Χανς-Γιοάχιμ Κλάιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χανς-Γιάχιμ Κλάιν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Hans-Joachim Klein (Γερμανικά)
Γέννηση21  Δεκεμβρίου 1947[1]
Φραγκφούρτη
Θάνατος9  Νοεμβρίου 2022[2]
Σαιντ-Ονορίν-λα-Γκιγιώμ[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
πολιτικός ακτιβιστής[2]
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςδολοφονία[3]
απόπειρα δολοφονίας[3]
κρίση ομήρων[3]
δεδομένα

Ο Χανς-Γιοαχίμ Κλάιν (γερμανικά: Hans-Joachim Klein, γενν. 1947)[4] είναι πρώην μέλος της γερμανικής αριστερής μαχητικής ομάδας Επαναστατικοί Πυρήνες. Το ψευδώνυμο του ήταν "Angie". Το 1975, ο Κλάιν συμμετείχε σε επίθεση στα κεντρικά γραφεία του ΟΠΕΚ στη Βιέννη που οργάνωσε ο διεθνής τρομοκράτης «Κάρλος το Τσακάλι», κατά την οποία τραυματίστηκε σοβαρά. Αποκήρυξε δημόσια την πολιτική βία δύο χρόνια αργότερα. Μετά από δεκαετίες κρυμμένος, συνελήφθη το 1998, διώχθηκε ποινικά για το ρόλο του στην επίθεση του ΟΠΕΚ και καταδικάστηκε σε εννέα χρόνια φυλάκιση. Αποφυλακίστηκε με όρους το 2003.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παιδική ηλικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλάιν προερχόταν από εργατικό υπόβαθρο.[5] Η μητέρα του φυλακίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρικ για το Rassenschande («φυλετική ρύπανση») κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτοκτόνησε λίγους μήνες μετά τη γέννηση του Κλάιν και εκείνος πέρασε λίγο χρόνο σε ένα ανάδοχο σπίτι μετά τον θάνατό της.[6] Ο Κλάιν κακοποιήθηκε σωματικά από τον πατέρα του, ο οποίος ανέλαβε ξανά την επιμέλειά του αφού ξαναπαντρεύτηκε.[6][7] Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ο Κλάιν πίστευε λανθασμένα ότι ο πατέρας του ήταν μέλος των SS και η μητέρα του ήταν Εβραία.[8]

Ακτιβισμός και βία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη δεκαετία του 1970, ο Κλάιν εργάστηκε για τη νόμιμη ομάδα υποστήριξης κρατουμένων της Φράξια Κόκκινος Στρατός (Rote Hilfe) στη Φρανκφούρτη και στη συνέχεια για τον δικηγόρο της ΡΑΦ Klaus Croissant στη Στουτγάρδη.[9] Κάποια στιγμή μοιράστηκε μια κοινότητα της Φρανκφούρτης με τον Joschka Fischer και τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ.[10] Υπηρέτησε ως οδηγός του Ζαν-Πολ Σαρτρ όταν ο Σαρτρ επισκέφτηκε τον φυλακισμένο Andreas Baader τον Δεκέμβριο του 1974[9] Εντάχθηκε στο RZ το 1975.[4] Ο Κλάιν έχει περιγράψει τον θάνατο του Χόλγκερ Μάινς στην απεργία πείνας ως πηγή έμπνευσης για τη στροφή του στη βία. κουβαλούσε στο πορτοφόλι του μια φωτογραφία του αδυνατισμένου κορμιού του Μάινς.[5] Συμμετείχε στην επίθεση του 1975 που οργάνωσε ο Κάρλος το Τσακάλι σε μια διάσκεψη του ΟΠΕΚ στη Βιέννη, κατά την οποία σκοτώθηκαν τρία άτομα και ο ίδιος ο Κλάιν πυροβολήθηκε στο στομάχι.[11]

