Βίλλι Γκραφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βίλλι Γκραφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2  Ιανουαρίου 1918[1][2]
Οϊσκίρχεν
Θάνατος12 Οκτωβρίου 1943 (25 ετών)
Μόναχο[3]
Αιτία θανάτουdecapitation by guillotine
Τόπος ταφήςFriedhof St. Johann
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανικό Ράιχ
ΘρησκείαΚαθολικισμός[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[5]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Βόννης
Πανεπιστήμιο του Μονάχου
Ludwigsgymnasium Saarbrücken (από 1937)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός ιατρός
αντιστασιακός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςεπίτιμος διδάκτωρ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καρλσρούης (2006)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Μνημείο του Βίλλι Γκραφ μπροστά από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου

Ο Βίλλι Γκραφ (γερμανικά: Willi Graf) (2 Ιανουαρίου 1918 - 12 Οκτωβρίου 1943) ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης Λευκό Ρόδο (Weiße Rose) στη ναζιστική Γερμανία στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα για πολλούς Καθολικούς Γερμανούς ο Βίλλι θεωρείται μάρτυρας.

Πρώτα Χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βίλχελμ «Βίλλι» Γκραφ γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1918 στο Κούχενχαϊμ κοντά στο Οϊσκίρχεν και ήταν το τρίτο παιδί της Άννας Γκραφ (1885–1953) και του Γκέρχαρντ Γκραφ (1885–1951). Οι γονείς του ήταν και οι δύο αγροτικής καταγωγής, καθολικής πίστης και προέρχονταν από τη Ρηνανία. Το πρώτο παιδί του ζευγαριού γεννήθηκε το 1914 και πέθανε το 1916. Η αδερφή του Βίλλι, Ματθίλντη, γεννήθηκε το 1915 και η νεότερη αδερφή Ανελίζ το 1921. Ο πατέρας του εργαζόταν αρχικά ως έμπορος σε γαλακτοκομείο στο Κούχενχαϊμ. Το 1922 η οικογένεια μετακόμισε από τη Ρηνανία στο St. Johann, περιοχή στο Σααρμπρύκεν ,όπου ο πατέρας του ανέλαβε να διευθύνει το Johannishof της καθολικής ενορίας του St. Johann στην οδό Mainzer. Το Johannishof ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη αίθουσα συμποσίων στην πόλη.[6] Μετά το δημοτικό σχολείο, ο Βίλλι παρακολούθησε το Ludwigsgymnasium στο Αλτ- Σααρμπρύκεν στο St. Johann. Ήταν ένα θρησκευόμενο αγόρι και συμμετείχε ενεργά στην ενορία της εκκλησίας από το 1935 έως το 1936.[7] Στο βιογραφικό του, γραμμένο στη φυλακή για τη Γκεστάπο το 1943, ο Γκραφ περιγράφει την παιδική του ηλικία με τις ακόλουθες λέξεις:[8]

«Ο πατέρας μου ήταν σωστός και ειλικρινής στην επαγγελματική και ιδιωτική του ζωή και ενθάρρυνε τα παιδιά του να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο και ενήργησα με σοβαρότητα εάν έκανα κάποιο λάθος με οποιονδήποτε τρόπο. Η σχέση με τη μητέρα μου ήταν πάντα η πιο ζεστή, γιατί μας φρόντιζε ως παιδιά με κάθε αγάπη και προσπάθησε ξανά και ξανά να μας κάνει ευτυχισμένους, για παράδειγμα τα Χριστούγεννα ή την ημέρα της ονομαστικής εορτής και σε άλλες περιπτώσεις. Εμείς τα παιδιά ανταμείψαμε αυτήν την αγάπη με διάφορους τρόπους, βοηθώντας στις δουλειές του σπιτιού και προσπαθήσαμε να είμαστε ευγνώμονες. Νωρίς γνώρισα τα έθιμα και τη ζωή της Καθολικής Εκκλησίας και η καθημερινή ζωή μου καθοδηγούταν από αυτήν: προσευχή, πηγαίνοντας στην εκκλησία κ.λπ. Πέρασα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου στην φροντίδα μιας καλής και στοργικής οικογένειας.»

