Φιλίπ Βασέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φιλίπ Βασέ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση6  Αυγούστου 1924[1][2]
Βρυξέλλες
Θάνατος27  Νοεμβρίου 2015[3]
Knokke[3]
Αιτία θανάτουκαρδιακή ανεπάρκεια
Χώρα πολιτογράφησηςΒέλγιο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααντισφαιριστής
παίκτης του γκολφ
αθλητής της τοιχοσφαίρισης
Περίοδος ακμής1940 - 1961
Οικογένεια
ΓονείςΖαν Βασέ
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φιλίπ Βασέ (γαλλικά: Philippe Washer) ήταν Βέλγος αθλητής της αντισφαίρισης. Αγωνίστηκε με το Βέλγιο στο Κύπελλο Ντέιβις αρκετές φορές από το 1946 έως το 1961[4].

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βασέ γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου 1924 στις Βρυξέλλες. Ήταν γιος του Ζαν Βασέ, επίσης παίκτη της αντισφαίρισης και βιομηχάνου κλωστοϋφαντουργίας[5]. Η μητέρα του, Σιμόν βαν ντερ Στράτεν, ήταν εγγονή του Ερνέστ Σολβέ, ιδρυτή της εταιρείας «Solvay International Chemical Group»[5]. Είχε τρεις αδελφούς: τον Πολ, πρόεδρο της ομοσπονδίας χημικών βιομηχανιών του Βελγίου και διευθυντή της εταιρείας Solvay· τον Ζακ, αρχαιολόγο που πέθανε σε συντριβή αεροπλάνου στην Αθήνα· και τον Εντουάρ[5]. Ξάδελφός του ήταν ο διάσημος οδηγός αυτοκινήτου Ολιβιέ Ζαντεμπιέν (Olivier Gendebien)[6]. Άρχισε να παίζει τένις σε ηλικία έξι ετών[7], εκπαιδευόμενος από τον πατέρα του [7]. Κέρδισε το πρώτο του τουρνουά στις 9 Μαΐου 1940 στο Λα Ρασάντ, μόλις μία ημέρα πριν από τη Μάχη του Βελγίου, κατά τη διάρκεια της οποίας προσφέρθηκε εθελοντικά να συμμετάσχει στον Βελγικό στρατό [7]. Το 1942 κέρδισε το γαλλικό πρωτάθλημα Νέων[8].

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βασέ κέρδισε το Βελγικό εθνικό πρωτάθλημα εννέα φορές μεταξύ 1945-1954, με μόνη εξαίρεση το 1950 όταν αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τη διοργάνωση λόγω ασθένειας[7].Το 1951 στο Πρωτάθλημα αντισφαίρισης Ανατολικής Μεσογείου ήταν δεύτερος στο διπλό αντρών με συμπαίκτη τον Πιέρ Ζελάν[9]. Το 1952 έφτασε στον ημιτελικό του τουρνουά της πεντηκοστής επετείου της Βασιλικής Βελγικής ομοσπονδίας αντισφαίρισης[8]. Το 1957 έφτασε στους τελικούς της Ζώνης Ζωνών του κυπέλλου Ντέιβις με την ομάδα του Βελγίου[7]. Την ίδια χρονιά κέρδισε το Διεθνές πρωτάθλημα αντισφαίρισης του Λιβάνου νικώντας στον τελικό τον Γουόρεν Γούντκοκ[10]. Το 1967 επέστρεψε από τη συνταξιοδότησή του για να κερδίσει το Βελγικό εθνικό πρωτάθλημα[7]. Επίσης μετά τη συνταξιοδότησή του, κέρδισε τέσσερις φορές το Γουίμπλεντον στους βετεράνους από το 1968 έως το 1971 και στο διπλό αντρών με συμπαίκτη τον Γιάροσλαβ Ντρόμπνι[11].

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποσύρθηκε από την αντισφαίριση το 1961, μετακόμισε στην Ελβετία και στη συνέχεια άρχισε να παίζει γκολφ[12]. Το 1964 εκπροσώπησε το Βέλγιο στο «Trois Eisenhower»[13]. Μετά την αποχώρησή του, διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου «Ρουαγιάλ Λεοπόλ Κλαμπ» των Βρυξελλών μεταξύ 1983 και 1994, τον οποίο η οικογένειά του έσωσε από την πτώχευση το 1948[8][14]. Έμεινε κύριος μέτοχός του στη συνέχεια[14]. Πέθανε στις 27 Νοεμβρίου 2015 στην ηλικία των 91 ετών[15].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]