Επαναστατικό Στρατιωτικό Συμβούλιο
Το Επαναστατικό Στρατιωτικό Συμβούλιο της Δημοκρατίας ή Ρεβογιενσοβιέτ (Революционный Военный Совет, Ρεβολιουτσιόνι Βογιένι Σοβιέτ, Реввоенсовет, Ρεβογιενσοβιέτ, μεταφράζεται επίσης και ως Επαναστατικό Πολεμικό Συμβούλιο[1]) ήταν η ανωτάτη στρατιωτική αρχή της Σοβιετικής Ρωσίας και τελευταία, της ΕΣΣΔ. Θεσπίστηκε με διάταγμα της Παν-Ρωσικής Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής (“VTsIK”) στις 2 Σεπτεμβρίου 1918 (γνωστό ως “Διάταγμα για την Ανακήρυξη της Σοβιετικής Δημοκρατίας σε Πολεμικό Στρατόπεδο“).[2] Μέχρι εκείνη την στιγμή υπήρχαν δύο κύριες στρατιωτικές αρχές, το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο (Высший военный совет, Βίσι βογίν σόβιετ) και το Επιχειρησιακό Τμήμα του Λαϊκού Επιτροπάτου Στρατιωτικών (Оперативный отдел Народного комиссариата по военным делам, Οπερατσίβνι οτντέλ Ναροντνόγκο κομισαριάτα πο βόγιενιμ ντίλαμ).
Το διάταγμα έβαλε όλα τα μέτωπα και τους στρατιωτικούς οργανισμούς κάτω από την ενιαία διοίκηση του Ρεβογιενσοβιέτ με επικεφαλής τον Πρόεδρο, με έναν μόνο Αρχιστράτηγο (главком) για στρατηγική και επιχειρησιακή στρατιωτικά ενημερωμένη κρατική διοίκηση υπαγόμενη μόνο στον Πρόεδρο του Ρεβογιενσοβιέτ. Ο Πρόεδρος ήταν ο Λαϊκός Επίτροπος για τον Στρατό και τον Στόλο, διορισμένος από την VTsIK.
Πρώτος Πρόεδρος ήταν ο Λέον Τρότσκι. Πρώτος Αρχιστράτηγος ήταν ο Ερυθρός Λετονός τυφεκιοφόρος Γιούκουμς Βατσιέτις. Τον Ιούλιο του 1919 αντικαταστάθηκε από τον Σεργκέι Κάμενεφ (1919-1924).
Μετά την δημιουργία του Ρεβογιενσοβιέτ, δημιουργήθηκε το Συμβούλιο Εργασίας και Άμυνας στις 30 Νοεμβρίου 1918, με επικεφαλής τον Βλαντιμίρ Λένιν και αποτελούνταν από τον Πρόεδρο του Ρεβογιενσοβιέτ (Τρότσκι), τον εκπρόσωπο της VTsIK (Ιωσήφ Στάλιν) και μερικούς νάρκομ[Σημ 1]. Στόχος του ήταν η επιστράτευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας για την άμυνα.
Το Ρεβογιενσοβιέτ της ΕΣΣΔ διαλύθηκε το 1934.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Brian Pearce, Introduction to Fyodor Raskolnikov's "Tales of Sub-lieutenant Ilyin."
- ↑ https://tetradia-marxismou.gr/χρονολόγιο-α΄-μέρος/
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ ανεπίσημη συντόμευση του Λαϊκού Επιτρόπου
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Earl F. Ziemke (2004). The Red Army, 1918-1941: From Vanguard of World Revolution to America's Ally (Strategy and History). New York: Frank Cass. ISBN 978-0415408653.
|