Οι υποθέσεις είναι υποθέσεις
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Οι υποθέσεις είναι υποθέσεις Les affaires sont les affaires | |
|---|---|
 | |
| Συγγραφέας | Οκτάβ Μιρμπώ |
| Πρωτότυπος τίτλος | Les affaires sont les affaires |
| Γλώσσα πρωτότυπου | Γαλλικά |
| Είδος | κωμωδία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Οι υποθέσεις είναι υποθέσεις – (Γαλλικά) Les affaires sont les affaires) – είναι έργο του Οκτάβιου Μιρμπό που ανέβηκε με επιτυχία στην Κομεντί Φρανσαίζ (Comédie Française) στις 20 Απριλίου 1903 και σε όλες τις παγκόσμιες σκηνές, κυρίως της Γερμανίας και της Ρωσίας. Επίσης μεταφράστηκε σε όλες τις γλώσσες. Από το 1994 έως το 2011 ερμηνεύτηκε από δεκαέξι γαλλόφωνους θιάσους και ιδιαίτερα από την Comédie-Française.
Μια κλασσική κωμωδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόκειται για μια μεγάλη κλασσική κωμωδία-πρόζα σε 3 πράξεις. Σε συνέχεια του Μολιέρου, η αναπαράσταση των ζωντανών και έντονα δραματοποιημένων χαρακτήρων συνδυάζεται με την ηθογραφία της υποτιθέμενης Μπελ Επόκ. Τηρούνται οι τρεις ενότητες, χρόνου (λιγότερο από 24 ώρες, σε δυο συνεχόμενες ημέρες), τόπου ( ο πύργος του Vauperdu), και δράσης, (υποθέσεις με τις οποίες ο Isidore Lechat ελπίζει να διπλασιάσει την περιουσία του).
Κατά τη διάρκεια ενός σαββατοκύριακου στον πύργο του στο Perche, ο πάμπλουτος και νεόπλουτος Isidore Lechat, που διαθέτει μια μεγάλη ημερήσια πρωινή εφημερίδα απαραίτητη για τις υποθέσεις του, χειρίζεται δύο που είναι ικανές να ενισχύσουν ακόμη την οικονομική του δύναμη και την κοινωνική του επιφάνεια: από τη μια δέχεται από δύο ηλεκτρολόγους μηχανικούς, τους Gruggh και Phinck,οι οποίοι έχουν ανάγκη από έναν χρηματοδότη, προτάσεις εκμετάλλευσης μιας πτώσης νερού, πλούσιου σε δυνατότητες να επιφέρει κέρδη, και καταφέρνει να τους επιβάλλει το νόμο του, κι από την άλλη, προβλέπει να παντρέψει την κόρη του Germaine με το γιο ενός άφραγκου ευγενή, το μαρκήσιο του Porcellet, το γείτονά του, που βρίσκεται στο έλεός του, αλλά αυτό το σχέδιο προσκρούει στην αντίσταση της νεαρής γυναίκας. Επαναστατημένη, πνευματικά και σεξουαλικά χειραφετημένη, η Germaine κρίνει τον πατέρα της, υποφέρει από τη μιζέρια που δημιουργούν οι κλοπές του και διαλέγει την ελευθερία: προτιμώντας την ελευθερία από μια θανατηφόρα πολυτέλεια, φεύγει με τον εραστή της, το χημικό Lucien Garraud, υπάλληλο του πατέρα της, και καυχιέται ότι τον διάλεξε, κάτι που σόκαρε βαθιά τους κριτικούς της εποχής: στα μάτια τους, δεν ήταν παρά μια έκφυλη κοπέλα.!
Η δύναμη του χρήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κεντρικό πρόσωπο, ο Isidore Lechat, είναι ένας μεγαλοεπιχειρηματίας και ένα αρπακτικό χωρίς ενδοιασμούς, προϊόν μιας εποχής οικονομικών αναταραχών και παγκόσμιας ανάπτυξης του κεφαλαίου. Κάνει χρήματα με τα πάντα και αποτελεί μια οικονομική δύναμη και μια δύναμη των μέσων ενημέρωσης ανακοινώνοντας τους μελλοντικούς στυγνούς επιχειρηματίες. Αντιστέκεται βίαια στις κυβερνήσεις και μπορεί μάλιστα να αγοράσει φτηνά τη συνενοχή της καθολικής Εκκλησίας. Ως σύμβολο ενός οικονομικού συστήματος όπου οι αδύναμοι συνθλίβονται ανελέητα από το σιδερένιο τακούνι των πλουσίων, είναι μισητό και αηδιαστικό. Όμως δεν του λείπουν κι εξαιρετικές ιδιότητες, μια διαίσθηση, μια διαύγεια στις υποθέσεις και μια δύναμη ψυχής, που μπορούν να προκαλέσουν το θαυμασμό των θεατών, κυρίως στις δύο σκηνές με τους Phinck και Gruggh, μικροαπατεώνες χωρίς ικανότητες. Κι ο Mirbeau, ο οποίος αρνείται κάθε μανιχαϊσμό, αναγνωρίζει ότι αυτό το αρπακτικό, ιδεαλιστής με τον τρόπο του, στρέφεται προς το μέλλον, και δε συνεισφέρει λιγότερο στην ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων, ενώ ο μαρκήσιος του Porcellet αντικαθιστά μια παρασιτική τάξη προσκολλημένη σε ξεπερασμένες παραδόσεις και η οποία, προσπαθεί χλευαστικά να δικαιολογήσει το ξεθωριασμένο κύρος του στο όνομα μιας τιμής, η οποία δεν είναι παρά υποκρισία.
