Κέντρο Λίντεν
| Κέντρο Λίντεν | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | εταιρεία και συγκρότημα κτηρίων |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 25°51′31″N 100°8′6″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Xizhou |
| Χώρα | Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας |
| Έναρξη κατασκευής | 2007 |
| Προστασία | Σημαντική Ιστορική και Πολιτιστική Τοποθεσία Προστατευόμενη σε Εθνικό Επίπεδο |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Κέντρο Λίντεν (κινέζικα: 喜林苑) είναι μπουτίκ ξενοδοχείο και κέντρο πολιτιστικών ανταλλαγών που βρίσκεται στο Σιζού της επαρχίας Γιουνάν, στη Νοτιοδυτική Κίνα.[1] Το αρχικό ακίνητο του ξενοδοχείου είναι ένα ανακαινισμένο σπίτι με αυλή σε στυλ Μπάι και αποτελεί ένα από τα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς του Σιζού που προστατεύεται σε εθνικό επίπεδο. Το ίδιο το ακίνητο κατασκευάστηκε για πρώτη φορά το 1948 και άλλαξε χέρια αρκετές φορές μέχρι που οι Μπράιαν και Τζίνι Λίντεν ξεκίνησαν τις ανακαινίσεις το 2007.[2] Το ξενοδοχείο διαθέτει μια αυλή με εγκαταστάσεις για δημόσια χρήση, όπως βιβλιοθήκη με μεγάλη συλλογή κινεζικών και αγγλικών βιβλίων και δύο ιδιωτικές αυλές που στεγάζουν 14 δωμάτια.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένας επιχειρηματίας από το Σιζού ονόματι Γιανγκ Πινσιάνγκ (κινέζικα: 杨品相) έγινε πολύ πλούσιος στις αρχές του 1900 από το εμπόριο μεταξιού, τσαγιού και χρωστικών ουσιών στον Δρόμος του τσαγιού και των αλόγων και έχτισε ένα πολυτελές σπίτι στο ανατολικό Σιζού. Ο Γιανγκ σπούδασε στη Σαγκάη και ενσωμάτωσε στιλ από την ανατολική Κίνα στο εμπνευσμένο από την παράδοση σπίτι του με αυλή τύπου Μπάι και προσαρμοσμένες προσόψεις εμπνευσμένες από καλλιτέχνες του Σιζού που σπούδασαν στο εξωτερικό.
Μετά την Κομμουνιστική Επανάσταση του 1949, το σπίτι του Γιανγκ μετατράπηκε σε στρατώνα για στρατιωτική χρήση επί αρκετά χρόνια και στέγασε πάνω από 100 στρατιώτες. Δεκαετίες αργότερα, κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης (1966-1976) το κτίριο μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Αν και πολλές ιστορικές κατασκευές και πολυτελή σπίτια στην Κίνα υπέστησαν καταστροφικές ζημιές ή καταστράφηκαν ολοσχερώς κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, το σπίτι του Γιανγκ γλίτωσε λόγω της συνεχούς χρήσης του από τον κινεζικό στρατό. Το ακίνητο άλλαξε χέρια ξανά τη δεκαετία του 1990 και λειτούργησε ως νηπιαγωγείο για πάνω από μια δεκαετία.
Το σπίτι του Γιανγκ έγινε προστατευμένο μνημείο στο επίπεδο της επαρχίας Γιουνάν το 1987 και απέκτησε καθεστώς προστασίας σε εθνικό επίπεδο το 2001.[2]
Το ακίνητο σήμερα και διαχειρίζονται δύο Αμερικανοί, οι Μπράιαν και Τζίνι Λίντεν, οι οποίοι είναι οι μόνοι αλλοδαποί που έχουν στην κατοχή τους ένα εθνικά προστατευόμενο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς στην Κίνα.[3] Λειτουργούν τον χώρο ως Κέντρο Λίντεν από τότε που ξεκίνησαν οι ανακαινίσεις το 2007.
Ανακαινίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ακίνητο κατοικείται συνεχώς και έχει αλλάξει χέρια αρκετές φορές από το 1948, με πολύ μικρή δομική συντήρηση έως ότου άρχισαν οι ανακαινίσεις το 2007. Μαζί με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις ασφαλείας (αντικαταστάθηκαν σωλήνες, τοποθετήθηκαν πυροσβεστήρες) στο Κέντρο Λίντεν προστέθηκαν γυάλινες οροφές για να προστατεύονται τα αυθεντικά έργα τέχνης από τον άνεμο, τη βροχή και τη ζημιά από τον ήλιο, άλλαξαν ξανά τα δάπεδα και οι διάδρομοι και αποκατάθηκαν οι αρχικοί χώροι διαβίωσης.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρόλο που ο χώρος έχει ανακαινιστεί και επιπλωθεί, όλη η τεχνοτροπία των τοίχων, οι ανακλαστικοί τοίχοι, η δομή και οι προσόψεις είναι πρωτότυπα. Το στιλ είναι χαρακτηριστικό για την εποχή κατασκευής του, ενώ οικοδομήθηκαν πολλές μεγάλες αυλές σε παρόμοιο μέγεθος και με την ίδια προσοχή στη λεπτομέρεια.[3]
Η κύρια αυλή και οι εγκαταστάσεις του Κέντρου Λίντεν είναι ανοιχτά για το κοινό, ενώ η δεύτερη, η τρίτη και η εξωτερική αυλή είναι για τους επισκέπτες του ξενοδοχείου.
Ακίνητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2013 και το 2015, το Κέντρο Λίντεν επεκτάθηκε για να ανακαινίσει και να αποκαταστήσει δύο άλλα εθνικά προστατευόμενα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς στο Σιζού. Το Γιανγκ Ζουοράν (杨卓然) και το Μπάο Τσενγκφού (宝成府) είναι δύο ακόμη ακίνητα που χτίστηκαν την ίδια εποχή και σε παρόμοιο στιλ. Το Γιανγκ Ζουοράν αποτελείται από κοιτώνες, αίθουσες διδασκαλίας και μια βιβλιοθήκη, που χρησιμεύει ως εγκατάσταση για εκπαιδευτικά προγράμματα, ενώ το Μπάο Τσενγκφού έχει 14 δωμάτια, αλλά δίνει έμφαση στον δημόσιο χώρο και τις εγκαταστάσεις που ενθαρρύνουν τη συμμετοχή της κοινότητας.[4]
Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Δωμάτιο προγόνων σε στιλ Μπάι στο Κέντρο Λίντεν -
Η πρώτη αυλή του Μπάο Τσενγκφού υπό κατασκευή -
Καθιστό άγαλμα μπροστά από αυθεντικά έργα τέχνης -
Μία από τις εισόδους του Κέντρου Λίντεν σε στιλ Σαγκάης -
Η δεύτερη είσοδος σε πιο παραδοσιακό στιλ Μπάι -
Βάζο μπροστά από πρωτότυπο έργο τέχνης
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Peters, Mike. «Not hippie, but still hip». China Daily. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 Ives, Mike (2013-08-13). «From Outsiders to Innkeepers in China's Sleepy Countryside». The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2013/08/14/business/global/in-chinas-countryside-travelers-find-foreigner-run-hotels.html. Ανακτήθηκε στις 2016-02-14.
- ↑ 3,0 3,1 «Village Dreamers». The Atlantic. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Chew, Alywin (2015-04-11). «Living the American Dream». China Daily Hong Kong. http://www.pressreader.com/hong-kong/china-daily-hong-kong/20150411/282020440815538/TextView. Ανακτήθηκε στις 2016-02-14.