Ο Βίλι Γκραφ προσχώρησε σύντομα στην καθολική ένωση αγοριών, την Bund Neudeutschland (ND). Αυτή απαγορεύτηκε μετά τον ερχομό στην εξουσία των Εθνικοσοσιαλιστών. Το 1934 εντάχθηκε στο γκρίζο τάγμα, μια απαγορευμένη καθολική ένωση νέων που αντιτάχθηκε στη δικτατορία του Χίτλερ και η οποία ιδρύθηκε λόγω της απαγόρευσης πολλών συλλόγων νέων. Όταν πραγματοποιήθηκε η επανένταξη του Σάαρλαντ στο γερμανικό Ράιχ μετά το «δημοψήφισμα Saar» στις 13 Ιανουαρίου 1935, έγιναν σημαντικές αλλαγές στην πολιτική, κοινωνική και ιδιωτική ζωή του πληθυσμού του Σάαρλαντ. Ο Γκραφ αρνήθηκε να συμμορφωθεί με την υποχρέωση ένταξης στη Νεολαία του Χίτλερ. Παρά τις έντονες απειλές ότι θα αποκλείονταν από την απόκτηση του Abitur (απολυτήριο λυκείου) ή έστω να συμμετάσχει μόνο προσποιούμενος, αρνήθηκε σταθερά.[9] Μετά την αποφοίτησή του από το Ludwigsgymnasium στο Σααρμπρύκεν το 1937, ο Γκραφ ολοκλήρωσε ένα εξάμηνο στην Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ και στη συνέχεια άρχισε να σπουδάζει Ιατρική στη Βόννη.

Γερμανικός στρατός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1938 φυλακίστηκε με άλλα μέλη από το γκρίζο τάγμα και κατηγορήθηκε για παράνομες δραστηριότητες (το γκρίζο τάγμα ήταν εκτός νόμου) όπως εκδρομές σε κάμπινγκ και άλλες συναντήσεις από ειδικό δικαστήριο στο Μάνχαϊμ και καταδικάστηκε σε αρκετές εβδομάδες φυλάκισης. Μετά το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1939, εντάχθηκε στη Βέρμαχτ. Από το 1940 έως το 1942 συμμετείχε ως γιατρός σε διάφορες πολεμικές αποστολές στο Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γιουγκοσλαβία (εκστρατεία Γιουγκοσλαβίας), την Πολωνία και τη Ρωσία (Ανατολικό Μέτωπο). Έγινε μάρτυρας θηριωδιών που διαπράχθηκαν πολλές φορές και έλαβε γνώση για τα δεινά του άμαχου πληθυσμού που πλήττονταν από τον πόλεμο σε κάθε χώρα. Σε επιστολή προς την οικογένεια του έγραψε: «Μακάρι να μην είχα δει τι συνέβη εδώ γύρω μου». Σύμφωνα με τις αναμνήσεις της αδερφής του Aνελίζ, αυτό τον οδήγησε στην απόφαση ότι πλέον έπρεπε να κάνει κάτι για όλα αυτά.[9]

