High Line

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άποψη του High Line στη Νέα Υόρκη, νότια προς την 20ή Λεωφόρο

To High Line είναι υπερυψωμένο πάρκο, χτισμένο πάνω σε αχρησιμοποίητη σιδηροδρομική γραμμή στη δυτική πλευρά του Μανχάταν στη Νέα Υόρκη, στη συνοικία Τσέλσι.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πάρκο εκτείνεται σε μήκος 2,33 χλμ.[1], ενσωματώνοντας τις παλιές ράγες της εγκαταλελειμμένης σιδηροδρομικής γραμμής σε ζώνες φύτευσης, που περιλαμβάνουν βλάστηση από φυτά ανεπτυγμένα στους μη χρησιμοποιούμενους διαδρόμους, καθιστικούς χώρους για ξεκούραση, παιδική χαρά, χώρους ηλιοθεραπείας με θέα στον ποταμό Χάντσον. Φιλοξενεί προσωρινές εκθέσεις τέχνης και η αειφορική πολιτική που εφαρμόζεται, δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να συμμετέχουν σε προγράμματα γυμναστικής, κηπουρικής ή οικογενειακές δραστηριότητες.

Το ξύλο που χρησιμοποιήθηκε για τα παγκάκια προέρχεται από διαχειριζόμενο δάσος, πιστοποιημένο από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό FSC (Forest Stewardship Council)[2]. Σε όλο το μήκος του πάρκου έχουν τοποθετηθεί έργα τέχνης, που διαχωρίζονται σε μικρές θεματικές ενότητες.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1847 η πόλη της Νέας Υόρκης προχώρησε στην κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής κατά μήκος της δέκατης και ενδέκατης λεωφορόρου στη δυτική πλευρά του Μανχάταν, για τη μεταφορά άνθρακα, γαλακτοκομικών και κρεάτων[3][4]. Το 1920 ο σιδηρόδρομος προσέλαβε ιππείς για να προστατεύσουν τους πεζούς, κουνώντας κόκκινες σημαίες[5]. Ωστόσο, η δέκατη λεωφόρος έγινε γνωστή ως «λεωφόρος του θανάτου», λόγω των πολλών θανάτων, εξαιτίας των επικίνδυνων συνθηκών για τους πεζούς[6].

Το 1924 ξεκίνησε το έργο «West Side Improvement», το οποίο αποφάσισε την κατάργηση των διαβάσεων σε επίπεδο δρόμου και τη δημιουργία μια υπερυψωμένης σιδηροδρομικής γραμμής[7]. Τελικά το 1933 το πρώτο τρένο τέθηκε σε τροχιά στην High Line, η οποία μετονομάστηκε σε «West Side Elevated Line»[7] και συνδέθηκε απευθείας με εργοστάσια και αποθήκες, δίνοντας τη δυνατότητα στα τρένα να φορτώνουν και να εκφορτώνουν μέσα σε κτήρια, μεταφέροντας εκατομμύρια τόνους κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων  και άλλα εμπορεύματα. Η οδογέφυρα εγκαταλείφθηκεε το 1960[8], λόγω μείωσης των δρομολογίων που προερχόταν από την ανάπτυξη των χερσαίων μεταφορών με φορτηγά και ένα τμήμα της κατεδαφίστηκε[9] .

Ανασυγκρότηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1983, ένας κάτοικος της Τσέλσι, ο Πίτερ Όμπλετζ (Peter Obletz), ακτιβιστής και ενθουσιώδης φίλος των σιδηροδρόμων, ίδρυσε το Ίδρυμα Ανάπτυξης Σιδηροδρομικής Γραμμής West Side, επιδιώκοντας να διατηρήσει τη δομή[5][10]. Το 1999 οι Τζόσουα Ντέιβιντ και Ρόμπερτ Χάμοντ ίδρυσαν έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό (Friends of the High Line) για να υποστηρίξουν τη διατήρηση του και να επαναλειτουργήσει ως δημόσιος χώρος. Ο οργανισμός ήταν αρχικά μια μικρή κοινοτική ομάδα, που συσπειρώθηκε ενάντια σε αυτούς που επιθυμούσαν την κατεδάφιση της δομής.

Το 2000 ο φωτογράφος Τζόελ Στέρνφελντ (Joel Sternfeld) φωτογράφισε επί ένα χρόνο την εγκαταλειμμένη σιδηροδρομική γραμμή, προσπαθώντας να αναδείξει την ομορφιά του τοπίου, όπως είχε διαμορφωθεί από τη χλωρίδα και την πανίδα που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται ανάμεσα στις ράγες της γραμμής. Οι φωτογραφίες του παρουσιάζονταν σε κάθε περίπτωση που γινόταν δημόσια συζήτηση για τη διάσωση της δομής[11].

