RSGC1
 Εικόνα του RSGC1 από το τηλεσκόπιο Spitzer | |
| Παρατηρησιακά δεδομένα (J2000 Εποχή) | |
|---|---|
| Αστερισμός | Ασπίς |
| Ορθή αναφορά | 18h 36m 29s[1] |
| Απόκλιση | −06° 52′ 48″[1] |
| Απόσταση | 22.0 ± 2.9kly (6.60 ± 0.89kpc[2]) |
| Φαινόμενο μέγεθος (V) | μη ορατό[2] |
| Φαινόμενες διαστάσεις (V) | ~1.5′[3][1] |
| Δείτε επίσης: Ανοικτό σμήνος, Κατάλογος ανοικτών σμηνών | |
Το RSGC1 ( Red Supergiant Cluster 1 ) είναι ένα νέο μαζικό ανοιχτό αστρικό σμήνος που ανήκει στον Γαλαξία μας. Ανακαλύφθηκε το 2006 στα δεδομένα που παρήγαγαν διάφορες έρευνες υπέρυθρων, και ονομάστηκε έτσι για τον πρωτοφανή αριθμό των κόκκινων υπεργιγάντων του. [3] Το σύμπλεγμα βρίσκεται στον αστερισμό Ασπίς σε απόσταση περίπου 6,6 kpc από τον Ήλιο. Είναι πιθανόν τοποθετημένο στη διασταύρωση του βόρειου άκρου της μακράς ράβδου του Γαλαξία και του εσωτερικού τμήματος του βραχίονα Ασπίδας-Κενταύρου -ένας εκ των δύο μεγάλων σπειροειδών βραχιόνων.[4]
Η ηλικία του RSGC1 υπολογίζεται σε 10-14 εκατομμύρια χρόνια. Το σύμπλεγμα είναι πολύ σκεπασμένο και δεν έχει εντοπιστεί στο ορατό φως. Βρίσκεται κοντά σε άλλες ομάδες κόκκινων υπεργιγάντων γνωστών ως Stephenson 2, RSGC3 και Alicante 8 . Η μάζα του RSGC1 εκτιμάται σε 30 χιλιάδες ηλιακές μάζες, γεγονός που την καθιστά μία από τις πιο ογκώδεις ανοικτές συστάδες στον γαλαξία. [2]
Τα παρατηρούμενα ερυθρά υπερκείμενα με τη μάζα περίπου 16-20 ηλιακών μαζών είναι πρόδρομοι σουπερνόβα τύπου II.[2] Πάνω από 200 αστέρια κύριας αλληλουχίας έχουν ανιχνευθεί με μάζες πάνω από 8 , η οποία επιτρέπει την προσδιορισμό της απόστασης από την θέση της κύριας ακολουθίας. Δεκατέσσεροι κόκκινοι υπεργίγαντες έχουν αναγνωριστεί. [1]
| Άστρo | Φασματικός τύπος | Μέγεθος
(Κ band) |
Θερμοκρασία (K) | Απόλυτο μέγεθος | Λαμπρότητα
(L☉) |
|---|---|---|---|---|---|
| F01 | Μ5 | 4.962 | 3,450 | − 11.75 | 263.000 |
| F02 | Μ2 | 5.029 | 3.660 | − 11.92 | 363.000 |
| F03 | Μ5 | 5.333 | 3,450 | − 11.28 | 174.000 |
| F04 | Μ1 | 5.342 | 3,752 | − 11.24 | 209.000 |
| F05 | Μ4 | 5.535 | 3,535 | − 11.36 | 195.000 |
| F06 | Μ5 | 5.613 | 3,450 | − 10.70 | 100.000 |
| F07 | Μ3 | 5.631 | 3,605 | − 10.81 | 126.000 |
| F08 | Μ3 | 5.654 | 3,605 | − 11.33 | 200.000 |
| F09 | Μ6 | 5.670 | 3.399 | − 10.92 | 117.000 |
| F10 | Μ3 | 5.709 | 3,605 | − 10.86 | 132.000 |
| F11 | Μ5 | 5.722 | 3,535 | − 11.03 | 145.000 |
| F12 [3] | Μ0 | 5.864 | − 10.70 | 200.000 | |
| F13 | K2 | 5.957 | 4,015 | − 11.39 | 282.000 |
| F14 | Μ3 | 6.167 | 3,605 | − 10.25 | 74.000 |
| F15 | G0 | 6.682 | 6.850 | − 10.07 | 229.000 |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Froebrich, D.; Scholz, A. (2013). «The main sequence of three red supergiant clusters». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 436 (2): 1116–1122. doi:. ISSN 0035-8711. Bibcode: 2013MNRAS.436.1116F.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Davies, B.; Figer, D. F.; Law, C. J.; Kudritzki, R. P.; Najarro, F.; Herrero, A.; MacKenty, J. W. (2008). «The Cool Supergiant Population of the Massive Young Star Cluster RSGC1». The Astrophysical Journal 676 (2): 1016–1028. doi:. Bibcode: 2008ApJ...676.1016D.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Figer, D. F.; MacKenty, J. W.; Robberto, M.; Smith, K.; Najarro, F.; Kudritzki, R. P.; Herrero, A. (2006). «Discovery of an Extraordinarily Massive Cluster of Red Supergiants». The Astrophysical Journal 643 (2): 1166–1179. doi:. Bibcode: 2006ApJ...643.1166F.
- ↑ Davies, B.; Figer, D. F.; Kudritzki, R. P.; MacKenty, J.; Najarro, F.; Herrero, A. (2007). «A Massive Cluster of Red Supergiants at the Base of the Scutum‐Crux Arm». The Astrophysical Journal 671: 781. doi:. Bibcode: 2007ApJ...671..781D.