Λευκό Ρόδο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Απρίλιο του 1942 στάλθηκε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου μαζί με άλλους φοιτητές της Ιατρικής. Τότε ήρθε σε επαφή με την αντιστασιακή ομάδα, λευκό Ρόδο και έγινε ενεργό μέλος της. Η ομάδα περιελάμβανε επίσης τους συμφοιτητές του Χανς Σολ και την αδερφή του Σόφι Σολ. Εκείνη την εποχή, ο Βίλι ζούσε σε ένα δωμάτιο στην οδό Amalienstraße 95 στην περιοχή Maxvorstadt.[10] Τα πρώτα τέσσερα φυλλάδια της ομάδας γράφτηκαν μεταξύ Ιουνίου και Ιουλίου του 1942 από τους Χανς Σολ και Αλέξανδρο Σμορέλ με σκοπό να διαδώσουν στον κόσμο ότι έπρεπε να απαλλαγούν από το ναζιστικό καθεστώς «από μέσα». Το καλοκαίρι, το έργο της αντίστασης έπρεπε να διακοπεί επειδή τα αγόρια της ομάδας κλήθηκαν εκ νέου στο Ανατολικό Μέτωπο. Μετά την επιστροφή τους στο Μόναχο τον Νοέμβριο του 1942, αύξησαν σημαντικά τη δουλειά τους. Προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με άλλες ομάδες αντίστασης, να δραστηριοποιηθούν σε άλλες πόλεις εκτός του Μονάχου και κάλεσαν τον πληθυσμό πιο άμεσα να αντισταθεί στο καθεστώς. Το 5ο φυλλάδιο διανεμήθηκε τον Ιανουάριο του 1943 στο Μόναχο και σε μερικές άλλες πόλεις της νότιας Γερμανίας. Στις 3 και 4 Φεβρουαρίου ο Βίλλι Γκραφ, ο Χανς Σολ και ο Αλέξανδρος Σμορέλ έγραψαν συνθήματα σε πολλά κτίρια στο Μόναχο όπως «Κάτω ο Χίτλερ», «Χίτλερ ο μαζικός δολοφόνος». Η ίδια δράση επαναλήφθηκε στις 8 και 9 Φεβρουαρίου. Στις 15 Φεβρουαρίου 1943, έφτιαξαν αντίγραφα του 6ου φυλλαδίου τους, οργάνωσαν την αλληλογραφία και έβαλαν περισσότερες επιγραφές κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Σύλληψη και εκτέλεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 18 Φεβρουαρίου 1943, οι Χανς και Σόφι Σολ συνελήφθησαν ενώ άφηναν φυλλάδια στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και φυλακίστηκαν. Λίγες ώρες αργότερα, ο Βίλλι Γκραφ συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Μόναχο μαζί με την αδερφή του Aνελίζ. Στις 19 Απριλίου 1943, καταδικάστηκε σε θάνατο από το Λαϊκό Δικαστήριο υπό την προεδρία του Ρόλαντ Φράισερ, για έσχατη προδοσία και υποβάθμιση της στρατιωτικής δύναμης υπέρ του εχθρού. Αλλά η απόφαση δεν πραγματοποιήθηκε αμέσως, όπως συνέβη με τον Χανς Σολ, την αδερφή του Σόφι Σολ και τον Χριστόφ Προμπστ, ένα άλλο μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης και πατέρας τριών παιδιών.[11] Η Γκεστάπο ήλπιζε για μήνες να πάρει τα ονόματα των υπόλοιπων συνωμοτών από τον Βίλλι κατά τη διάρκεια πολλών ανακρίσεων. Ενώ ήταν στη φυλακή έγραψε μια επιστολή στους γονείς του:

«Αυτό που με πληγώνει κυρίως είναι ότι προκαλώ τόσο πόνο σε εσάς που θα συνεχίσετε να ζείτε. Ξέρω ότι θα είναι πιο δύσκολο για σας παρά για εμένα. Σας ζητώ, Πατέρα και Μητέρα, από τα βάθη της καρδιάς μου, να με συγχωρήσετε για την αγωνία και την απογοήτευση που σας προκάλεσα. Συχνά μετάνιωσα για αυτό που έχω κάνει σε εσάς, ειδικά εδώ στη φυλακή. Συγχωρέστε με και προσευχηθείτε για μένα! Κρατήστε τις καλές αναμνήσεις .... Δεν θα μπορούσα ποτέ να σας πω όσο ζούσα πόσο σας αγαπώ, αλλά τώρα τις τελευταίες ώρες θέλω να σας πω, δυστυχώς μόνο σε αυτό το στεγνό χαρτί, ότι σας αγαπώ όλους σας και ότι σας σέβομαι βαθιά. Για όλα όσα μου δώσατε και ό,τι κάνατε για μένα με τη φροντίδα και την αγάπη σας. Κρατήστε ο ένας τον άλλον και σταθείτε μαζί με αγάπη και εμπιστοσύνη ....»[12]

