Εκλογές στη Γουινέα-Μπισσάου
Στη Γουινέα Μπισσάου διεξάγονται εκλογές στο πλαίσιο μιας πολυκομματικής δημοκρατίας, υπό ημιπροεδρικό σύστημα. Αμφότερα ο Πρόεδρος και η Εθνοσυνέλευση εκλέγονται από το λαό. Οι πιο πρόσφατες γενικές εκλογές διεξήχθησαν το 2019.
Πρόσφατες εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές 2019[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βουλευτικές 2023[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 4 Ιουνίου 2023, η Πλατφόρμα Περιεκτικής Συμμαχίας-Terra Ranka (με επικεφαλής το Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Γουινέας και του Πράσινου Ακρωτηρίου) κέρδισε 54 από τις 102 έδρες, το Κίνημα για τη Δημοκρατική Εναλλαγή 29, το Κόμμα για την Κοινωνική Ανανέωση 12 και το Εργατικό Κόμμα της Γουινέας 6 έδρες.[1]
Προηγούμενες εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βουλευτικές εκλογές 1972[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες μη άμεσες εκλογές διεξήχθησαν σε τμήματα της χώρας που είχε υπό τον έλεγχό του το αντάρτικο Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου (PAIGC) στις 14 Οκτωβρίου 1972 και όχι στις υπό τον έλεγχο των Πορτογάλων πόλεις Μπισσάου, Μπολάμα, τα Νησιά Μπιτζαγκός και Μπαφατά.[2] Μία ενιαία λίστα υποψηφίων του PAIGC για τα περιφερειακά συμβούλια εγκρίθηκε από το 97% των ψηφοφόρων, με συμμετοχή της τάξης του 93,4%.[3] Τα μέλη των περιφερειακών συμβουλίων με τη σειρά τους ήταν να εκλέξουν τη Συντακτική Συνέλευση.
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Επιλογή | Ψήφοι | % |
|---|---|---|
| Υπέρ | 75.163 | 97,0 |
| Κατά | 2.352 | 3,0 |
| Σύνολο | 77.515 | 100 |
| Πηγή: Nohlen et al. | ||
Βουλευτικές εκλογές 1976-77[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι έμμεσες βουλευτικές εκλογές που έγιναν την περίοδο από τις 19 Δεκεμβρίου 1976 ως τα μέσα Ιανουαρίου 1977 (η ψηφοφορία είχε προγραμματιστεί να τερματιστεί στις 29 Δεκεμβρίου, όμως παρατάθηκε) ήταν οι πρώτες για τη Γουινέα-Μπισσάου από τότε που έγινε ανεξάρτητη από την Πορτογαλία. Την περίοδο εκείνη η χώρα είχε μονοκομματικό καθεστώς, με το PAIGC να αποτελεί το μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα. Οι ψηφοφόροι εξέλεξαν περιφερειακούς συμβούλους, οι οποίοι εξέλεξαν τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης του Λαού. Στους ψηφοφόρους παρουσιάστηκε ένας επίσημος κατάλογος υποψηφίων του PAIGC, παρότι σε ορισμένες περιοχές οι ψηφοφόροι υποστήριξαν τους ανεπίσημους υποψήφιους, οι οποίοι πέτυχαν να συγκεντρώσουν γύρω στο 20% της εθνικής ψήφου.[4] Η Συνέλευση εξέλεξε ως Πρόεδρο το Λουίς Καμπράλ στις 13 Μαρτίου 1977.[2]
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες |
|---|---|---|---|
| Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου | 136.022 | 80,04 | 150 |
| Λοιποί υποψήφιοι | 33.918 | 19,96 | 0 |
| Σύνολο | 169.940 | 100 | 150 |
