Εμπειρική σχολή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ιστορία της Ιατρικής με την ονομασία Εμπειρική σχολή, ή Τηρητική σχολή, ή Μνημονευτική σχολή, κλήθηκε μία από τις αρχαίες ελληνικές σχολές περί της Ιατρικής, σε αντίθεση με τη "δογματική ιατρική".

Οι οπαδοί της εμπειρικής σχολής πρέσβευαν ότι βάση της ιατρικής ως επιστήμη πρέπει να είναι αντί του λόγου και του δόγματος μόνο η εμπειρία που βασίζεται στον λεγόμενο «τρίποδα των εμπειρικών» (ιατρών) Ο τρίποδας των εμπειρικών βασίζονταν στις ακόλουθες τρεις αρχές εξ ού και τρίποδας:

  • Στην «τήρηση», δηλαδή στη προσωπική παρατήρηση του ιατρού, εξ ου και «Τηρητική Σχολή».
  • Στην «ιστορία», δηλαδή στο ιστορικό των παρατηρήσεων, εξ ου και «Μνημονευτική σχολή», και
  • Στην «από του ομοίου μετάβαση», δηλαδή στην αναλογία των περιπτώσεων.

Ιδρυτής της εμπειρικής σχολής φέρεται ο Φιλίνος ο Κώος (περί το 260 π.Χ.) που υπήρξε μαθητής του Ηροφίλου. Άλλοι όμως οπαδοί της αυτής σχολής θεωρούσαν ιδρυτή τον παλαιότερο, Άκρωνα τον Ακραγαντινό, και άλλοι τον Ιπποκράτη.

Κυριότεροι αρχαίοι ιατροί διάδοχοι του Φιλίνου ήταν οι Σεραπίων ο Αλεξανδρεύς, Γλαυκίων ο Ταραντίνος, Ζεύξις ο Ταραντίνος, Ηρακλείδης ο Ταραντίνος, Απολλώνιος ο Κιτιεύς, και άλλοι.