Τσίνο Νταρίν
| Τσίνο Νταρίν | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | Ρικάρντο Μάριο Νταρίν 14 Ιανουαρίου 1989 Μπουένος Άιρες, Αργεντινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αργεντινή Ισπανία[1] |
| Ιδιότητα | Ηθοποιός Παραγωγός ταινιών |
| Γονείς | Ρικάρντο Νταρίν και Φλορένθια Μπας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ρικάρντο Μάριο Νταρίν[2] (γενν. Μπουένος Άιρες, 14 Ιανουαρίου 1989), γνωστός ως Τσίνο Νταρίν, είναι Αργεντινός ηθοποιός, παραγωγός ταινιών και τηλεοπτικός παρουσιαστής.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1989 στο Σαν Νίκολας ντε Λος Αρρόγιος (επαρχία του Μπουένος Άιρες, Αργεντινή). Είναι γιος του Αργεντινού ηθοποιού Ρικάρντο Νταρίν και της Φλορένθια Μπας και έχει μια μικρότερη αδερφή, την Κλάρα.[3]
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έκανε το ντεμπούτο του ως ηθοποιός το 2010 στην αργεντίνικη τηλενουβέλα του Canal 3, Alguien que me quiera.[4] Ένα χρόνο αργότερα, το 2011, έκανε μια ειδική συμμετοχή στη κωμική σειρά Los Únicos, ως Ντάντε, και έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο στο έργο Los Kaplan της Έβα Χάλακ.
Το 2012, έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο πρωταγωνιστώντας μαζί με τον Ντιέγκο Περέτι και τον Φερνάντο Τέχερο, στην αργεντινο-ισπανική ταινία En fuera de juego, όπου ο πατέρας του, Ρικάρντο Νταρίν, εμφανίστηκε σε έναν μικρό απροσδιόριστο ρόλο. Την ίδια χρονιά κλήθηκε ξανά από την Pol-ka Producciones και το Canal 13, για να ενταχθεί στο σταθερό καστ της δεύτερης σεζόν του Los Únicos, όπου έπαιξε τον Μάρκο Μοντακουάρτο.[5]
Το 2013, πρωταγωνίστησε στη σαπουνόπερα Farsantes, όπου έπαιξε τον γιο του χαρακτήρα του Χούλιο Τσάβες. Η σειρά κράτησε ένα χρόνο. Επιπλέον, το 2013 έκανε το ντεμπούτο του ως τηλεοπτικός παρουσιαστής στο πρόγραμμα ESPN Redes, στο τηλεοπτικό κανάλι ESPN 2, έως το 2014.
Το 2014, πρωταγωνίστησε στην ταινία Muerte en Buenos Aires, όπου έπαιξε τον πράκτορα "Ελ Γκάνσο", έναν νεαρό ομοφυλόφιλο αστυνομικό από τη δεκαετία του 1980, και συνέχισε να παρουσιάζει το τηλεοπτικό πρόγραμμα Circuito Argentina της America TV.
Το 2015, πρωταγωνίστησε σε τρεις ταινίες: στην κινηματογραφική κωμωδία Voley, στο θρίλερ Pasaje de vida και στο Uno mismo. Επιπλέον, στην τηλεόραση είχε ειδικές εμφανίσεις στην κωμική σειρά Telefe Viudas e hijos del rock and roll και στη σειρά του HBO El hypnotizador. Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στη σειρά Historia de un clan. Η σειρά απεικονίζει την αληθινή ιστορία της φυλής Πούθιο, μιας οικογένειας που απήγαγε και δολοφόνησε ανθρώπους τα τελευταία χρόνια της τελευταίας πολιτικοστρατιωτικής δικτατορίας της Αργεντινής. Εκεί έπαιξε τον Αλεχάντρο Πούθιο, τον γιο του πατριάρχη της οικογένειας.
Το 2016 είχε δευτερεύοντες ρόλους στις ταινίες Angelita, la doctora, Primavera, Era el Cielo και La reina de España με την Πενέλοπε Κρουθ, στους κινηματογράφους της Ισπανίας. Την ίδια χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στην ισπανική τηλεόραση με πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά La embajada, δίπλα στην Ούρσουλα Κορμπερό.[6]
Το 2018, πρωταγωνίστησε στην ισπανική ταινία του Netflix Las leyes de la termodinámica (The Laws of Thermodynamics). Συμπρωταγωνίστησε στην ταινία El Ángel που απεικονίζει εγκληματικές πράξεις ενός Αργεντινού κατά συρροή δολοφόνου που διέπραξε στις αρχές της δεκαετίας του '70, όπου ο Νταρίν υποδύεται τον κολλητό του δολοφόνου.Επίσης, έπαιξε τον Μαουρίσιο Ροσενκόφ στο La noche de 12 años, το οποίο απεικονίζει τα χρόνια στη φυλακή τριών πολιτικών ηγετών του Movimiento de Liberación Nacional-Tupamaros κατά τη διάρκεια της τελευταίας πολιτικοστρατιωτικής δικτατορίας της Ουρουγουάης. Τέλος, είχε επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο στην ισπανική ταινία του Netflix Durante la tormenta.
