Ουίγκσταν
| Ουίγκσταν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 849[1] |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Έβεσαμ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Μερκία |
| Eορτασμός αγίου | 1 Ιουνίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ουίγκμουντ της Μερκίας και Έλφλιντ της Μερκίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μονάρχης |
Ο Ουίγκσταν ή Άγιος Ουίγκσταν (Wigstan, πέθανε το 849), βασιλιάς της Μερκίας (840) ήταν γιος και διάδοχος του Ουίγκμουντ της Μερκίας και της Έλφλιντ της Μερκίας κόρης του Κέολγουλφ Α΄ της Μερκίας. Πολύ λίγα είναι γνωστά για τον Ουίγκσταν από πηγές της εποχής του όπως και για όλους τους τελευταίους βασιλείς βασιλείς της Μερκίας μετά την εξάλειψη του Οίκου του Ικέλ, οι παππούδες του ήταν αντίστοιχα οι Ουίγκλαφ της Μερκίας και ο Κέολγουλφ Α΄. Ο πατέρας του Ουίγκμουντ ο οποίος είχε συμβασιλεύσει με τον παππού του Ουίγκλαφ πέθανε από δυσεντερία πιθανότερα πριν από αυτόν αφήνοντας τον μικρό Ουίγκσταν διάδοχο του παππού του (840). Ο Ουίγκσταν ωστόσο σύντομα αρνήθηκε την βασιλεία παραιτήθηκε την ίδια χρονιά για να γίνει μοναχός αφήνοντας τον θρόνο της Μερκίας στον μεγάλο θείο του Μπέορθγουλφ της Μερκίας. Ο νέος βασιλιάς Μπέορθγουλφ αργότερα ζήτησε σαν σύζυγο για τον γιο του Μπέορτρικ την χήρα μητέρα του Ουίγκσταν Έλφλιντ, ο ίδιος ο Ουίγκσταν αρνήθηκε λόγω της συγγένειας που είχαν μεταξύ τους. Ο οργισμένος Μπέορθγουλφ αποφάσισε να εκδικηθεί, ο Μπέορτφριθ δεύτερος γιος του Μπέορθγουλφ επισκέφτηκε τον Ουίγκσταν στο μοναστήρι με φιλικές τάχα διαθέσεις, όταν χαιρετήθηκαν τον χτύπησε με το μαχαίρι στο κεφάλι και στην συνέχεια ο υπηρέτης του τον σκότωσε με το ξίφος του. Ο Φλωρέντιος του Γούστερ αναφέρει :
"Ο Μπέορτφριθ γιος του βασιλιά της Μερκίας Μπέορθγουλφ αποφάσισε να δολοφονήσει τον ξάδελφο του Άγιο Ουίγκσταν την 1η Ιουλίου παραμονή της Πεντηκοστής. Οι δυο ήταν εγγόνια βασιλέων της Μερκίας ο Ουίγκσταν του Ουίγκλαφ της Μερκίας και ο Μπέορθγουλφ του Μπέορνγουλφ της Μερκίας, η μητέρα του Ουίγκσταν ήταν κόρη του παλιότερου βασιλιά Κέολγουλφ Α΄. Μετά τον φόνο η σορός του Ουίγκσταν μεταφέρθηκε στο Ρέπτον για να ταφεί, ένα διάσημο μοναστήρι εκείνης της εποχής στο οποίο είχε ταφεί ο παππούς του Ουίγκλαφ. Πολλά θαύματα καταγράφηκαν αμέσως στον τόπο της μαρτυρικής δολοφονίας του, μια στήλη φωτός εμφανίστηκε μέχρι τον ουρανό και παρέμεινε ορατή από τους κατοίκους 30 μέρες."
Ο τόπος του μαρτυρικού θανάτου του Ουίγκσταν ήταν πιθανότατα το Σροπσάιρ αλλά έχουν προταθεί από τους ιστορικούς και άλλες τοποθεσίες όπως το Λέστερσιρ και το Κεϊμπριτζσάιρ τόποι στους οποίους λατρεύεται η αγιότητα του. Το Ρέπτον, ο τόπος ταφής του έγινε ο διάσημος τόπος λατρείας του Αγίου μέχρι την εποχή που ο Κνούτος μετέφερε τα οστά του στο αβαείο του Ίβσαμ.[2] Ο Ντομινίκ του Ίβσαμ, ηγούμενος του αβαείου του Ίβσαμ έγραψε τον 12ο αιώνα ένα έργο σχετικά με την ζωή του Αγίου Ουίγκσταν.[3] Το αβαείο κατεδαφίστηκε τον 16ο αιώνα την εποχή της θρησκευτικής Μεταρρύθμισης μαζί με πολλά άλλα αβαεία στην Αγγλία εκείνη την εποχή, στην ενοριακή εκκλησία του Σροπσάιρ ανακαλήφτηκε ο διάσημος γυάλινος πυλώνας στον τόπο που εκτοξεύτηκε προς τον ουρανό το θείο φώς μετά την δολοφονία του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Oxford Dictionary of National Biography». (Αγγλικά) Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004.
- ↑ On St. Wigstan see ‘The Medieval Hagiography of Saint Ecgwine’, p.79 & p.83. This notes that Abbot Ælfweard occupied himself with increasing Evesham’s prestige, and instigated the translation of Saint Wigstan to Evesham, and Evesham Abbey and the Parish Churches: A Guide, p.8. E.J. Rudge, p.13 notes that Ælfweard entreated King Canute to present the abbey church with the relics of Wystan. George May (1834), p.47 refers to St Wulstan. Also see The Victoria History of the County of Worcester, p.387 and ‘The Mitred Abbey of St. Mary, Evesham’, p.12.
- ↑ Jennings "Writings" English Historical Review p. 298
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Jennings, J. C. (April 1962). "The Writings of Prior Dominic of Evesham". The English Historical Review. 77 (303): 298–304.
- Walker, Ian, Mercia and the Making of England.
- Yorke, Barbara, Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England. London: Seaby, 1990.
- Zaluckij, Sarah, Mercia: the Anglo-Saxon Kingdom of Central England. Logaston: Logaston Press, 2001.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Wigstan της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |