Haus am Horn
| Haus am Horn | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | μονοκατοικία[1] και μουσείο |
| Αρχιτεκτονική | μοντέρνα αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 50°58′26″N 11°20′22″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Βαϊμάρη[2] |
| Χώρα | Γερμανία[3] |
| Αρχιτέκτονας | Γκέοργκ Μούχε |
| Προστασία | τμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς (από 1996) |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
To Haus am Horn είναι μια κατοικία στη Βαϊμάρη της Γερμανίας, σχεδιασμένη από τον Γκέοργκ Μούχε. Χτίστηκε για την έκθεση του Μπάουχαουζ η οποία διήρκεσε από τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1923. Ήταν το πρώτο κτήριο που χτίστηκε βασισμένο στις αρχές σχεδίασης του Μπάουχαουζ, οι οποίες έφεραν επανάσταση στην αρχιτεκτονική και στην αισθητική σκέψη και άσκηση του 20ου αιώνα[4]
Τηρώντας τη φιλοσοφία του Μπάουχαουζ η οποία ήταν η εκμάθηση μέσω πρακτικής εμπειρίας και εργασίας στον κλάδο, κάποιοι μαθητές συμμετείχαν στην κατασκευή της.[5]
Το 1996 το κτήριο συμπεριλήφθηκε στα Μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς που πλέον είναι γνωστά ως Το Μπάουχαουζ και οι χώροι του στη Βαϊμάρη, στο Ντασάου και το Μπερνάου[4]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Είναι σε απλή, κυβική σχεδίαση με επίπεδη στέγη και χρησιμοποιήθηκε ατσάλι και τσιμέντο για την κατασκευή του. Οι τοίχοι είναι φτιαγμένοι από δύο πέτρινες πλάκες και ο εσωτερικός χώρος ήταν γεμισμένος με τύρφη για μόνωση[6]. Στο κέντρο του σπιτιού βρισκόταν ένα σαλόνι[7] φωτισμένο από φεγγίτες, 2 τετραγωνικών μέτρων, με ειδικευόμενα δωμάτια να το περικλείουν από όλες τις πλευρές του. Τα μικρότερα δωμάτια ήταν 1 τετραγωνικό μέτρο το καθένα και βρισκόντουσαν μισό όροφο χαμηλότερα από το κεντρικό δωμάτιο. Τα μεγάλα παράθυρα κοίταζαν στον νότο και στη δύση, η βόρεια πλευρά δεν είχε σχεδόν καθόλου παράθυρα[6]. O Βάλτερ Γκρόπιους χαρακτήρισε τη σχεδίαση των δωματίων "Σε κάθε δωμάτιο, η λειτουργικότητα είναι σημαντική, για παράδειγμα, η κουζίνα είναι από τις πιο πρακτικές και απλές κουζίνες, αλλά δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί και ως τραπεζαρία. Κάθε δωμάτιο έχει τον δικό του χαρακτήρα που ταιριάζει στον σκοπό του."
Το σπίτι χτίστηκε μακριά από την κεντρική πανεπιστημιούπολη του Μπάουχαουζ, σε οικόπεδο που χρησιμοποιούνταν ως κήπος λαχανικών από τη σχολή. Όλα τα έπιπλα φτιάχτηκαν στα εργαστήρια του Μπάουχαουζ από περίφημους καθηγητές και σπουδαστές, όπως οι Μαρσέλ Μπρόιερ, Θίοντορ Μπόγκλερ και Άλμα Μπούσερ.[8] Ο Mπόγκλερ, ένας σπουδαστής, σχεδίασε τα κεραμικά για την κουζίνα, και η Μπούσερ, επίσης σπουδάστρια, σχεδίασε τα έπιπλα για το παιδικό δωμάτιο.[9][10] Ο Λάσλο Μόχολι-Νάγκι, σχεδίασε τα φώτα, τα οποία φτιάχτηκαν στο μεταλλουργικό εργαστήριο του Μπάουχαουζ. Ο Μαρσέλ Μπρόιερ, ένας σπουδαστής εκείνη τη χρονική περίοδο, σχεδίασε έπιπλα, συμπεριλαμβανομένου και του ενσωματωμένου ντουλαπιού[6]. Ο Γκρόπιους δήλωσε ότι ο στόχος της κατασκευής του σπιτιού ήταν "Η καλύτερη άνεση, με την καλύτερη οικονομία με την εφαρμογή της καλύτερης δεξιοτεχνίας και της καλύτερης κατανομής χώρου σε μορφή, μέγεθος και διάρθρωσης."
Η Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Haus am Horn προσέλκυσε το ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια της έκθεσης Werkshau και πολλοί άνθρωποι το επισκέφθηκαν. Οι ντόπιοι κάτοικοι του έδωσαν το ψευδώνυμο Ο μύλος του καφέ λόγω του τετραγωνικού του σχήματος και τη στέγη του με τους φεγγίτες, που θυμίζει τους μύλους καφέ του 20ου αιώνα. Η υποδοχή από το μέσα ενημέρωσης κυμαινόταν από το θαυμασμό μέχρι (πιο συχνά) την ανοιχτή απόρριψη.
Οι Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε και Λε Κορμπυζιέ εξέφρασαν θαυμασμό για τον σχεδιασμό ενώ παραδοσιακοί όπως ο Paul Schultze-Naumburg ήταν επικριτικοί[6].
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Haus am Horn χτίστηκε για την πρώτη έκθεση έργων από τη σχολή σχεδίου Μπάουχαουζ το 1923, η οποία ιδρύθηκε στη Βαϊμάρη το 1919. Το κτήριο βασιζόταν σε σχέδια του Georg Muche, καλλιτέχνη και καθηγητή στη σχολή. Θεωρήθηκε τότε, ότι θα ήταν ένα πρότυπο για τα σπίτια σε έναν οραματικό οικισμό του Μπάουχαουζ στη Βαϊμάρη αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Για αυτό πολλές φορές το σπίτι αυτό αναφέρεται ως "Musterhaus" στη Γερμανία, δηλαδή εκθεσιακό σπίτι.