Βουλευτικές εκλογές 1984[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις έμμεσες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 31 Μαρτίου 1984, το μοναδικό νόμιμο κόμμα ήταν το Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου. Περιφερειακοί σύμβουλοι εξελέγησαν από τους πολίτες και με τη σειρά τους οι πρώτοι εξέλεξαν τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης. Η τελευταία εξέλεξε στο αξίωμα του Προέδρου τον Ζοάο Μπερνάρντο Βιέιρα στις 16 Μαΐου 1984.[2]
Βουλευτικές εκλογές 1989[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 15 Ιουνίου 1989 έγιναν με μοναδικό νόμιμο κόμμα το Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου. Εξελέγησαν από το λαό 473 περιφερειακοί σύμβουλοι και στη συνέχεια εκείνοι εξέλεξαν τα 150 μέλη της Εθνοσυνέλευσης του Λαού. Η συμμετοχή στις εκλογές διαμορφώθηκε στο 53,2%,[5] και γύρω στο 60% των μελών της Εθνοσυνέλευσης εξελέγησαν για πρώτη φορά.[6] Η Συνέλευση επανεξέλεξε τον Μπερνάρντο Βιέιρα στο αξίωμα του Προέδρου στις 19 Ιουνίου.[2]
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες |
|---|---|---|---|
| Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου | 214,201 | 95.8 | 150 |
| Κατά | 9.390 | 4,2 | - |
| Σύνολο | 223.592 | 100 | 150 |
| Πηγή: Nohlen et al. | |||
Γενικές εκλογές 1994[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές από την ανεξαρτησία διεξήχθησαν στις 3 Ιουλίου 1994, με τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 7 Αυγούστου. Ήταν οι πρώτες εκλογές στις οποίες ο Πρόεδρος εξελέγη από το λαό και όχι από την Εθνοσυνέλευση, όπως συνέβαινε μέχρι τότε. Στις προεδρικές εκλογές εξελέγη ξανά στον δεύτερο γύρο ο πρόεδρος Νίνο Βιέιρα από το κόμμα PAIGC, επικρατώντας του Κούμπα Ιαλά από το Κοινωνικό Κόμμα Ανανέωσης. Στις εκλογές για Συνέλευση, 1.136 υποψήφιοι κατήλθαν για την πλήρωση 100 εδρών, εκ των οποίων το PAIGC κέρδισε 62.[7] Η συμμετοχή ήταν πολύ υψηλή, ιδιαίτερα στον πρώτο γύρο των εκλογών (89,3%). Στον δεύτερο γύρο ήταν της τάξης του 79,8%.[2] Στις βουλευτικές εκλογές διαμορφώθηκε στο 88,9%.[5]
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Υποψήφιος | Κόμμα | 1ος γύρος | 2ος γύρος | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | ||
| Ζοάο Μπερνάρντο Βιέιρα | Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου | 142.577 | 46,20 | 161.083 | 52,02 |
| Κούμπα Ιαλά | Κόμμα για την Κοινωνική Ανανέωση | 67.518 | 21,88 | 148.664 | 47,98 |
| Ντομίνγκος Φερνάντες | Αντίσταση της Γουινέας-Μπισσάου-Κίνημα Μπαφατά | 53.825 | 17,44 | ||
| Κάρλος Γκόμες | Ανεξάρτητος* | 15.645 | 5,07 | ||
| Φρανσουά Μεντί | Μέτωπο Αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία της Γουινέας | 8.655 | 2,80 | ||
| Μπουμπακάρ Ρασίντ Τζαλό | Ένωση για την Αλλαγή | 8.506 | 2,76 | ||
| Βίκτορ Σαούντε Μαρία | Ενωμένο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα | 6.388 | 2,07 | ||
| Αντονιέτα Ρόζα Γκόμες | Πολιτικό Φόρουμ Γουινέας-Σοσιαλδημοκρατία | 5.509 | 1,79 | ||
| Άκυρα/λευκά | 49.059 | - | 16.868 | - | |
| Σύνολο | 357.682 | 100 | 326.615 | 100 | |
| Πηγή: Nohlen et al. | |||||
* Ο Γκόμες υποστηρίχθηκε από το Δημοκρατικό Κόμμα Συσπείρωσης, καθώς ο ηγέτης του Βίκτορ Μαντίνγκα δεν έλαβε μέρος στις εκλογές, αφού δεν ήταν και οι δύο γονείς του γεννημένοι στη χώρα.
