Χρήστης:Eleni Tziafa/Αριέλ Σεμενόφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Αριέλ Σεμένοφ (Arièle Semenoff, 3 Μαρτίου 1947) είναι γαλλίδα ηθοποιός.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αριέλ Σεμενόφ είναι παντρεμένη με τον γάλλο ηθοποιό Αλέν Ντουτί (Alain Doutey) και μητέρα της ηθοποιού Μελανί Ντουτί και του Νικολά Ντουτί. Μετά την προβολή της εκπομπής Rendez-vous en terre inconnue (Ραντεβού σε μια άγνωστη χώρα) της 29ης Νοεμβρίου 2016, η Μελανί Ντουτί αποκάλυψε ότι ο παππούς της από την πλευρά της μητέρας της Αριέλ Σεμενόφ ήταν μογγολικής καταγωγής, και ήταν απολύτως τυχαίο το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης της εκπομπής Φρεντερίκ Λοπέζ επέλεξε να την πάει στη Μογγολία.

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1965: La Nuit de Lysistrata του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία του Gérard Vergez, Théâtre Édouard VII
  • 1966: Mouche, μιούζικαλ, μουσική και στίχοι του Bob Merrill, σενάριο του Michael Stewart, διασκευή του Paul Misraki, σκηνοθεσία του Raymundo de Larrain, Théâtre de la Porte-Saint-Martin
  • 1966: La Mère (Η Μάνα) του Μπέρτολντ Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία Jacques Rosner, TNP, Grenier de Toulouse
  • 1967: Charlie μιούζικαλ του Donald Driver, σε σκηνοθεσία Jean Babilée, Théâtre des Nouveautés
  • 1968-1969: Μουσικά θεάματα σε σκηνοθεσία Gérard Vergès και Georges Hirsh
  • 1969: Βάκχες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Jean-Louis Thamin, Théâtre de l'Ouest parisien, Festival d'Avignon
  • 1970: Le Roi nu του Evgueni Schwarz, σε σκηνοθεσία Christian Dente, Festival d'Avignon, Théâtre de l'Athénée-Louis-Jouvet
  • 1971: Théâtre régional des Pays de la Loire
  • 1972-1973-1974: Branquignol, σε σκηνοθεσία Robert Dhéry και Colette Brosset, Théâtre La Bruyère
  • 1972: Citron automatique, σε σκηνοθεσία Francis Perrin, Théâtre Firmin Gémier Antony
  • 1974: La Catin aux lèvres douces του René Clair, σε σκηνοθεσία Jean-Pierre Miquel, Théâtre de l'Odéon
  • 1974: ...Et la fin était le bang του René de Obaldia, σε σκηνοθεσία Pierre Franck, Théâtre de l'Atelier
  • 1976: Protée του Paul Claudel, σε σκηνοθεσία Jacques Rosny
  • 1976: Accapulco madame του Yves Jamiaque, σε σκηνοθεσία Yves Gasc, Théâtre de la Michodière
  • 1977: Et la fête continue, περιοδικό Rose Rouge, σε σκηνοθεσία Jean-Pierre Grenier και Olivier Hussenot, Théâtre de Boulogne-Billancourt
  • 1978: Le Tour du monde en quatre-vingts jours (Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες) του Pavel Kohout, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν, σε σκηνοθεσία Jacques Rosny, Théâtre des Champs-Élysées
  • 1979: Le Tour du monde en quatre-vingts jours (Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες) του Pavel Kohout, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν, σε σκηνοθεσία Jacques Rosny, Théâtre des Célestins
  • 1980: Ta bouche, οπερέτα του Maurice Yvain, Théâtre Antoine, Théâtre des Bouffes-Parisiens, Théâtre Hébertot
  • 1982-1983: L'Importance d'être Constant (Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός) του Όσκαρ Ουάιλντ, σε σκηνοθεσία Pierre Boutron, Théâtre des Mathurins
  • 1984: L'Aide-mémoire του Jean-Claude Carrière, σε σκηνοθεσία του Yves Fontanel, Théâtre municipal Enghien-les-Bains
  • 1987: Le Malade imaginaire (Ο κατά φαντασίαν ασθενής) του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία Pierre Boutron, Théâtre de l'Atelier, Théâtre des Célestins
  • 1989-1990: Coiffure pour dames, σε σκηνοθεσία Stéphane Hillel, Théâtre de la Gaîté-Montparnasse
  • 1994-1995: Drôle de couple (Ένα αστείο ζευγάρι) του Neil Simon, σε σκηνοθεσία Bernard Murat, Théâtre des Bouffes-Parisiens
  • 1996-1997: Bagatelle(s) του Noël Coward, σε σκηνοθεσία Pierre Mondy, Théâtre de Paris
  • 1999: Envers et contre soi του Ben Brown, σε σκηνοθεσία του Daniel Roussel, Petit Théâtre de Paris
  • 2002-2003: Rendez vous au Plaza του Ray Cooney, σε σκηνοθεσία Pierre Mondy, Théâtre des Variétés
  • 2005: Dans notre petite ville d'Aldo Nicolaï, σε σκηνοθεσία Michel Fagadau, Studio des Champs-Élysées
  • 2006-2007: Lily et Lily του Pierre Barillet και του Jean-Pierre Grédy, σε σκηνοθεσία Gérard Moulévrier
  • 2010: La Serva amorosa του Carlo Goldoni, σε σκηνοθεσία Christophe Lidon, Théâtre Hébertot
  • 2013: Camille à la folie του Jean-Louis Silvi, Théâtre Hébertot
  • 2017: Inséparables του Laurent Junca, σε σκηνοθεσία Cyril Lecomte, théâtre de la Michodière

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:Eleni_Tziafa/Αριέλ_Σεμενόφ&oldid=8140087"