Θεόδωρος Ζέγκος
Ο Θεόδωρος Ζέγκος (ψευδώνυμα:Τριαντάφυλλος, Στάθης) ήταν Έλληνας εργάτης και κομμουνιστής.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δράση κατά την κατοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Δεκέμβριο του 1942, κατέφθασε στην Πάτρα μαζί με τον Κώστα Γαμβέτα και ανέλαβε χρέη γραμματέα του κόμματος.[1] Κατά τις αρχές του καλοκαιριού του 1943, περίοδο που λάμβαναν χώρα έντονες συγκρούσεις μεταξύ του ΕΑΜ και των αντιεαμικών δυνάμεων,[2] ανέλαβε την καθοδήγηση του ΚΚΕ στην Κόρινθο.[3]
Σε μία προσπάθεια να καταστείλει τις αντιεαμικές δυνάμεις, σχεδίαζε την εκτέλεση 5-10% των κατοίκων των χωριών της Αργολίδας και της Κορίνθου, κίνηση που ενόχλησε μέλη του ΕΛΑΣ, για την οποία και συγκρούστηκε με τον ταγματάρχη Εμμανουήλ Βαζάιο.[3] Πάραυτα, δεν υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες στην απόφαση.[4] Όντας ο ηγέτης μίας κλειστής ομάδας, είχε δώσει εντολή να εκτελείται τουλάχιστον ένα άτομο που κρίνονταν ως αντιδραστικός από κάθε χωριό, με αποτέλεσμα να επιβληθεί σκληρό κύμα τρομοκρατίας στις περιοχές δράσεις του.[4] Το καλοκαίρι του 1944 ο Παναγιώτης Κατερίνης, εκπρόσωπος του Πελοποννησιακού γραφείου του ΚΚΕ, έχοντας τη στήριξη του εκπροσώπου της ΕΠΟΝ στο Πελοποννησιακό γραφείο, Θόδωρου Λιακόπουλου, συνέταξε μια έκθεση σχετικά με τη δράση του Ζέγκου και συγκρούστηκε μαζί του για τις εκτελέσεις.[5] Ως εκ τούτου, ύστερα από εισήγηση του Λιακόπουλου στη Β' Παμπελοποννησιακή διάσκεψη του ΕΑΜ, ο Ζέγκος διαγράφηκε ενώ παράλληλα εξαπολύθηκαν αλληλοκατηγορίες για διαστρέβλωση της κομματικής γραμμής μεταξύ του Περιφερειακού Γραφείου Πελοποννήσου, του Πολιτικού γραφείου και των τοπικών οργανώσεων.[5]
Σύντομα, μετά από εισήγηση του Άρη Βελουχιώτη, ο Ζέγκος μετατέθηκε στη Κεντρική Ελλάδα.[6]
Εμφύλιος και μεταπολεμική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας.[6] Μετά τη λήξη του, εγκαταστάθηκε στην Πολωνία όπου και πέθανε.[6]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μούτουλας 2004, σελ. 319.
- ↑ Μούτουλας 2004, σελ. 514· Λαμπάτος 2018, σελ. 35-6.
- ↑ 3,0 3,1 Μούτουλας 2004, σελ. 513-14.
- ↑ 4,0 4,1 Μούτουλας 2004, σελ. 514.
- ↑ 5,0 5,1 Μούτουλας 2004, σελ. 515.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Kalyvas 2001, σελ. 163.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ιστορικές μελέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μούτουλας, Παντελής (2004). Πελοπόννησος 1940-1945: Η περιπέτεια της επιβίωσης, του διχασμού και της απελευθέρωσης. Αθήνα: Βιβλιόραμα. ISBN 978-960-8087-40-8.
- Λαμπάτος, Γαβρίλης (2018). ΚΚΕ και εξουσία (1940-1944). Αθήνα: Μεταίχμιο. ISBN 978-618-031-210-2.
- Kalyvas, Stathis (2001). «Red Terror: Leftist Violence during the Occupation» (PDF). Στο: Mazower, Mark. After the War Was Over: Reconstructing the Family, Nation, and State in Greece, 1943-1960. Princeton: Princeton University Press. ISBN 9781400884438.