Εθνοσυνέλευση του Λαού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες |
|---|---|---|---|
| Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου | 134.982 | 46,4 | 62 |
| Αντίσταση της Γουινέας-Μπισσάου-Κίνημα Μπαφατά | 57.566 | 19,8 | 19 |
| Ένωση για την Αλλαγή | 36.767 | 12,6 | 6 |
| Κόμμα για την Κοινωνική Ανανέωση | 29.957 | 10,3 | 12 |
| Δημοκρατικό Κόμμα Συσπείρωσης | 15.411 | 5,3 | 0 |
| Ενωτικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα | 8.286 | 2,8 | 0 |
| Μέτωπο Αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία της Γουινέας | 7.475 | 2,6 | 1 |
| Πολιτικό Φόρουμ Γουινέας | 494 | 0,2 | 0 |
| Άκυρα/λευκά | 65.024 | - | - |
| Σύνολο | 355.922 | 100 | 100 |
| Πηγή: Nohlen et al. | |||
Γενικές εκλογές 1999-2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενικές εκλογές διεξήχθησαν στις 28 Νοεμβρίου 1999, με τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών να διεξάγεται στις 16 Ιανουαρίου 2000. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Κούμπα Ιαλά επικράτησε του Μαλάμ Μπακάι Σανιά στις προεδρικές εκλογές. Το κόμμα PRS κέρδισε και τις βουλευτικές εκλογές, με 38 επί συνόλου 102 εδρών.[8] Η συμμετοχή ήταν 71,9% στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.[2]
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Υποψήφιος | Κόμμα | 1ος γύρος | 2ος γύρος | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | ||
| Κούμπα Ιαλά | Κόμμα για την Κοινωνική Ανανέωση | 143.996 | 38,81 | 251.193 | 72,0 |
| Μαλάμ Μπακάι Σανιά | Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου | 86.724 | 23,37 | 97.670 | 28,0 |
| Φαουστίνο Ιμπαλί | Ανεξάρτητος | 30.484 | 8,22 | ||
| Φερνάντο Γκόμες | Ανεξάρτητος | 26.049 | 7,02 | ||
| Ζοάο Τάτις Σα | Ανεξάρτητος | 24.117 | 6,50 | ||
| Αμπουμπακάρ Μπαλντέ | Εθνική Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο | 20.192 | 5,44 | ||
| Μπουμπακάρ Ρασίντ Τζαλό | Ένωση για την Αλλαγή | 12.026 | 3,24 | ||
| Ζοακίμ Μπαλντέ | Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα | 8.623 | 2,32 | ||
| Σαλβαντόρ Τσονγκό | Αντίσταση της Γουινέας-Μπισσάου-Κίνημα Μπαφατά | 6.937 | 1,87 | ||
| Ζοζέ Κατενγκούλ Μέντες | Μέτωπο Αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία της Γουινέας | 5.311 | 1,43 | ||
| Μαμαντού Ουρί Μπαλντέ | Κόμμα Προόδου και Ανανέωσης | 3.580 | 0,96 | ||
| Αντονιέτα Ρόζα Γκόμες | Πολιτικό Φόρουμ Γουινέας-Σοσιαλδημοκρατία | 2.986 | 0,80 | ||
| Άκυρα/λευκά | – | 12.746 | – | ||
| Σύνολο | 371.025 | 100 | 361,609 | 100 | |
| Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή | 503.007 | 503.007 | 71,9 | ||
| Πηγή: African Elections Database | |||||
Εθνοσυνέλευση του Λαού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Κόμμα | Ψήφοι | % | Έδρες | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Κόμμα για την Κοινωνική Ανανέωση | 138.207 | 37,25 | 38 | +26 |
| Αντίσταση της Γουινέας-Μπισσάου- Κίνημα Μπαφατά | 101.846 | 27,45 | 29 | +9 |
| Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου | 87.302 | 23,53 | 24 | –38 |
| Δημοκρατική Συμμαχία | 14.581 | 3,93 | 3 | Νέο |
| Ένωση για την Αλλαγή | 10.908 | 2,94 | 3 | –3 |
| Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα | 10.908 | 2.94 | 3 | Νέο |
| Δημοκρατικό Κοινωνικό Μέτωπο | 3.636 | 0,98 | 1 | Νέο |
| Εθνική Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο | 3.636 | 0,98 | 1 | Νέο |
| Σύνολο | 371.024 | 100 | 102 | +2 |
| Πηγή: Historical Dictionary of Guinea-Bissau | ||||
Βουλευτικές εκλογές 2004[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι βουλευτικές εκλογές του 2004 διεξήχθησαν στις 28 Μαρτίου του 2004.
Αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών 2004[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Κόμματα | Ψήφοι | % | Έδρες |
|---|---|---|---|
| Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου (Partido Africano da Independência de Guiné e Cabo Verde) | 145.316 | 33,88 | 45 |
| Κόμμα για την Κοινωνική Ανανέωση (Partido para a Renovaçao Social) | 113.656 | 26,50 | 35 |
| Ενωμένο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (Partido Unido Social Democrático) | 75.485 | 17,60 | 17 |
| Ενωμένη Πλατφόρμα(Plataforma Unida) | 20.700 | 4,83 | - |
| Εκλογική Ένωση (União Eleitoral) | 18.354 | 4,28 | 2 |
| Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Partido Democrático Socialista) | 8.789 | 2,05 | - |
| Ένωση για Αλλαγή (União para a Mudança) | 8.621 | 2,01 | - |
| Αντίσταση της Γουινέας-Μπισσάου- Κίνημα Μπαφατά (Resistência da Guiné-Bissau-Movimento Bafatá) | 7.918 | 1,85 | - |
| Κόμμα Εθνικής Ενότητας (Partido da Unidade Nacional) | 6.260 | 1,46 | - |
| Ενωμένη Συμμαχία του Λαού (Aliança Popular Unida) | 5.817 | 1,36 | 1 |
| Εθνική Ένωση για Δημοκρατία και Πρόοδο (União Nacional para a Democracia e o Progresso) | 5.042 | 1,18 | - |
| Κοινωνικό Φόρουμ της Γουινέας-Σοσιαλιστική Δημοκρατία (Fórum Cívico Guineense-Social Democracia) | 4.209 | 0,98 | - |
| Δημοκρατικό Κίνημα της Γουινέας (Movimento Democrático Guineense) | 4.202 | 0,98 | - |
| Κόμμα Μανιφέστο του Λαού (Partido do Manifesto do Povo) | 3.402 | 0,79 | - |
| Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γουινέας-Μπισσάου (Partido Socialista da Guiné-Bissau) | 1.167 | 0,27 | - |
| Σύνολο (συμμετοχή 76.2%) | 428,937 | 100.00 | 100 |
| Εγγεγραμμένοι | 603,639 | ||
| Σύνολο ψήφων | 460,254 | ||
| Άκυρα | 31,317 | ||
| Πηγή: African Elections Database | |||
Προεδρικές εκλογές 2005[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις προεδρικές εκλογές του 2005 εξελέγη πρόεδρος στον δεύτερο γύρο με ποσοστό 52,3% ο Ζοάο Μπερνάντο Βιέιρα έναντι 47,6% για τον Μαλάμ Μπακάι Σανιά.[9]
| Υποψήφιοι - Κόμματα στα οποία πρόσκεινται | Ψήφοι 1ος γύρος |
% 1ος γύρος |
Ψήφοι 2ος γύρος |
% 2ος γύρος |
|---|---|---|---|---|
| Μαλάμ Μπακάι Σανιά - Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας της Γουινέας και του Πρασίνου Ακρωτηρίου | 158.276 | 35,45% | 196.759 | 47,65% |
| Ζοάο Μπερνάρντο Βιέιρα - Ανεξάρτητος | 128.918 | 28,87% | 216.167 | 52,35% |
| Μοχάμεντ Ιαλά Ιμπαλό - Κόμμα για την Κοινωνική Ανανέωση | 111.606 | 25,00% | - | - |
| Φρανσίσκο Φαντούλ - Ενωμένο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα | 12.733 | 2,85% | - | - |
| Αρεγκάντο Μαρτένκε Τε - Κόμμα των Εργατών | 9.000 | 2,02% | - | - |
| Μαμαντού Γιαγιά Τζαλό - Ανεξάρτητος | 7.112 | 1,59% | - | - |
| Μάριο Λόπες ντα Ρόζα - Ανεξάρτητος | 4.863 | 1,09% | - | - |
| Ιντρίσα Τζαλό - Εθνικό Κόμμα Ενότητας | 3.604 | 0,81% | - | - |
| Αντελίνο Μανό Κετά - Ανεξάρτητος | 2.816 | 0,63% | - | - |
| Φαουστίνο Ιμπαλί - Κόμμα του Μανιφέστου του Λαού | 2.330 | 0,52% | - | - |
| Παουλίνο Εμπόσα Ιέ - Ανεξάρτητος | 2.215 | 0,50% | - | - |
| Αντονιέτα Ρόζα Γκόμες - Πολιτικό Φόρουμ της Γουινέας-Σοσιαλδημοκρατία | 1.642 | 0,37% | - | - |
| Ζοάο Τάτις Σα - Κόμμα του Λαού της Γουινέας | 1.378 | 0,31% | - | - |
| Σύνολο (συμμετοχή 87,6% / 78,6%) | 446.493 | 412.926 |
