Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί
ΣυγγραφέαςΤομ Στόπαρντ
ΤίτλοςRosencrantz and Guildenstern Are Dead
ΓλώσσαΑγγλικά
Ημερομηνία δημιουργίας1966
Ημερομηνία δημοσίευσης1967
Μορφήθεατρικό έργο
Βασίζεται σεΆμλετ[1]
ΒραβείαTony Award for Best Play[1]
βραβείο Τόνυ καλύτερης σκηνογραφίας[1]
βραβείο Τόνυ καλύτερου σχεδιασμού κοστουμιών[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί (αγγλικός τίτλος: Rosencrantz and Guildenstern Are Dead) είναι τραγική κωμωδία, που συνδέεται με το Θέατρο του παραλόγου και τον Υπαρξισμό, γραμμένη το από τον Άγγλο θεατρικό συγγραφέα Τομ Στόπαρντ. Παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου το 1966. [2]

Το έργο έχει πρωταγωνιστές δύο δευτερεύοντες χαρακτήρες από τον Άμλετ του Σαίξπηρ, τους αυλικούς Ρόζενκραντζ και Γκίλντενστερν, και το κύριο σκηνικό είναι η Δανία. Διαδραματίζεται γύρω από την υπόθεση του Άμλετ, με σύντομες εμφανίσεις σημαντικών χαρακτήρων της σαιξπηρικής τραγωδίας που υποδύονται αποσπάσματα από τις σκηνές του πρωτότυπου. Μεταξύ αυτών των επεισοδίων, οι δύο πρωταγωνιστές εκφράζουν τη σύγχυσή τους για την εξέλιξη των γεγονότων που συμβαίνουν στη σκηνή, για τα οποία δεν έχουν άμεση γνώση.[3]

Έχει συγκριθεί με το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ Περιμένοντας τον Γκοντό (1948) κυρίως για την παρουσία δύο κεντρικών χαρακτήρων που φαίνονται σχεδόν να είναι τα δύο μισά ενός μεμονωμένου χαρακτήρα. Πολλά χαρακτηριστικά πλοκής είναι επίσης παρόμοια: οι χαρακτήρες περνούν το χρόνο παίζοντας Ερωτήσεις, υποδυόμενοι άλλους χαρακτήρες και διακόπτοντας ο ένας τον άλλον ή παραμένοντας σιωπηλοί για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Το έργο μεταφέρθηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1967 και το 1968 έλαβε το βραβείο Τόνυ.[4]

Ένα προηγούμενο σατιρικό έργο παρόμοιας φύσης, με το όνομα Ρόζενκραντζ και Γκίλντενστερν, γράφτηκε από τον Ουίλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ το 1874 και παίχτηκε το 1891.

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο αφηγείται την ιστορία του Ρόζενκραντζ και του Γκίλντενστερν, δύο δευτερεύοντες χαρακτήρες από τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, οι οποίοι είναι παιδικοί φίλοι του Άμλετ και προσκαλούνται στην αυλή του βασιλιά της Δανίας με σκοπό να βοηθήσουν τον Άμλετ, στην πραγματικότητα με σκοπό να μάθουν αν έχει τρελαθεί ή προσποιείται. Ο τίτλος προέρχεται από την τελευταία σκηνή της σαιξπηρικής τραγωδίας.[5]

Σε μια προηγούμενη σκηνή, ο πρίγκιπας Άμλετ έχει εξοριστεί στην Αγγλία από τον ύπουλο βασιλιά της Δανίας (τον θείο του Κλαύδιο, ο οποίος δολοφόνησε τον πατέρα του Άμλετ για να πάρει τον θρόνο). Καθοδόν προς την Αγγλία, ο Άμλετ ανακαλύπτει ένα γράμμα του βασιλιά Κλαύδιου, το οποίο μεταφέρεται στην Αγγλία από τους παλιούς αλλά πλέον αναξιόπιστους φίλους του Άμλετ, Ρόζενκραντζ και Γκίλντενστερν που τον συνοδεύουν. Η επιστολή διατάζει να θανατωθεί ο Άμλετ κατά την άφιξή του στην Αγγλία. Ο Άμλετ ξαναγράφει το γράμμα έτσι ώστε ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν να θανατωθούν. Στη συνέχεια δραπετεύει πίσω στη Δανία. Στην τελευταία σκηνή, καθώς οι περισσότεροι από τους βασικούς χαρακτήρες βρίσκονται νεκροί, ένας πρεσβευτής από την Αγγλία φτάνει και αναφέρει ότι «Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί».[6]

Διασκευή ταινίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1990 το θεατρικό έργο διασκευάστηκε σε ταινία μεγάλου μήκους, που παρουσιάστηκε στο 47ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας της ίδιας χρονιάς και κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα. Την ομότιτλη ταινία σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Τομ Στόπαρντ, με πρωταγωνιστές τους Τιμ Ροθ (Γκίλντενστερν) και Γκάρι Όλντμαν (Ρόζενκραντζ).[7]

Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Ρόζενγκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί, μτφ. Κωνσταντίνος Κυριακού, εκδ. Ηριδανός, 2021 [8]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]