Ρουχνάμα
Το Ρουχνάμα (Το Βιβλίο της Ψυχής) είναι βιβλίο του Σαπαρμουράτ Νιγιαζόφ, προέδρου του Τουρκμενιστάν από το 1990 έως το 2006. Το βιβλίο συνδυάζει στοιχεία πνευματικής/ηθικής καθοδήγησης, αυτοβιογραφίας και αναθεωρητικής ιστορίας, αν και μεγάλο μέρος των περιεχομένων του βιβλίου αμφισβητούνται. Το κείμενο περιλαμβάνει πολλές ιστορίες και ποιήματα, μεταξύ άλλων ποίηση από τον Σούφι ποιητή Μαγκτιμγκουλί Πιραγκί. Ο στόχος του βιβλίου ήταν η "πνευματική καθοδήγηση του έθνους" και θεωρείται βάση των τεχνών και της λογοτεχνίας του έθνους. Θέλει να δημιουργήσει μια θετική εικόνα για τους Τουρκμένους, μια ηρωική ερμηνεία της ιστορίας, η αναθεώρηση του τουρκμενικών εθίμων και τον ορισμό της έννοιας "ηθικά, οικογενειακά, κοινωνικά και θρησκευτικά πρότυπα για τον σύγχρονο Τουρκμένο".[1]
Το Ρουχνάμα εισήχθη σταδιακά στη χώρα, αλλά με διάχυτο τρόπο. Ο Νιγιάζοφ αρχικά προσέθεσε αντίγραφα του βιβλίου σε σχολεία και βιβλιοθήκες. Στο απόγειο της δημοτικότητας του βιβλίου, οι υποψήφιοι οδηγοί εξετάζονταν ακόμη και στις γνώσεις τους στο Ρουχνάμα. Η ανάγνωση του Ρουχνάμα σε σχολεία, πανεπιστήμια και κυβερνητικές οργανώσεις ήταν υποχρεωτική. Οι υποψήφιοι υπάλληλοι της κυβέρνησης επίσης εξετάζονταν για τις γνώσεις τους πάνω στο Ρουχνάμα.
Τον Μάρτιο του 2006, ο Νιγιάζοφ ισχυρίστηκε ότι όποιος είχε διαβάσει το βιβλίο τρεις φορές είχε εξασφαλισμένη θέση στο παράδεισο.[2] Μετά το θάνατο του Νιγιαζόφ τον Δεκέμβριο του 2006, η δημοτικότητά του βιβλίου παραμένει υψηλή. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν, ο νέος πρόεδρος Κουρμπανγκουλί Μπερντιμουχαμέντοφ αφαίρεσε το βιβλίο από το πρόγραμμα σπουδών στα σχολεία[3] ενώ το ίδιο συνέβη και για τους υποψήφιους φοιτητές πανεπιστημίων.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Kalder, Daniel (29 December 2006). «A dictator's guide to the universe». The Guardian. https://www.theguardian.com/books/booksblog/2006/dec/29/adictatorsguidetotheunive. Ανακτήθηκε στις 20 August 2016.
- ↑ «Read My Words, Go to Heaven, Leader Says». Los Angeles Times. March 21, 2006. http://articles.latimes.com/2006/mar/21/world/fg-briefs21.5. Ανακτήθηκε στις 25 May 2012.
- ↑ Kjuka, Deana (13 Αυγούστου 2013). «Closing The Book On Turkmenbashi's 'Rukhnama'». RadioFreeEurope/RadioLiberty (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Hay, Mark (31 Ιουλίου 2014). «Turkmenistan Is Finally Putting the 'Ruhnama' Behind Them». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2018.