Βουλευτικές εκλογές 2008[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 16 Νοεμβρίου του 2008.[10] Το κόμμα PAIGC κέρδισε 67 επί συνόλου 100 εδρών στο Κοινοβούλιο έναντι 28 για το Κόμμα για την Κοινωνική Ανανέωση του πρώην προέδρου Κούμπα Ιαλά. Τρεις έδρες κέρδισε το νεοσύστατο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία και για την Ανάπτυξη, Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 82%.[11]
Προεδρικές εκλογές 2009[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 28 Ιουνίου του 2009. Η συμμετοχή ήταν χαμηλή[12]. Αναφορικά με τις συνθήκες διεξαγωγής, οι παρατηρητές της ΕΕ ανέφεραν ότι οι εκλογές ήταν ελεύθερες και δίκαιες, μέχρι εκείνη τη στιγμή, χωρίς να έχουν αναφερθεί περιστατικά βίας ή νοθείας[13]. Εκ των υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα, εγκρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο η υποψηφιότητα 12 προσώπων και απορρίφθηκε η υποψηφιότητα οκτώ. Η μοναδική γυναίκα που ήταν υποψήφια είναι η Φρανσίσκα Βαζ Τουρπίν[14] Λίγο πριν τη διεξαγωγή των εκλογών δολοφονήθηκε ο Μπασίρο Ντάμπο, ένας εκ των 12 υποψηφίων. Ανάμεσα στους 11 εναπομείναντες υποψηφίους ήταν και οι πρώην πρόεδροι της χώρας, Κούμπα Ιαλά (υποψήφιος του PRS), Μαλάμ Μπακάι Σανιά (υποψήφιος του PAIGC) και ο ανεξάρτητος Ενρίκε Ρόζα. Οι τρεις τους θεωρούνταν οι σημαντικότεροι διεκδικητές του προεδρικού αξιώματος από τους αναλυτές και αναμένονταν να αποτελέσουν τους πρωταγωνιστές των εκλογών.[15] Στις 2 Ιουλίου ανακοινώθηκε από την εκλογική επιτροπή ότι οι νικητές του δευτέρου γύρου ήταν οι Ιαλά και Σανιά. Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα από τον πρώτο γύρο (28 Ιουνίου) ο Σανιά έλαβε 39,59% των ψήφων και ο Ιαλά 29,42%. Ο δεύτερος γύρος διεξήχθη στις 26 Ιουλίου.[16] Στον δεύτερο γύρο πρόεδρος εξελέγη ο Μαλάμ Μπακάι Σανιά με ποσοστό 63,52% των ψήφων (224.259 ψήφοι), ενώ ο Ιαλά έλαβε 36,48%. Η συμμετοχή ήταν 61%. Ο Ιαλά δέχθηκε το αποτέλεσμα και ζήτησε από τον νικητή των εκλογών να εργαστεί για την ανάπτυξη της χώρας.
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Υποψήφιοι - Κόμματα | Ψήφοι 1ου γύρου |
% 1ου γύρου |
Ψήφοι 2ου γύρου |
% 2ου γύρου | |
|---|---|---|---|---|---|
| Μαλάμ Μπακάι Σανιά - Αφρικανικό Κόμμα για την Ανεξαρτησία της Γουινέας και του Πράσινου Ακρωτηρίου | 133.786 | 37,5% | 224.259 | 63,52% | |
| Κούμπα Ιαλά - Κόμμα για την Κοινωνική Ανανέωση | 99.428 | 27,9% | 129.973 | 36,8% | |
| Ενρίκε Ρόζα - ανεξάρτητος | 81.751 | 22,9% | |||
| Λοιποί - ανεξάρτητοι | 41.375 | 11,6% | |||
| Σύνολο | 356.340 | 100,00% | 354.232 | 100,00% | |
| Πηγή: Adam Carr's Election Archive, abola.pt | |||||
Βουλευτικές 2019[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές 2012[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι εκλογές έπρεπε να γίνουν σε διάστημα όχι μεγαλύτερο από 90 ημέρες. Μετά το θάνατο του προέδρου Μαλάμ Μπακάι Σανιά (9 Ιανουαρίου 2012) προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές. Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών διεξήχθη στις 18 Μαρτίου 2012. Ο Κάρλος Γκόμες ο νεότερος προηγήθηκε με ποσοστό 48,97% έναντι 23,36% για τον Μοχάμεντ Ιαλά Εμπαλό. Ακολούθησε ένα ακόμα στρατιωτικό πραξικόπημα, στις 12 Απριλίου 2012 και ο δεύτερος γύρος των εκλογών αναβλήθηκε.
