Τόμας Άτγουντ
| Τόμας Άτγουντ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Thomas Attwood (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 23 Νοεμβρίου 1765[1][2] Λονδίνο |
| Θάνατος | 24 Μαρτίου 1838[3][1][4] Λονδίνο |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός ναός Αγίου Παύλου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας (έως 1801) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[5][6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διευθυντής ορχήστρας συνθέτης[7] μουσικός παιδαγωγός |
| Εργοδότης | Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Λονδίνου |
Ο Τόμας Άτγουντ (Thomas Attwood, Λονδίνο 23 Νοεμβρίου 1765 – Λονδίνο 24 Μαρτίου 1838) ήταν Άγγλος συνθέτης και οργανίστας.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γόνος μουσικού της βασιλικής μπάντας, ο Άτγουντ γεννήθηκε στο Λονδίνο, το 1765, πιθανότατα στο Πίμλικο (Pimlico). Σε ηλικία 9 ετών έγινε χορωδός στο Βασιλικό Παρεκκλήσιο (Chapel Royal), όπου παρέμεινε για 5 χρόνια. Έλαβε εκπαίδευση στη μουσική από τους Τ. Νέαρς (James Nares) και Έ. Άιρτον (Edmund Ayrton).[8] Το 1783 απεστάλη για σπουδές στο εξωτερικό με υποτροφία του πρίγκηπα της Ουαλίας (κατόπιν Γεώργιος IV), ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από την ικανότητά του στο τσέμπαλο. Μετά από δύο χρόνια στη Νάπολη (1783-5), όπου σπούδασε με τους Τσίνκουε και Λατίλα,[9] ο Άτγουντ πήγε στη Βιέννη, όπου έγινε αγαπημένος μαθητής του Μότσαρτ. Μάλιστα, οι ασκήσεις του στη σύνθεση με διορθώσεις από τον μεγάλο Αυστριακό συνθέτη, εκδόθηκαν στη Neue Mozartt Αusgabe X/30/1.[9][10]
Μετά την επιστροφή του στο Λονδίνο, το 1787, χρημάτισε για μικρό χρονικό διάστημα ως ένας από τους μουσικούς δωματίου του πρίγκιπα της Ουαλίας. Το 1796 επελέγη ως εκτελεστής εκκλησιαστικού οργάνου στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου και, τον ίδιο χρόνο, έγινε συνθέτης του Βασιλικού Παρεκκλησίου. Η διασύνδεση με την Αυλή επιβεβαιώθηκε περαιτέρω από το διορισμό του ως μουσικού εκπαιδευτή στη δούκισσα της Υόρκης (1791) και, στη συνέχεια, στην πριγκίπισσα της Ουαλίας (1795).[9] Για τη στέψη του Γεωργίου ΙV συνέθεσε το ανθέμιο O Lord, Grant the King a Long Life, «Κύριε, χάρισε στον βασιλιά μια μακρά ζωή». Ο βασιλιάς, ο οποίος τον είχε παραμελήσει για μερικά χρόνια λόγω της σχέσης του με την πριγκίπισσα της Ουαλίας, τον αποκατέστησε τώρα και, το 1821, τον διόρισε οργανίστα στο ιδιωτικό παρεκκλήσι του στο Μπράιτον.[11]
Λίγο μετά την ίδρυση της Βασιλικής Ακαδημίας της Μουσικής, το 1823, ο Άτγουντ επελέγη ως ένας από τους καθηγητές. Ήταν, επίσης, ένα από τα αρχικά μέλη της Φιλαρμονικής Εταιρείας Λονδίνου, που ιδρύθηκε το 1813. Συνέθετε έναν ύμνο για τη στέψη της Βασίλισσας Βικτωρίας, όταν πέθανε στο σπίτι του στο Τσέλσι, στις 24 Μαρτίου 1838. Ενταφιάστηκε κάτω από το όργανο του καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου. Οι ύμνοι του δημοσιεύθηκαν σε συλλογή, μετά τον θάνατό του, από τον βαφτισιμιό και μαθητή του, Τ. Ουόλμισλι (Thomas Walmisley). Από τις κοσμικές του συνθέσεις, αρκετά τραγούδια και ανθέμια είναι γνωστά και δημοφιλή. Οι πολυάριθμες όπερες που συνέθεσε στην αρχή της ζωής του είναι πλέον, σχεδόν ξεχασμένες. Ο Άτγουντ υπήρξε φίλος με τον Μέντελσον, για τον οποίο εξέφραζε τον θαυμασμό του, σε μια εποχή που το ταλέντο του νεαρού Γερμανού δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από την πλειοψηφία των Άγγλων μουσικών.[11]
Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένας τόμος των εκκλησιαστικών συνθέσεων του Άτγουντ, που περιελάμβανε τέσσερα λειτουργικά τυπικά (services), οκτώ ύμνους και εννέα τραγούδια, δημοσιεύθηκε περίπου δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατό του, υπό την επιμέλεια του Τ. Ουόλμισλι. Συνέθεσε 32 όπερες, σε μερικές από τις οποίες χρησιμοποίησε υλικό άλλων συνθετών, συμπεριλαμβανομένου του δασκάλου του, Μότσαρτ. Επίσης, έγραψε μπαλάντες, και τραγούδια στην αγγλική φόρμα, glee.[9][11]
Κυριότερα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όπερες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Αιχμάλωτος, 1792
- Οι Ναυτικοί, 1793
- Το Ποστάλι, 1794
- Το Υιοθετημένο Παιδί, 1795
- Οι Λαθρέμποροι, 1796
- Η Μαγική Βελανιδιά, 1799
- Το Κάστρο του Σορέντο, 1799
- Αληθινοί Φίλοι, 1800
- Η Συσκότιση, 1807 [9][12]
Διάφορα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Καθεδρική Φούγκα σε Μιb Μείζονα
- Sanctus, για σολίστ και SATB χορωδία
- 3 σονάτες για πιάνο/τσέμπαλο και βιολί/βιολοντσέλο
- 3 τρίο για πιάνο/τσέμπαλο και βιολί/βιολοντσέλο ομπλιγκάτι
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6tf058d. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Discogs. 2569181. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14001509f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ International Music Score Library Project. Category:Attwood,_Thomas. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ plus
.si .cobiss .net /opac7 /conor /328045667. - ↑ CONOR.SI. 328045667.
- ↑ Operone. attwood. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ Olleson
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Λεωτσάκος
- ↑ Blom
- ↑ 11,0 11,1 11,2 https://en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Attwood,_Thomas_(composer)
- ↑ http://www.operone.de/komponist/attwood.html
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Λεξικό Μουσικής και Μουσικών» (Dictionary of Music and Musicians) του George Grove, D.C.L (Oxford, 1880)
- Baker’s biographical dictionary of musicians, on line
- Kennedy, Michael Λεξικό Μουσικής της Οξφόρδης (Oxford University Press Αθήνα: Γιαλλέλης, 1989) ISBN 960-85226-1-7
- Γιώργος Λεωτσάκος, επιμέλεια λήμματος στην εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα», έκδοση 1991, τόμος 12, σ. 135
- Enciclopedia Bompiani-Musica, Milano (εκδ. ΑΛΚΥΩΝ, 1985)
- Eric Blom The New Everyman Dictionary of Music (Grove Weidenfeld, N. York, 1988)
- Olleson, Philip. "Thomas Attwood". Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press.doi:10.1093/ref:odnb/877. (Subscription or UK public library membership required.)
|