Το 2003 ο οργανισμός «Friends of the High Line» χρηματοδότησε «διαγωνισμό ιδεών», προσελκύοντας πάνω από 720 συμμετέχοντες από 38 χώρες για τρόπους με τους οποίους μπορούσε η παλιά σιδηροδρομική γραμμή να χρησιμοποιηθεί ως πάρκο[12]. Τελικά το 2004, με την υποστήριξη του τότε δημάρχου εγκρίθηκε η χρήση του High Line ως δημόσιο πάρκο και τέσσερα χρόνια μετά το τον Ιούνιο του 2009, το πρώτο τμήμα του άνοιξε για το κοινό[13].

Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Green, Frank· Letsch, Corinne (Σεπτεμβρίου 21, 2014). «New High Line section opens, extending the park to 34th St». Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Σεπτεμβρίου 21, 2014. Ανακτήθηκε στις Σεπτεμβρίου 21, 2014. 
  2. «Wood on the High Line». Friends of the High Line. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2009. 
  3. Dunlap, David W. (February 18, 2015). «New York City Rail Crossings Carry a Deadly Past» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 13, 2018. https://web.archive.org/web/20180213135112/https://www.nytimes.com/2015/02/19/nyregion/rail-crossings-remain-part-of-new-york.html. Ανακτήθηκε στις February 12, 2018. 
  4. «The Highline: past and present». GeoWeb, Harvard University. Μαΐου 13, 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Οκτωβρίου 23, 2014. Ανακτήθηκε στις Οκτωβρίου 23, 2014. 
  5. 5,0 5,1 «High Line History». Friends of the High Line. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Σεπτεμβρίου 22, 2014. Ανακτήθηκε στις Αυγούστου 2, 2009. 
  6. Gray, Christopher (December 22, 2011). «When a Monster Plied the West Side». The New York Times. ISSN 0362-4331. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 17, 2014. https://web.archive.org/web/20140517135519/http://www.nytimes.com/2011/12/25/realestate/the-railroad-tracks-that-turned-a-street-into-death-avenue.html. Ανακτήθηκε στις May 12, 2014. «The New York World referred to the West Side route as Death Avenue in 1892, long after the Park Avenue problem had been solved, saying 'many had been sacrificed' to 'a monster which has menaced them night and day.'» 
  7. 7,0 7,1 Iovine, Julie V. (23 Ιουνίου 2009). «All Aboard the High Line». WSJ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2018. 
  8. «Freight Yard to Shut; Central Railroad Gets Permit on St. John's Station» (στα αγγλικά). The New York Times. January 30, 1960. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1960/01/30/archives/freight-yard-to-shut-central-railroad-gets-permit-on-st-johns.html. Ανακτήθηκε στις January 11, 2020. 
  9. «High Line 'park in sky' gets a hearing». New York Daily News. Associated Press: σελ. 11. July 20, 2003. https://www.newspapers.com/clip/42081516/. Ανακτήθηκε στις December 20, 2019. 
  10. Freeman, John (May 13, 2007). «The Charming Gadfly Who Saved the High Line». The New York Times. ISSN 0362-4331. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις July 8, 2012. https://web.archive.org/web/20120708030440/http://www.nytimes.com/2007/05/13/nyregion/thecity/13oble.html. Ανακτήθηκε στις August 12, 2011. 
  11. Doyle, Chesney; Spann, Susan (2014). «Elevated Thinking: The High Line in New York City». Great Museums. 
  12. Louie, Elaine (July 3, 2003). «Currents: Exhibitions; Designers Dream on Paper of a City Park Called the High Line» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 29, 2017. https://web.archive.org/web/20171229190459/http://www.nytimes.com/2003/07/03/garden/currents-exhibitions-designers-dream-paper-city-park-called-high-line.html. Ανακτήθηκε στις January 11, 2020. 
  13. Pogrebin, Robin (June 8, 2009). «First Phase of High Line Is Ready for Strolling». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 11, 2014. https://web.archive.org/web/20140911002221/http://www.bostonglobe.com/arts/movies/2013/05/23/movie-review-what-maisie-knew/ZoKdWOxMNe4Me071pBzJdM/story.html. Ανακτήθηκε στις July 8, 2009. 
  14. Gray, Christopher (May 18, 2008). «As High Line Park Rises, a Time Capsule Remains». The New York Times. ISSN 0362-4331. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 25, 2012. https://web.archive.org/web/20120425071417/http://www.nytimes.com/2008/05/18/realestate/18scap.html. Ανακτήθηκε στις June 11, 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]