Ενγιλβέρτος Β΄ του Σπόνχαϊμ
| Ενγιλβέρτος Β΄ του Σπόνχαϊμ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας |
| Θάνατος | 1141 Chiemgau |
| Κατοικία | Seeon Abbey |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Uta of Passau (από 1103)[1] |
| Τέκνα | Ένγκελμπερτ Γ΄ της Ιστρίας Ούλριχ Α΄ της Καρινθίας[2] Ματθίλδη της Καρινθίας Rapoto I, Count of Ortenburg Hartwig II, Bishop of Regensburg Henri de Carinthie Ίντα της Καρινθίας Irmengarde von Dießen-Schwarzenberg |
| Γονείς | Ένγκελμπερτ Α΄ της Ιστρίας και Hedwig |
| Αδέλφια | Ερρίκος Δ΄ της Καρινθίας |
| Συγγενείς | Richgard of Lavant (γιαγιά) |
| Οικογένεια | Οίκος του Σπόνχαϊμ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ενγιλβέρτος Β΄ (απεβ. στις 13 Απριλίου 1141), μέλος του Οίκου του Σπόνχαϊμ, ήταν μάργραβος της Ιστρίας και της Καρνιόλας περίπου από το 1103/07 έως το 1124. Το 1123, διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Ερρίκο Δ΄ ως δούκας της Καρινθίας και μάργραβος της Βερόνας, θέσεις που κράτησε μέχρι την απόσυρσή του το 1135.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του Ένγκελμπερτ Α΄ κόμη του Σπόνχαϊμ (απεβ. 1096) [3] και της συζύγου του Χέντβιχ αβέβαιης καταγωγής, ίσως κόρης του Βερνάρδου Β΄ των Μπίλουνγκ της Σαξονίας. Ο παππούς του Ζήγκφρηντ Α΄ κόμης του Σπόνχαϊμ (απεβ. 1065) ήρθε στην Καρινθία περί το 1035 ως ακόλουθος του Κορράδου Β΄ της Γερμανίας .
Το 1099 ο πάπας Ουρβανός Β΄ διόρισε τον Ένγκελμπερτ Β΄ επίτροπο (vogt) προστάτη του αβαείου του Αγίου Παύλου, που ιδρύθηκε από τον πατέρα του. Περί το 1100 ίδρυσε την κομητεία του Kράιμπουργκ στα κληρονομικά κτήματα της συζύγου του Ούτας, κόρης του Ούλρικ μπουργκράβου του Πάσαου. Απέκτησε επίσης δύο κάστρα στην κοιλάδα Tρίξεν κοντά στο Βόλκενμαρκτ από τον επίσκοπο του γκουρκ και την εμπορική πόλη Φρήσαχ το 1106. Περί το 1107 αναβαθμίστηκε σε μάργραβο στην Ιστρίας και την Καρνιόλας, διαδεχόμενος τον Ουλρίχ Β΄ κόμη της Βαϊμάρης.
Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο Ένγκελμπερτ Β΄ ήταν πιστός υποστηρικτής της κυρίαρχης δυναστείας των Σαλίων και επίσης σκληρός αντίπαλος του Κόνραντ Α΄ αρχιεπισκόπου του Σάλτσμπουργκ στην ανεπίλυτη διαμάχη για την Περιβολή (ανάθεση αξιώματος επισκόπου). Στάθηκε ως εγγυητής του Γερμανού βασιλιά Ερρίκου Ε΄ στη στέψη του ως αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Γερμανίας τον Φεβρουάριο του 1111 και είδε τη συμφωνία (concordatum) του Βορμς με τον πάπα Κάλλιξτο Β΄ τον Σεπτέμβριο του 1122. Την ίδια χρονιά ο μεγαλύτερος αδελφός του Ερρίκος Δ΄ έγινε δούκας της Καρινθίας και μάργραβος της Βερόνας και μετά το τέλος του το 1123 τον διαδέχθηκε ο Ένγκελμπερτ Β΄. Τον επόμενο χρόνο παραχώρησε την Ιστρία στον γιο του Ένγκελμπερτ Γ΄.
Το 1135 ο Ένγκελμπερτ Β΄ παραιτήθηκε από την Καρινθία και τη Βερόνα, και στη συνέχεια ο Λοθαίρος Γ΄ της Γερμανίας έδωσε τα φέουδα τον γιο εκείνου Ούλριχ Α΄. Ο Ένγκελμπερτ αποσύρθηκε στο αβαείο Ζέεον στο Βαυαρικό Χήμγκαου, όπου απεβίωσε στις 13 Απριλίου 1141. [4]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίπου το 1103 παντρεύτηκε την Ούτα, κόρη του Ούλρικ μπουργκράβου του Πάσαου (απεβ. στις 2 Φεβρουαρίου 1099). [5] Μαζί ήταν οι γονείς των παρακάτω παιδιών:
- Ούλριχ Α΄, διαδέχθηκε τον πατέρα του στην Καρινθία το 1135 [3].
- Ένγκελμπερτ Γ΄, διαδέχθηκε τον πατέρα του στην Ιστρία, [3] Καρνιόλα και Κράιμπουργκ το 1124.
- Ερρίκος, επίσκοπος του Τρουά το 1145.
- Ματθίλδη απεβ. 1160/61, παντρεύτηκε τον Θεοβάλδο Β΄ των Μπλουά, κόμη της Καμπανίας [6].
- Ράποτο Α΄, κόμης του Όρτενμπουργκ το 1130 [3] και του Kράιμπουργκ το 1173.
- Aδελαΐδα, ηγουμένη του Γκος το 1146.
- Χάρτβιχ Β΄, επίσκοπος του Ρέγκενσμπουργκ το 1155.
- Η Ίντα, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Γ΄ κόμη του Νεβέρ [6].
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ p10251.htm#i102507. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Schenk 2017, σελ. xiv.
- ↑ Lyon 2007, σελ. 147.
- ↑ Loibl 1997, σελ. 160.
- ↑ 6,0 6,1 Bouchard 1987, σελ. 347.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bouchard, Constance Brittain (1987). Sword, Miter, and Cloister: Nobility and the Church in Burgundy, 980-1198. Cornell University Press.
- Loibl, Richard (1997). Der Herrschaftsraum der Grafen von Vornbach und ihrer Nachfolger: Studien zur Herrschaftsgeschichte Ostbayerns im hohen Mittelalter (στα German). 1. Komm. für Bayer. Landesgeschichte.
- Lyon, Jonathan (2007). «The Withdrawal of Aged Noblemen into Monastic Communities: Interpreting the Sources from Twelfth-Century Germany». Στο: Classen, Albrecht. Old Age in the Middle Ages and the Renaissance. Walter De Gruyter.
- Schenk, Jochen (2017). The Origins of the German Principalities, 1100-1350: Essays by German Historians. Taylor & Francis.
|