Συζήτηση:Λάμπρος Βέικος

Ο Λάμπρος Βέικος κατάγεται από το Νικολίτσι Πρέβεζας. Η καταγωγή των προγόνων του ήταν από το Σούλι. Αυτό βεβαιώνεται από το ηµερολόγιο του εκ Θεσπρωτικού γνωστού Βασιλείου ∆ηµ. Ζορµπά ο οποίος διετέλεσε ∆/ντής του Υπουργείου Παιδείας. Τον Βέικο Ζορµπά τον συναντάµε ως αρχηγό τον Σουλιωτών εις το 1800 – που έδωσε µάχην νικηφόρο κατά 3.000 Τούρκων υπό τους στρατηγούς Ισούφ Αράπη, Χασάν Τζαπάρη και Σουλειµάν Τζοπάνη.Τον συναντάµε εις την τελευταία µάχη εις το Κούγκι τησ Αγίας Παρασκευής ως υπερασπιστή μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίµατος. Στοιχεία του οποίου έφερε στη δηµοσιότητα η αδελφή του Ευστρατία Ζορµπά – Τσόγκα. Από την έκδοση αυτή προκύπτουν τα εξής στοιχεία. Γίνεται αναφορά εις τον Ζορµπά Βέικο πατέρα του Λάµπρο Βέικου. Αναφέρει το ηµερολόγιον:«…. Κατάγεται από το Νικολίτσι – ένα χωριό κοντά 󰏃το Θεσπρωτικό. Αρχηγός από τις γνωστές Σουλιώτικες οικογένειες – Συγγενής και κουµπάρος του Νικόλα Ζορµπά αξιωµατικού, παππού του πατέρα µου. ∆διακρίθηκε για τους πολλούς και ηρωικούς αγώνες εναντίον του Αλή. Το 1803 µετά την πτώση του Σουλίου, µαζί µε άλλουσ Σουλιώτεσ πήγε στην Κέρκυρα οικογενειακώς. Εκεί πέθανε. Μετά το θάνατον του πατέρα του ο γιος του ο ΛΑΜΠΡΟΣ πήρε ως επώνυµο το όνοµα του πατέρα του…».Και ό󰏃ον αφορά τον Λάµπρον Βέκον αναφέρει:«… µετά τον θάνατον του πατέρα του κατατάχθηκε󰏃τα ελληνικά τάγµατα (Ρωσικά – Αγγλικά) των επτανήσων.Το 1820 ξαναγύρισε στο Σούλι και πολέµησε εναντίον των Σουλτανικών στρατευµάτων. Πήρε µέρος 󰏃ε πολλές µάχες (Καρπενήσι, Γραβιά κ.ά.). Μετά την πτώση του Μεσολογγίου,έλαβε µέρος µαζί µε τον Καραισκάκη στη µάχη της Αράχωβας και στην πολιορκία των Σαλώνων. Σκοτώθηκε µαχόµενος υπό τον Κίτσο Τζαβέλλα κατά την µάχην του Ανάλατου το 1827. Η Αθήνα τον τίµησε για τους αγώνες του µε την ονοµασία τησ συνοικίας «Βεικου» από το όνοµά του».Είναι και αυτό το ημερολόγιον ένα στοιχείον αξιόπιστον που δεν αφήνει καµιά αµφιβολία περί τη καταγωγήν των Ζορµπά Βέικου και Λάµπρου Βέικου … και υιού του που είναι το ΝΙΚΟΛΙΤΣΙ Πρεβέζης.Είναι χαρακτηρι󰏃τική η 󰏃τιχοµυθία του που αναφέρεται εις τον Βεζύρ Αλή Πασά όπως την αναφέρει ο Χρ. Περραιβός την ΙΣΤΟΡΙΑ του ΣΟΥΛΙΟΥ και ΠΑΡΓΑΣ:«… Βεζύρ Αλή Πασά, έχεις και άλλο ασκέρι ωσάν αυτό στείλε το, ηµείς ούτε τα φυσέκια ακόµη ετελειώσαµεν, ούτε η όρεξις µας ελιγόστεψε από το να σκοτώνοµεν Τούρκουσ…».