Ο Κλάιν αποκήρυξε την τρομοκρατία το 1977, στέλνοντας μια επιστολή στο Der Spiegel (με το όπλο του εσώκλειστο) στην οποία προειδοποιούσε για προγραμματισμένες επιθέσεις της RZ σε δύο ηγέτες της γερμανικής εβραϊκής κοινότητας.[6] Στη συνέχεια πέρασε στην παρανομία, κρύβεται από τους πρώην συντρόφους του καθώς και από την αστυνομία. Ο Κλάιν εξήγησε περαιτέρω την αλλαγή των απόψεών του σε μια συνέντευξη του 1978 με τον Γάλλο δημοσιογράφο Jean-Marcel Bouguereau και ένα βιβλίο του 1979 με τίτλο Mercenary Death, για το οποίο ο Κον-Μπεντίτ έγραψε τον πρόλογο.[11]

Το 1995, ο Κλάιν εντοπίστηκε και έδωσε συνέντευξη (μεταμφιεσμένος) στον Ντανιέλ Λεκόντ για τη γαλλική τηλεόραση.[12]

Σύλληψη και επακόλουθα γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού πέρασε δύο δεκαετίες κρυμμένος, κυρίως στη Γαλλία, τον Σεπτέμβριο του 1998 συνελήφθη στο χωριό Σαιντ-Ονορίν-λα-Γκιγιώμ της Νορμανδίας, όπου ζούσε εδώ και πέντε χρόνια.[6][11][13] Μετά τη σύλληψή του, πολλά γερμανικά και γαλλικά δημόσια πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένων των Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, Bouguereau και André Glucksmann, δήλωσαν δημόσια ότι γνώριζαν την τοποθεσία του Κλάιν και τον είχαν βοηθήσει όσο κρυβόταν.[11] Δεκαοκτώ μήνες μετά τη σύλληψή του, ο Κλάιν εκδόθηκε στη Γερμανία για να δικαστεί για το ρόλο του στην επίθεση του ΟΠΕΚ.[14]

Στη δίκη ο Κλάιν παραδέχτηκε ότι συμμετείχε στην επίθεση, αλλά αρνήθηκε ότι σκότωσε κάποιον.[14] Κατέθεσε επίσης ότι η Λιβύη είχε βοηθήσει στην επίθεση, δίνοντας στους επιτιθέμενους όπλα και πληροφορίες για τις ρυθμίσεις ασφαλείας της διάσκεψης.[13] Ο Γιόσκα Φίσερ, τότε υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, κατέθεσε στη δίκη του ως μάρτυρας. Η παρουσία του ενέτεινε τη διαμάχη για το ριζοσπαστικό παρελθόν του.[15][16] Τον Φεβρουάριο του 2001, μετά από δίκη τεσσάρων μηνών, ο Κλάιν καταδικάστηκε για φόνο, απόπειρα φόνου και ομηρεία και καταδικάστηκε σε εννέα χρόνια φυλάκιση.[14] Η εισαγγελία είχε ζητήσει 14 χρόνια, αλλά ο Κλάιν καταδικάστηκε σε ελαφρύτερη ποινή επειδή παρείχε στις αρχές πληροφορίες για άλλους συμμετέχοντες στην επίθεση.[14] Το 2003 αφέθηκε ελεύθερος με όρους και επέστρεψε στη Νορμανδία.[13]

Στη λαϊκή κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλάιν ήταν το θέμα του ντοκιμαντέρ του 2006 My Life as a Terrorist, σε σκηνοθεσία Alexander Oey.[17] Εμφανίστηκε επίσης στα ντοκιμαντέρ Protagonist[18] και Terror's Advocate του 2007.[19] Τον υποδύθηκε ο Christoph Bach στη γαλλική τηλεοπτική μίνι σειρά του 2010 Carlos .