Ο Βίλλι τελικά αποκεφαλίστηκε στις 12 Οκτωβρίου 1943 στη φυλακή Stadelheim με γκιλοτίνα[13] και θάφτηκε στο νεκροταφείο στο Perlacher Forst. Το 1946 τα λείψανα του εκταφίστηκαν μετά από αίτημα της οικογένειάς του, μεταφέρθηκαν στο Σααρμπρύκεν και τάφηκαν εκ νέου στις 4 Νοεμβρίου στο παλιό νεκροταφείο του St. Johann.[14]

Τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επτά σχολεία στη Γερμανία έχουν πάρει το όνομά του, μεταξύ των οποίων το Willi-Graf-Gymnasium στο Μόναχο. Μια φοιτητική κατοικία στο Μόναχο τιμά επίσης τον Γκραφ φέρνοντας το όνομά του. Μια αναμνηστική πλάκα τοποθετήθηκε στο Johannishof στο Σααρμπρύκεν, τον τόπο όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια, στις 12 Οκτωβρίου 1990. Το 2003, του απονεμήθηκε μετά θάνατον ο τίτλος του επίτιμου πολίτη του Σααρμπρύκεν.[15][16] Μια προτομή του Βίλλι εγκαινιάστηκε το 2004 στο κλιμακοστάσιο του δημαρχείου του St.Johann.

Το 2008 ένας δρόμος στην περιοχή Vilich-Müldorf της Βόννης πήρε το όνομά του.

Στις 27 Δεκεμβρίου 2017 ανακοινώθηκε ότι η Αρχιεπισκοπή του Μονάχου και του Φράιζινγκ (Freising) εξέταζε το ενδεχόμενο διαδικασίας αγιοποίησης του Βίλλι Γκραφ[17]. Από το 2018 μία καμπάνα στην εκκλησία St. Elisabeth του Σααρμπρύκεν είναι αφιερωμένη στη μνήμη του. Τώρα κτυπά κάθε μέρα στις 5 μ.μ., την ώρα του θανάτου του, για τρία λεπτά.[18]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 31860609. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  4. ↑ thema.erzbistum-koeln.de/koelner-maertyrer/Willi_Graf.html.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12733751t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ Saarbrücker Zeitung (1 Ιανουαρίου 2018), So lebte Willi Graf im Saarland
  7. ↑ Peter Goergen: Willi Graf - Ein Weg in den Widerstand, 2. Auflage, St. Ingbert 2009, S. 18.
  8. ↑ Willi Graf: Briefe und Aufzeichnungen, hrsg. von Anneliese Knoop-Graf und Inge Jens mit einer Einführung von Walter Jens, Frankfurt am Main 1988, S. 280.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Biographie Willi Graf | Landeshauptstadt Saarbrücken». www.saarbruecken.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020. 
  10. ↑ Zeitung, Süddeutsche. «Politiker, Komiker und ein Widerstandskämpfer». Süddeutsche.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020. 
  11. ↑ «Gedenkstätte Deutscher Widerstand - Biografie». www.gdw-berlin.de. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020. 
  12. ↑ Willie Graf, letter to his parents (12th October, 1943),https://spartacus-educational.com/GERgraf.htm
  13. ↑ Bildung, Bundeszentrale für politische. «Willi Graf | bpb». bpb.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020. 
  14. ↑ «Alter Friedhof St. Johann». www.erinnert-euch.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020. 
  15. ↑ «Ehrenbürger Willi Graf | Landeshauptstadt Saarbrücken». www.saarbruecken.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020. 
  16. ↑ Saarbrücker Zeitung (1 Ιανουαρίου 2018), So lebte Willi Graf im Saarland
  17. ↑ «Erzbistum prüft Seligsprechung für NS-Gegner Graf». katholisch.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020. 
  18. ↑ «Willi Graf». 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βίλλι_Γκραφ&oldid=10394418"