Ο διευθυντής του Μπάουχαουζ, Βάλτερ Γκρόπιους σκόπευε να το σχεδιάσει ο ίδιος αλλά σε μια δημοκρατική ψηφοφορία οι μαθητές επέλεξαν ένα σχέδιο το οποίο ο Muche αρχικά σχεδίασε ως το σπίτι για τον ίδιο και τη σύζυγο του[11]. Εκείνη την περίοδο το Μπάουχαουζ δεν είχε αρχιτεκτονικό παράρτημα για να αναλάβει το έργο, οπότε το ανέλαβε η αρχιτεκτονική εταιρεία του Γκρόπιους ολοκληρώνοντας το έργο σε μόλις 4 μήνες. Η κατασκευή έγινε υπό την εποπτεία του Adolf Meyer. Το έργο χρηματοδοτήθηκε με ένα άτοκο δάνειο από τον Adolf Sommerfeld, Γερμανό-Εβραίο μεσίτη ακινήτων στο Βερολίνο, για τον οποίο ο Γκρόπιους, με συνεισφορές από καθηγητές και μαθητές του Μπάουχαουζ, είχε χτίσει το Haus Sommerfeld, μία βίλα στο Lichterfelde το 1920-21.
Μετά την έκθεση το σπίτι έμεινε άδειο για έναν χρόνο. Αυτό ήταν στο ζενίθ του υπερπληθωρισμού στη Βαϊμάρη και ήταν αδύνατο να αποπληρωθεί το δάνειο στον Sommerfeld, οπότε το οικόπεδο πωλήθηκε σε έναν δικηγόρο, τον Franz Kühn, το 1924 και όλα τα έπιπλα δόθηκαν στον Sommerfeld. Τα περισσότερα από αυτά τα αντικείμενα χάθηκαν με το πέρασμα των χρόνων αλλά το Ίδρυμα Ντασάου Μπάουχαουζ έχει στη συλλογή του μια τουαλέτα από το δωμάτιο και ένα γυάλινο ντουλάπι από το σαλόνι, και τα δύο σχεδιασμένα από τον Μαρσέλ Μπρόιερ. Ο Kühn πρόσθεσε ένα γκαράζ και έκανε και άλλες μικρές αλλαγές. Στα τέλη του 1930 το πούλησε στο Γερμανικό Μέτωπο Εργασίας, που σχεδίαζε να κατεδαφίσει το σπίτι και να χτίσει ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα όμως ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος σταμάτησε τα σχέδια τους. Το σπίτι αφέθηκε σε έναν αξιωματικό του Γερμανικού στρατού και μετά τον πόλεμο το δημοτικό συμβούλιο της Βαϊμάρης ανέλαβε τη διαχείρισή του.
Στις αρχές του 1950, υπό την κομμουνιστική κυβέρνηση της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, μετατράπηκε σε δημόσια ιδιοκτησία (Volkseigentum)[6]. Πολλές οικογένειες έζησαν εκεί, όμως καμία δεν ήξερε την ιστορία του και έτσι υπέστη εσωτερικές και εξωτερικές αλλαγές. Η οικογένεια που έζησε εκεί από το 1971 έως το 1990, κατάλαβε την αξία του Haus am Horn και ξεκίνησε τη μακρά διαδικασία αναγνώρισης του ως προστατευόμενο ιστορικό μνημείο.
Το Haus am Horn σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1998 έως το 2017, το κτήριο άνηκε στην πόλη της Βαϊμάρης, η οποία το μίσθωσε στον φιλικό κύκλο του πανεπιστημίου Μπάουχαουζ (Freundeskreis der Bauhaus-Universität Weimar), που υποκίνησε μια γενική αποκατάσταση το 1998-99. Οι καθηγητές και μαθητές του πανεπιστημίου χρησιμοποίησαν το κτήριο και πάνω από 30 δεξιώσεις και 300 συμβάντα τελέσθηκαν σε αυτό. Από τον Αύγουστο του 2017 το κτήριο διαχειρίζεται το Klassik Stiftung Weimar
Το 2018 το κτήριο υπόκειται σε αποκατάσταση για τα 100 χρόνια του Μπάουχαουζ το 2019. Αναμένεται να ξανανοίξει για το κοινό στις 18 Μαΐου του 2019.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 1140. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2018.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 1140. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2018.
- ↑ 4,0 4,1 "Bauhaus and its Sites in Weimar, Dessau and Bernau" Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2018
- ↑ "The Bauhaus:people, places, products & philosophy" Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 2016
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Finsterbusch, Stephan (12 August 2016)."Bauhaus Nr.1" Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου του 2016
- ↑ Raizman, David (2003). "History of Modern Design: Graphics and Products Since the Industrial Revolution." σελ.185. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 2011
- ↑ "Klassik Stiftung Weimar. Haus am Horn." Αρχειοθετήθηκε 2018-11-24 στο Wayback Machine. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 2018
- ↑ "Bauhaus100. Kitchen Set for the 'Haus Am Horn' (5 pieces)." Αρχειοθετήθηκε 2018-11-24 στο Wayback Machine. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 2018
- ↑ "Bauhaus100. Alma Siedhoff-Buscher." Αρχειοθετήθηκε 2020-05-03 στο Wayback Machine. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 2018
- ↑ "Bauhaus100. Entwurfsplan Haus am Horn, Weimar." Αρχειοθετήθηκε 2019-04-16 στο Wayback Machine. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 2018
|