Υδάτινη πηγή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πηγή που αναβλύζει από βράχο

Η Υδάτινη πηγή είναι μία συγκεντρωμένη εκροή υπόγειου νερού που εμφανίζεται στην επιφάνεια του εδάφους ως ένα ρεύμα νερού που ρέει ελεύθερα. Οι πηγές και οι αναβλύσεις συνδέονται στενά με τον κύκλο του νερού στη φύση. Τα νερά των βροχών διεισδύουν στο υπέδαφος όπου συγκεντρώνονται σε υπόγειους ταμιευτήρες και στην συνέχεια βρίσκουν διέξοδο στην επιφάνεια μέσω των πηγών. Μία πηγή μπορεί να εκτινάσει νερό με πίεση σχηματίζοντας πίδακα ή να αναβλύζει νερό από υψόμετρο σχηματίζοντας καταρράκτη.[1][2]

Η πηγή διαστέλλεται από τη διαρροή νερού που είναι μία πιο αργή κίνηση υπόγειου νερού προς την επιφάνεια του εδάφους συνήθως μη σημειακή, αλλά εκτενής (γραμμικά ή διδιάστατα). Οι διαρροές νερού μπορούν να σχηματίζουν τοπικά τέλματα (λίμνες) ή ροές (ποτάμια) ή να εξατμίζονται, ανάλογα με την παροχή της διαρροής, την τοπογραφία και το κλίμα. Κατά το ιστορικό παρελθόν η παρουσία τους ήταν σημαντική για τη δημιουργία οικισμών ή την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων.[3]

Υδρογεωλογικά οι πηγές και γενικά οι αναβλύσεις είναι στην πραγματικότητα «υπερχείλιση» υδροφόρων στρωμάτων. Εκφορτίζουν τα υδροφόρα στρώματα. Αυτά τροφοδοτούνται με την κατείσδυση ή τη διήθηση από τα κατακρημνίσματα και ανεβαίνει η στάθμη τους. Οι πηγές εμφανίζονται εκεί που η στάθμη των υδροφόρων στρωμάτων έρχεται σε επαφή με την επιφάνεια του εδάφους. Είναι ο γεωμετρικός τόπος της τομής του υδροφόρου ορίζοντα με τη στάθμη του εδάφους. Γι΄ αυτό εμφανίζονται γεωμορφολογικά στα χαμηλότερα σημεία, στο επίπεδο βάσης, εκτός από τις πηγές που συνδέονται με επικρεμάμενους υδροφορείς.[4]

Οι πηγές αποτελούν σημαντική ένδειξη της υδροφορίας μιας περιοχής. Μεγάλος αριθμός μικρών πηγών στις παρυφές κοιλάδων ή στα κράσπεδα λόφων είναι ένδειξη ρηχού υδροφόρου ορίζοντα με μικρή περατότητα. Αντίθετα μεγάλες πηγές στον πυθμένα κοιλάδων, στο βασικό γεωμορφολογικό επίπεδο, είναι ένδειξη ύπαρξης μεγάλου υδροφόρου με σημαντική περατότητα.[2]

Κατηγορίες πηγών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πηγές[3] ανάλογα με τον γεωλογικό τρόπο δημιουργίας τους κατηγοριοποιούνται σε:

  • Πηγή επαφής
  • Πηγή ψευδοεπαφής
  • Πηγή ρηγματογενής
  • Διαλειπούσα πηγή
  • Βωκλυζιανή πηγή
  • Ανερχόμενη ρηγματογενής πηγή
  • Υπερπληρωτική πηγή

Ελλάδα

Το 30% των πηγών της Ελλάδας περιέχουν ανθρακικό άλας και δημιουργήθηκαν κυρίως απο την διάλυση ανθρακικών πετρωμάτων (π.χ. ασβεστόλιθου). Οι υδάτινες πηγές σε τέτοιου είδους εδάφη αποκαλούνται καρστικές πηγές.[5]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «What is a Spring? | Suwannee River Water Management District». www.srwmd.state.fl.us. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2020. 
  2. 2,0 2,1 «The Science of Spring Water». web.archive.org. 21 Νοεμβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  3. 3,0 3,1 «ΠΗΓΕΣ». www.geo.auth.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2020. 
  4. «The Water Cycle: Springs, from USGS Water Science for Schools». web.archive.org. 9 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  5. General characteristics and classification of karst aquifers in Greece. K. Voudouris, N. Kazakis. Review of the Bulgarian Geological Society, Vol. 79,3, 2018,p. 159