Το 2019, πρωταγωνίστησε με τον πατέρα του Ρικάρντο Νταρίν, στην ταινία La odisea de los giles (Heroic Losers). Η ταινία διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της κρίσης του Δεκεμβρίου 2001 στην Αργεντινή.[7]
Από το 2021 έως το 2023, ήταν μέρος του καστ της αργεντίνικης σειράς του Netflix, El reino μαζί με τους Ντιέγκο Περέτι, Μερθέδες Μοράν και Πίτερ Λανσάνι.[8]
Τον Νοέμβριο του 2022, ξεκίνησε τα γυρίσματα της επερχόμενης πρωτότυπης σειράς του Netflix, Mano de Hierro μαζί με τους Χάιμε Λορέντε και Ναταλία ντε Μολίνα.[9]
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| 2012 | En fuera de juego | Γκουστάβο Θεσάρ | |
| 2014 | Death in Buenos Aires | Ελ Γκάνσο | |
| 2015 | Volley | Ιγκνάσιο Νάτσο | |
| Pasaje de vida | Νεαρός Μιγκέλ | ||
| Uno mismo | Uno | ||
| 2016 | The Queen of Spain | Λεονάρντο Σάντσες | |
| Angelita, la doctora | Ιβάν | ||
| Primavera | Γκίνο | ||
| Era el cielo | Nέστορ | ||
| 2018 | El Angel (2018 Argentine film) | Ραμόν Περάλτα | Πρωταγωνιστικός ρόλος |
| Las leyes de la termodinámica | Πάμπλο | Netflix | |
| A Twelve-Year Night | Μαουρίσιο Ροσενκόφ | Netflix | |
| Mirage | Επιθεωρητής Λέιρα | Πρωταγωνιστικός ρόλος / Netflix | |
| 2019 | Heroic Losers | Ροντρίγκο Περλάσσι | |
| 2022 | Stories Not to Be Told | Άλεξ |
Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| 2010 | Alguien que me quiera | Στόουκ | 77 επεισόδια |
| 2011–2012 | Los únicos | Ντάντε/Μάρκο Μοντακουάρτο | |
| 2013–2014 | Farsantes | Φαμπιάν Γκραζιάνι | 90 επεισόδια |
| 2015 | Viudas e hijos del Rock & Roll | Φράνκο Πιλάρες/Φράνκο Μπετίνι | 1 επεισόδιο |
| El hipnotizador | 2 επεισόδια | ||
| Historia de un clan | Αλεχάντρο Πούθιο | Πρωταγωνιστικός ρόλος | |
| 2016 | La embajada | Κάρλος Γκιγέν | 11 επεισόδια |
| 2021–2023 | El Reino | Χούλιο Κλάμενς | 14 επεισόδια / Netflix |
| 2023 | Mano de Hierro | 6 επεισόδια / Netflix |
Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Θέατρο | Ref. |
|---|---|---|---|---|
| 2011 | Los Kaplan | Σέρχιο Κάπλαν | Teatro del Globo | [10] |
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 2012 : Kid's Choice Awards Argentina : Καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος (Los Únicos 2)[11]
- 2012 : Premios ACE : Καλύτερη ανδρική ερμηνεία (Los Kaplan)[12]
- 2012 : Premios Tato : Καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος (Los Únicos 2)[13]
- 2013 : Premios Tato : Καλύτερος ηθοποιός του καστ (Farsantes)
- 2015 : Premios Tato : Καλύτερος πρωταγωνιστής (Historia de un clan)
- 2016 : Premios Martín Fierro : Καλύτερος πρωταγωνιστής σε μίνι σειρά (Historia de un clan)
- 2022 : Premios Platino : Καλύτερη ανδρική ερμηνεία σε μίνι σειρά ή τηλεσειρά (El reino)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ https://www.argentinos.es/el-chino-darin-en-version-espanola/ Αρχειοθετήθηκε 2023-01-13 στο Wayback Machine. στο 4:08'
- ↑ «DARIN RICARDO MARIO (20-34044846-5), C.A.B.A. - Cuit Online». www.cuitonline.com. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Neira, Fernando (2018-11-09). «Chino Darín: su momento dulce, su tortura interna y el ejemplo de su abuela» (στα es). El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/elpais/2018/10/29/icon/1540833008_548387.html. Ανακτήθηκε στις 2022-09-07.
- ↑ «Chino Darin: `Mi meta no es ser mejor que mi viejo, nunca me comparo´». andreadelboca.foroactivo.com (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Chino Darín». eltrece. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ FormulaTV. «'La Embajada' (22,5%) brilla en su estreno con más de 4 millones frente al "flojo" regreso de Bertín Osborne (15,6%)». FormulaTV (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Ricardo y Chino Darín nos hablan de 'La odisea de los giles', su última película, 2019-11-27, https://www.rtve.es/play/videos/a-partir-de-hoy/ricardo-y-chino-darin-nos-hablan-de-la-odisea-de-los-giles/5454355/, ανακτήθηκε στις 2023-01-13
- ↑ México, Belén Eligio | El Sol de. «Chino Darín celebra triunfo de la serie "El Reino" en los Premios Platino». El Sol de México | Noticias, Deportes, Gossip, Columnas (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Cámara, Por Nora (14 Δεκεμβρίου 2022). «'Mano de hierro': el narcotráfico en España, en la nueva serie de Netflix». Diez Minutos (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Freire, Susan (15 Οκτωβρίου 2011). «Los Kaplan (review)». La Nación (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022.
- ↑ Clarín.com (10 Αυγούστου 2012). «Ya tienen nominados y conductor». Clarín (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Clarín.com (9 Αυγούστου 2012). «"Filosofía de vida", la más nominada». Clarín (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Clarín.com (1 Νοεμβρίου 2012). «Los nominados a los Tato». Clarín (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τσίνο Νταρίν στην IMDb
- Τσίνο Νταρίν στο Instagram
|