Όπως το λέει ο τίτλος, που έγινε παροιμιακός, το χρήμα αποκλείει το έλεος, το συναίσθημα και την ηθική, και αρκείται στον εαυτό του. Σε έναν κόσμο όπου θριαμβεύει ο μερκαντιλισμός και όπου όλα είναι προς πώληση και έχουν μια εμπορική αξία, η καταστροφική του δύναμη συμβάλλει στο να διαφθείρει τα πάντα: τις διάνοιες τόσο καλά όσο και τις καρδιές και τους θεσμούς. Οι υποθέσεις, οι οποίες επιτρέπουν σε τυχοδιώκτες χωρίς πίστη ούτε νόμο, όπως ο Isidore Lechat, να συσσωρεύουν, εντελώς ατιμώρητα, εκατομμύρια κλεμμένα στις πλάτες των πιο αδύναμων και των πιο φτωχών, δεν είναι ποτέ παρά νομιμοποιημένος γκανγκστερισμός. Ο αποφενακισμός δεν έχασε τίποτα από τη δύναμή του ούτε από την επικαιρότητά του, όπως το αποκάλυψαν οι 400 παραστάσεις από την επανάληψη του θεατρικού έργου το 1994-1995 : πολλοί θεατές πίστευαν ότι έβλεπαν σε αυτό υπαινιγμούς στην άμεση επικαιρότητα!
Η αγάπη και ο θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όμως η libido dominandi του Isidore Lechat αποκαλύπτεται αδύναμη απέναντι στο θάνατο του πολυαγαπημένου γιου του Xavier, ο οποίος διεφθαρμένος από την πατρική περιουσία σκοτώνεται σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα με 55 χλμ. την ώρα και απέναντι στην αγάπη, η οποία σπρώχνει την κόρη του Germaine να αρνηθεί τον «όμορφο » γάμο που της μαγείρευε. Όμως, στη λεγόμενη σαιξπηρική λύση, ο πατέρας συντετριμμένος και ταπεινωμένος, νομίζοντας ότι τα έχασε όλα, καταφέρνει να ανασυγκροτηθεί για να κλείσει λαμπρά μια τρέχουσα υπόθεση και να συνθλίψει τους δυο μηχανικούς που σκόπευαν να εκμεταλλευτούν τον κόπο του για να τον εξαπατήσουν: οι υποθέσεις είναι μα την αλήθεια οι υποθέσεις
Τηλεοπτικές και θρησκευτικές διασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον κινηματογράφο, διασκευάστηκε ελεύθερα στα Ηνωμένα Έθνη στα αγγλικά το 1915 κι ύστερα το 1942 στη Γαλλία. Παίχτηκε στη γαλλική τηλεόραση το 1966 ως τηλεταινία, αλλά γυρίστηκε και διασκευασμένο πρόσφατα το 2011.
Εξωτερικοί σ-ύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Octave Mirbeau, Les affaires sont les affaires (Γαλλικά).
- Pierre Michel, πρόλογος[νεκρός σύνδεσμος] (Γαλλικά).
- Philippe Baron, « Les affaires sont les affaires et Pétard, de Lavedan », Cahiers Octave Mirbeau, n° 4, 1997, 345-354 (Γαλλικά).
- Philippe Baron, « Les Corbeaux, d’Henry Becque, et Les affaires sont les affaires, d’Octave Mirbeau », Cahiers Octave Mirbeau, n° 8, 2001, 199-210 (Γαλλικά).
- Pierre Michel, « Vauperdu, le premier manuscrit de Les affaires sont les affaires », Cahiers Octave Mirbeau, n° 10, 2003, 233-255 (Γαλλικά).