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλάιν είναι παντρεμένος με μια Γαλλίδα και έχει δύο παιδιά.[6]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 www.ouest-france.fr/necrologie/hans-joachim-klein-l-ancien-terroriste-membre-du-commando-carlos-est-decede-e7bace3e-60ce-11ed-bd7d-093981143012.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «The New York Times». (Αγγλικά) The New York Times. The New York Times Company, A. G. Sulzberger. Μανχάταν, Νέα Υόρκη. 16  Φεβρουαρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 15  Φεβρουαρίου 2010.
  4. ↑ 4,0 4,1 Smith, J. and André Moncourt, επιμ. (2009). The Red Army Faction, A Documentary History - Volume 1: Projectiles For the People. PM Press. σελ. 569. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Varon 231
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Friedrichsen, Gisela (6 November 2000). «Niemand setzt mich unter Druck». Der Spiegel. http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-17756199.html. Ανακτήθηκε στις 16 March 2010. 
  7. ↑ Reich, Walter (1998). Origins of terrorism: psychologies, ideologies, theologies, states of mind. Woodrow Wilson Center Press. σελ. 58. ISBN 9780943875897. 
  8. ↑ Follain 78
  9. ↑ 9,0 9,1 Varon, Jeremy (2004). Bringing the War Home: The Weather Underground, the Red Army Faction, and Revolutionary Violence in the Sixties and Seventies. University of California Press. σελίδες 268. 
  10. ↑ Kundnani, Hans (2009). Utopia Or Auschwitz: Germany's 1968 Generation and the Holocaust. Columbia University Press. σελίδες 114. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Whitney, Craig R. (14 September 1998). «Suspect Aided by French Intellectuals». The New York Times. https://www.nytimes.com/1998/09/14/world/suspect-aided-by-french-intellectuals.html?pagewanted=1. Ανακτήθηκε στις 15 February 2010. 
  12. ↑ This was part of a two-episode documentary about Carlos the Jackal called The Carlos Years. Excerpts are among the DVD "Special Features" of Carlos (2010).
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 AFP (8 March 2009). «Hesse pardons 'Carlos the Jackal' comrade». The Local. http://www.thelocal.de/national/20090308-17883.html. Ανακτήθηκε στις 15 February 2010. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 «German Unrest Recalled as a Former Terrorist Gets 9 Years». The New York Times. 16 February 2001. https://www.nytimes.com/2001/02/16/world/german-unrest-recalled-as-a-former-terrorist-gets-9-years.html?scp=10&sq=Hans-Joachim%20Klein&st=cse. Ανακτήθηκε στις 15 February 2010. 
  15. ↑ Connolly, Kate (16 February 2001). «Nine years in jail for Jackal helper». The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2001/feb/16/kateconnolly. Ανακτήθηκε στις 19 April 2010. 
  16. ↑ Cohen, Roger (17 January 2001). «German Foreign Minister Gives Testimony in Murder Trial». The New York Times. https://www.nytimes.com/2001/01/17/world/german-foreign-minister-gives-testimony-in-murder-trial.html?scp=4&sq=hans-joachim%20klein&st=cse. Ανακτήθηκε στις 15 February 2010. 
  17. ↑ Nathan Southern (2012). «My Life as a Terrorist: The Story of Hans-Joachim Klein (2006)». The New York Times. Baseline & All Movie Guide. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2010. 
  18. ↑ Holden, Stephen (30 November 2007). «Men Behaving Extremely, With True Believers' Passion». The New York Times. https://movies.nytimes.com/2007/11/30/movies/30prot.html. Ανακτήθηκε στις 15 February 2010. 
  19. ↑ «Terror's Advocate: Acting Credits». The New York Times. Baseline & All Movie Guide. 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2010. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Follain, John. Τσακάλι: η πλήρης ιστορία του θρυλικού τρομοκράτη, του Κάρλος του Τσακαλιού. Νέα Υόρκη: Arcade Pub., 1998.
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χανς-Γιοάχιμ_Κλάιν&oldid=10076461"