Αφρικανική σκόνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αφρικανική σκόνη πάνω από την ανατολική Μεσόγειο.

Αφρικανική σκόνη ονομάζεται αιολική ορυκτή σκόνη από την έρημο Σαχάρα. Η έρημος έχει έκταση εννέα εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, από τον Ατλαντικό ωκεανό έως την Ερυθρά Θάλασσα, από τη Μεσόγειο θάλασσα μέχρι την κοιλάδα του ποταμού Νίγηρα και την περιοχή του Σουδάν στο νότο.[1]

Η Σαχάρα είναι η μεγαλύτερη πηγή αιολικής σκόνης στον κόσμο, με ετήσιους ρυθμούς παραγωγής περίπου 400-700 x 106 τόνους/έτος, που είναι σχεδόν το ήμισυ όλων των εισροών της αιολικής ερήμου στον ωκεανό.[2] Η σκόνη της Σαχάρας παράγεται συχνά από φυσικές διεργασίες, όπως οι ανεμοθύελλες, και δεν φαίνεται να επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.[3]

Η σκόνη που πέφτει στον Ατλαντικό Ωκεανό και τη Μεσόγειο Θάλασσα έχει μικρό ποσοστό διαλυτού σιδήρου,[4] Παράγοντες που συμβάλλουν στη διαλυτότητα της σκόνης είναι το μέγεθος των σωματιδίων, η μεταλλική σύνθεση της σκόνης, η θερμοκρασία του νερού και το pH του.[5][6] Τα οργανικά μόρια που ονομάζονται συνδέτες μπορούν επίσης να αυξήσουν τη διαλυτότητα του σιδήρου και να τον κάνουν πιο προσιτό στους οργανισμούς για χρήση για πρωτογενή παραγωγή.[7] Αφρικανική σκόνη έχει βρεθεί στη Σκανδιναβία, την Ιαπωνία και σε άλλες περιοχές.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Cook, Kerry H.; Vizy, Edward K. (2015). «Detection and Analysis of an Amplified Warming of the Sahara Desert». Journal of Climate 28 (16): 6560. doi:10.1175/JCLI-D-14-00230.1. Bibcode2015JCli...28.6560C. 
  2. Middleton, N. J.; Goudie, A. S. (2001). «Saharan dust: sources and trajectories». Transactions of the Institute of British Geographers 26 (2): 165–181. doi:10.1111/1475-5661.00013. ISSN 0020-2754. http://dx.doi.org/10.1111/1475-5661.00013. 
  3. Kandler, Konrad; Benker, Nathalie; Bundke, Ulrich; Cuevas, Emilio; Ebert, Martin; Knippertz, Peter; Rodríguez, Sergio; Schütz, Lothar και άλλοι. (2007). «Chemical composition and complex refractive index of Saharan Mineral Dust at Izaña, Tenerife (Spain) derived by electron microscopy» (στα αγγλικά). Atmospheric Environment 41 (37): 8058–8074. doi:10.1016/j.atmosenv.2007.06.047. Bibcode2007AtmEn..41.8058K. https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S1352231007006061. 
  4. Theodosi, C.; Markaki, Z.; Mihalopoulos, N. (2010). «Iron speciation, solubility and temporal variability in wet and dry deposition in the Eastern Mediterranean» (στα αγγλικά). Marine Chemistry 120 (1–4): 100–107. doi:10.1016/j.marchem.2008.05.004. https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0304420308001096. 
  5. Alshora, Doaa Hasan; Ibrahim, Mohamed Abbas; Alanazi, Fars Kaed (2016), Nanotechnology from particle size reduction to enhancing aqueous solubility, Elsevier, σελ. 163–191, doi:10.1016/b978-0-323-42861-3.00006-6, ISBN 978-0-323-42861-3, https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/B9780323428613000066, ανακτήθηκε στις 2020-11-07 
  6. Ravelo-Pérez, L.M.; Rodríguez, S.; Galindo, L.; García, M.I.; Alastuey, A.; López-Solano, J. (2016). «Soluble iron dust export in the high altitude Saharan Air Layer». Atmospheric Environment 133: 49–59. doi:10.1016/j.atmosenv.2016.03.030. ISSN 1352-2310. Bibcode2016AtmEn.133...49R. 
  7. Tagliabue, Alessandro; Williams, Richard G.; Rogan, Nicholas; Achterberg, Eric P.; Boyd, Philip W. (2014-10-28). «A ventilation-based framework to explain the regeneration-scavenging balance of iron in the ocean: Dissolved Iron Framework» (στα αγγλικά). Geophysical Research Letters 41 (20): 7227–7236. doi:10.1002/2014GL061066.