugher, Joe (18 Σεπτεμβρίου 2010). «US Navy and US Marine Corps BuNos, Second Series (0001 to 5029)». US Navy and US Marine Corps Aircraft Serial Numbers and Bureau Numbers--1911 to Present. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2011.
- Bowers, Peter M. (1979). Curtiss Aircraft, 1907-1947. New York: Putnam. ISBN 978-0-370-10029-6.
- Green, William (1967). Floatplanes. War Planes of the Second World War. 6. New York: Doubleday. ASIN B0000CLL8R.
- Polmar, Norman (2004). Historic Naval Aircraft: from the pages of Naval History Magazine
. Dulles, VA: Brassey's Inc. ISBN 1-57488-572-3.
| ||||||||||||||||||||||
