Η νομική κύρωση ή κυρώσεις είναι ποινές που επιβάλλονται επίσημα και στοχεύουν στην επιβολή νομικών υποχρεώσεων[1]. Αναφέρεται ότι αποτελούν τον πυρήνα, αν όχι το καθοριστικό χαρακτηριστικό, της έννομης τάξης. Οι ανεπαρκείς κυρώσεις αναφέρεται ότι ευθύνονται για τις αποτυχίες του νομικού ελέγχου σε διαφορετικούς τομείς, όπως το διεθνές δίκαιο, το εγχώριο έγκλημα και τα πολιτικά δικαιώματα. Τα πνευματικά και διαδικαστικά εργαλεία που βρίσκονται τώρα στη διάθεση των κοινωνικών και συμπεριφορικών επιστημών, κατάλληλα προσαρμοσμένα και εφαρμοσμένα, είναι δυνατόν να αξιολογούν τον αντίκτυπο οποιασδήποτε λεπτομέρειας της κοινωνικής διαδικασίας στο πλαίσιο των αξιών και των θεσμών που συνυφαίνουν την έννοια του δικαίου[2].
Η απειλή της νομικής κύρωσης είναι δυνατόν να αποτρέψει τους ανθρώπους από την παραβίαση του νόμου, προκαλώντας ταυτόχρονα μια ηθικολογική στάση απέναντι στη συμμόρφωση. Η απειλή της τιμωρίας, ωστόσο, φαίνεται,πως προκαλεί κάποια αντίσταση στη συμμόρφωση. Αυτή η αντίσταση μπορεί να ελαχιστοποιηθεί μέσω εναλλακτικών τεχνικών διασφάλισης της συμμόρφωσης, όπως η χρήση εκκλήσεων στη συνείδηση και στο αίσθημα ευθύνης του πολίτη, κίνητρα που μπορεί να είναι πιο ισχυρά από την απειλή κυρώσεων για την συμμόρφωση με τον νόμο[3].
↑Arens, Richard· Harold D., Lasswell (1961). In Defence of Public Order: The Emerging Field of Sanction Law. New York: Columbia University Press. σελ. 259.