2014[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι γενικές εκλογές του 2014 διεξήχθησαν σε δύο γύρους, στις 13 Απριλίου 2014 και ο δεύτερος γύρος μόνο για τις προεδρικές έγινε στις 18 Μαΐου. Κατά την προετοιμασία για τη διεξαγωγή τους σημειώθηκαν διάφορα τεχνικά προβλήματα και καθυστερήσεις, με αποτέλεσμα να αναβληθούν κατ' επανάληψη, έχοντας προγραμματιστεί αρχικά για τις 24 Νοεμβρίου 2013 και στη συνέχεια για τις 16 Μαρτίου 2014.[17] Στον δεύτερο γύρο νικητής αναδείχθηκε με ποσοστό 62% των ψήφων ο Ζοζέ Μάριο Βαζ.[18]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «PAI–Terra Ranke é a grande vencedora das legislativas, com cinquenta e quatro deputados». 8 June 2023. https://www.odemocratagb.com/?p=44844.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Elections in Guinea-Bissau African Elections Database
- ↑ Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p466 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ Guinea Bissau Inter-Parliamentary Union
- ↑ 5,0 5,1 Nohlen, D, Krennerich, M & Thibaut, B (1999) Elections in Africa: A data handbook, p467 ISBN 0-19-829645-2
- ↑ Guinea-Bissau: Parliamentary Chamber: Assembleia nacional popular: Elections held in 1989 Inter-Parliamentary Union
- ↑ Guinea-Bissau: Parliamentary Chamber: Assembleia nacional popular: Elections held in 1994 Inter-Parliamentary Union
- ↑ Guinea-Bissau: Parliamentary Chamber: Assembleia nacional popular: Elections held in 1999 Inter-Parliamentary Union
- ↑ "GUINEA-BISSAU: Kumba Yala agrees to accept election defeat while insisting he won", IRIN, 28 Ιουνίου 2005.
- ↑ Guinea-Bissau votes in search for stability Αρχειοθετήθηκε 2012-09-09 at Archive.is, Reuters, 16 Νοεμβρίου 2008.
- ↑ Nasdaq, Guinea-Bissau's Main Party Wins Election -Provisional Results, 21 Νοεμβρίου 2008.
- ↑ Voice of America, Guinea Bissau Election Turnout Low, 29 Ιουνίου 2009.
- ↑ Afrik.com[νεκρός σύνδεσμος],Guinea Bissau: Elections so far free and fair, 29 Ιουνίου 2009.
- ↑ "Bissau: 12 candidats retenus pour la présidentielle, 8 exclus", AFP, 14 Μαΐου 2009 (Γαλλικά).
- ↑ Fid Thompson, "Guinea-Bissau holds elections Sunday"[νεκρός σύνδεσμος], Associated Press, 26 Ιουνίου 2009.
- ↑ Radio France International Αρχειοθετήθηκε 2009-07-04 στο Wayback Machine., Former presidents to face off in second round of presidential poll, 2 Ιουλίου 2009.
- ↑ Guinea-Bissau postpones post-coup election until March Αρχειοθετήθηκε 2013-11-17 στο Wayback Machine. Reuters, 15 Νοεμβρίου 2013
- ↑ «Vaz elected President of Guinea-Bissau». Voice Of America. 20 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-05-21. https://web.archive.org/web/20140521031343/http://www.voanews.com/content/vaz-elected-president-of-guinea-bissau-/1918556.html. Ανακτήθηκε στις 2014-09-06.