Τηλεόραση στην Ιαπωνία

Αναπαράσταση του πρωτοποριακού πειράματος ηλεκτρονικής τηλεόρασης του Κεντζίρο Τακαγιανάγκι, που είχε λάβει χώρα το 1926, στο Μουσείο Αναμετάδοσης του NHK στην Αταγκογιάμα, Τόκιο.

Η τηλεόραση εισήχθη στην Ιαπωνία το 1939. Ωστόσο, πειράματα χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1920, με τα πρωτοποριακά πειράματα του Κεντζίρο Τακαγιανάγκι για την ηλεκτρονική τηλεόραση. Σύντομα όμως, η τηλεοπτική μετάδοση σταμάτησε λόγω του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την λήξη του, τακτική τηλεοπτική μετάδοση ξεκίνησε το 1950.

Δέκα χρόνια μετά, η Ιαπωνία έγινε η πρώτη χώρα της Ασίας και μία από τις πρώτες παγκοσμίως που εισήγαγε έγχρωμο σήμα, ξεκινώντας δοκιμαστικά από τις 10 Σεπτεμβρίου 1960, αν και η μετάδοση έγινε εξ ολοκλήρου έγχρωμη μόλις το 1971. Επίσης, η Ιαπωνία ανέπτυξε τα πρώτα συστήματα HDTV στη δεκαετία του 1960 και στη συνέχεια η MUSE / Hi-Vision παρουσιάστηκε στη δεκαετία του 1970.

Μία τροποποιημένη έκδοση του συστήματος NTSC για αναλογικά σήματα, που ονομάζεται NTSC-J, χρησιμοποιήθηκε για αναλογική μετάδοση μεταξύ του 1950 και τις αρχές του 2010. Μεταξύ το 2010 και το 2012, η αναλογική μετάδοση αντικαταστάθηκε με ψηφιακές εκπομπές χρησιμοποιώντας το πρότυπο ISDB (το οποίο εισήχθη το 2003) σε τρία στάδια: πραγματοποιήθηκε τεχνική δοκιμή στις 24 Ιουλίου του 2010 όπου αναλογικοί μεταφραστές σταμάτησαν να λειτουργούν στο βορειοανατολικό Νομό Ισικάγουα. Οι αναλογικοί πομποί στην υπόλοιπη Ισικάγουα και σε 43 άλλους νομούς έκλεισαν στις 24 Ιουλίου του 2011 και εκείνοι στους νομούς Ιγουάτε, Μιγιάγκι και Φουκουσίμα σταμάτησαν τη μετάδοση στις 31 Μαρτίου 2012, ως αποτέλεσμα του σεισμού και του τσουνάμι του 2011 στο Τόχοκου.

Όλα τα ιαπωνικά νοικοκυριά που διαθέτουν τουλάχιστον μία τηλεοπτική συσκευή έχουν την υποχρέωση να καταβάλλουν ετήσιο τέλος συνδρομής που χρησιμοποιείται για τη χρηματοδότηση της NHK, του ιαπωνικού δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Η χρέωση κυμαίνεται από ¥14.910 έως ¥28.080 ανάλογα με τη μέθοδο και το χρόνο πληρωμής και το εάν κάποιος λαμβάνει μόνο επίγεια τηλεόραση ή επίσης και δορυφορικές εκπομπές. Τα νοικοκυριά με κοινωνική πρόνοια μπορούν να εξαιρούνται από τις συνδρομές. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει εξουσία επιβολής κυρώσεων ή προστίμων σε περίπτωση μη πληρωμής. Οι άνθρωποι μπορούν να πετάξουν τους λογαριασμούς (και πολλοί το κάνουν) και να απομακρύνουν τον περιστασιακό συλλέκτη των λογαριασμών, χωρίς συνέπεια.

Προγράμματα

Ενώ τα τηλεοπτικά προγράμματα διαφέρουν από σταθμό σε σταθμό, μπορούν να γίνουν μερικές γενικεύσεις. Οι περισσότεροι εμπορικοί τηλεοπτικοί σταθμοί συνδέονται μεταξύ των ωρών 4:00 π.μ. και 5:00 π.μ. κάθε πρωί. Οι πρωινές ώρες κυριαρχούνται από ειδησεογραφικά προγράμματα και αυτά διαρκούν, κατά κανόνα, από τις 9:00 έως τις 9:30 π.μ. Στη συνέχεια αντικαθίστανται από πρωινές εκπομπές. Αυτές διαρκούν συνήθως μέχρι τη 1:30 μ.μ., οπότε ξεκινούν ξανά δράματα και προγράμματα ενημέρωσης που στοχεύουν στην ίδια ηλικιακή ομάδα. Σε ορισμένους σταθμούς στις 4:00 μ.μ., ξεκινούν άνιμε και τηλεοπτικές εκπομπές προοριζόμενα σε μικρά παιδιά και τελειώνουν συνήθως στις 7:00 μ.μ. ή 8:00 μ.μ. Απογευματινά προγράμματα ειδήσεων προβάλλονται ακόμα και πριν από τις 4:00 μ.μ. ή πριν από τις 5:00 μ.μ. και τελειώνουν στις 7:00 μ.μ., όταν ξεκινά η «Χρυσή Ώρα» των τηλεοπτικών εκπομπών. Από τις 7:00 μ.μ. έως τις 9:00 μ.μ. είναι η χρονική περίοδος κατά την οποία οι τηλεοπτικοί σταθμοί τοποθετούν τους περισσότερους πόρους. Η εμφάνιση κάποιου σε αυτό το χρονικό διάστημα είναι σημάδι ότι εκείνος είναι «αστέρι» της τηλεόρασης. Μετά τις 9:00 αλλάζουν σε ιαπωνικά τηλεοπτικά δράματα και προγράμματα που εστιάζουν σε μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες, τα οποία διαρκούν έως τις 10:00 ή τις 11:00 μ.μ. Οι σταθμοί προβάλλουν τις μεσονύχτιες ειδήσεις τους κυρίως στις 11:00 μ.μ. και τα μεσάνυχτα προβάλλονται αθλητικά ειδησεογραφικά προγράμματα που στοχεύουν σε ηλικίες που εργάζονται.