Παλαιστινιακοί θύλακες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο επίσημος ισραηλινός κυβερνητικός χάρτης της Δεύτερης Συμφωνίας του Όσλο, που επισημαίνει τους παλαιστινιακούς θύλακες με κίτρινο χρώμα
Οι περιοχές A και B υπό την Δεύτερη Συμφωνία του Όσλο
Ο επίσημος χάρτης της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών του ειρηνευτικού σχεδίου Τραμπ, που επισημαίνει με πράσινο τους παλαιστινιακούς θύλακες και τους προτεινόμενους διαδρόμους μεταφορών. (Η σήραγγα προς τη Γάζα και τα προτεινόμενα εδάφη στην έρημο Νεγκέβ δεν εμφανίζονται.)
Πρόταση στο ειρηνευτικό σχέδιο Τραμπ (συμπεριλαμβανομένης μιας σήραγγας προς τη Γάζα και τμήματα της ερήμου Νεγκέβ)

Οι παλαιστινιακοί θύλακες είναι περιοχές στη Δυτική Όχθη οι οποίες προορίζονται για τους Παλαιστινίους στο πλαίσιο ποικίλων προτάσεων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και του Ισραήλ για τον τερματισμό της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης.[1] Οι θύλακες συχνά συγκρίνονται με τις θεωρητικά αυτοδιοικούμενες πατρίδες μαύρων που δημιουργήθηκαν στη Νότια Αφρική της εποχής του απαρτχάιντ, και επομένως αναφέρονται ως μπαντουστάν. Έχουν αναφερθεί μεταφορικά ως το Παλαιστινιακό αρχιπέλαγος, μεταξύ άλλων όρων. Η πραγματική κατάσταση το 2023 είναι ότι το Ισραήλ ελέγχει όλην την περιοχή έξω από αυτούς τους θύλακες.

Οι «νησίδες» πήραν για πρώτη φορά επίσημη μορφή ως Περιοχές A και B στο πλαίσιο της Δεύτερης Συμφωνίας του Όσλο το 1995. Αυτή η διευθέτηση προοριζόταν ρητά να είναι προσωρινή, με την περιοχή C (η υπόλοιπη Δυτική Όχθη) να «μεταφερθεί σταδιακά στην παλαιστινιακή δικαιοδοσία» έως το 1997. Ωστόσο, δεν έγινε καμία τέτοια μεταφορά.[2][3] Η περιοχή της Δυτικής Όχθης που βρίσκεται σήμερα υπό μερικό πολιτικό έλεγχο της Εθνικής Παλαιστινιακής Αρχής αποτελείται από 165 «νησίδες». Η δημιουργία αυτής της διάταξης έχει περιγραφεί από την Ισραηλινή δημοσιογράφο Αμιρά Χας ως «το πιο εξέχον γεωπολιτικό γεγονός της περασμένης εικοσιπενταετίας».

Ορισμένα αμερικανοϊσραηλινά ειρηνευτικά σχέδια, συμπεριλαμβανομένου του Σχεδίου Αλλόν, του σχεδίου της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης Ντρομπλές, του σχεδίου του Μεναχέμ Μπέγκιν, του σχεδίου «Αλλόν Πλους» του Μπενιαμίν Νετανιάχου, της Συνόδου Κορυφής του Καμπ Ντέιβιντ του 2000 και του οράματος του Σαρόν για ένα παλαιστινιακό κράτος έχουν προτείνει εδάφη τύπου θύλακα, δηλαδή μια ομάδα μη συνεχόμενων περιοχών που περιβάλλονται, διαιρούνται και, τελικά, ελέγχονται από το Ισραήλ· όπως και το πιο πρόσφατο ειρηνευτικό σχέδιο Τραμπ.[4][5] Αυτό έχει αναφερθεί ως η «εναλλακτική Μπαντουστάν».

Οι συνέπειες της δημιουργίας αυτών των κατακερματισμένων παλαιστινιακών περιοχών έχουν μελετηθεί ευρέως και έχει αποδειχθεί ότι είχαν «καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία, τα κοινωνικά δίκτυα, [και] την παροχή βασικών υπηρεσιών όπως η υγειονομική περίθαλψη και η εκπαίδευση».

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Chaichian 2013, σελίδες 271–319.
  2. Niksic, Eddin & Cali 2014, σελ. 1.
  3. Harris 1984, σελίδες 169–189.
  4. Srivastava 2020.
  5. UNHRC 2020.