Αστρική προβολή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτό το λήμμα αφορά τη θεωρία της αστρικής προβολής. Για την εμπειρία εκτός σώματος τού ύπνου, δείτε: Εξωσωματική εμπειρία.

Στον εσωτερισμό, αστρική προβολή χαρακτηρίζεται η μεταφυσική και εσωτερική εμπειρία κατά την οποία το «αστρικό η διανοητικό σώμα» αποχωρίζεται από το «υλικό ή φυσικό σώμα». Το αστρικό σώμα σύμφωνα με τους αποκρυφιστές είναι άρρηκτα δεμένο με το υλικό και δεν υπόκειται στην αντίληψη των αισθήσεων. Πολλές φορές συνδέεται ουσιαστικά με το ψυχικό φαινόμενο γνωστό και ως «εξ αποστάσεως παρατήρηση».

Σύμφωνα με τους ερευνητές της μεταφυσικής, υπάρχουν πολλές διαστάσεις ύπαρξης. Είναι ο υλικός μας κόσμος όπως τον γνωρίζουμε και είναι και άλλοι κόσμοι, παράλληλοι αλλά και ανεξάρτητοι με αυτόν, ένας εκ των οποίων είναι ο αστρικός. Οι ίδιοι οι άνθρωποι αποτελούνται από πολλά «σώματα» καθένα από τα οποία έρχονται σε επαφή με κάποιους από αυτούς τους κόσμους/διαστάσεις.

Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες και συστηματικά πειράματα νευρολογίας, επαληθεύεται πλέον από τις παραπάνω θεωρίες καθώς αυτό που περιγράφεται ως «αστρική προβολή», όπως και κάθε εξωσωματική εμπειρία τέτοιου είδους, οφείλονται αποδεδειγμένα σε πραγματικά γεγονότα σύμφωνα με τις αποδείξεις της CIA.[1] Άρα υπάρχει πλέον επιστημονική απόδειξη ότι η συνείδηση διαχωρίζεται από την κανονική νευρολογική λειτουργία ή ότι αυτή μπορεί να αποχωριστεί ενσυνείδητα το φυσικό ή υλικό σώμα και να προβεί σε παρατηρήσεις.[2]

[3][4][5][6][7][8]

Θεωρία και έρευνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πλέον υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι η αστρική προβολή ως αντικειμενικό φαινόμενο είναι υπαρκτό[4][3][2].

Πολλές φορές η αστρική προβολή συνδέεται με υπεραισθητηριακή αντίληψη, το φωτεινό ονείρεμα, δηλαδή, το συνειδητό όνειρο και άλλες ψυχικές δυνάμεις. Μερικοί αναφέρουν τον όρο αστρική προβολή λανθασμένα, θέλοντας να περιγράψουν την εξωσωματική εμπειρία του ύπνου.

Η αστρική προβολή αποτέλεσε πεδίο και επιστημονικής έρευνας διεξάγοντας πειράματα με ποικίλα συμπεράσματα. Γενικά θεωρείται παραδεκτό επιστημονικό πεδίο έρευνας καταρχήν λόγω των τελευταίων αποδεικτικών στοιχείων που δημοσίευσε η CIA και πλέον μπορούν να αποδειχθούν σε στείρες συνθήκες εργαστηρίου. Πλέον δεν αποτελείται πεδίο έρευνας. Υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις ασθενών που βίωσαν σχετικές εμπειρίες είτε λόγω φαρμακευτικής αγωγής (με αποτέλεσμα την εγκεφαλική διέγερση) είτε υπό την επήρεια ψυχοτρόπων ναρκωτικών ουσιών.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Olaf Blanke, Theodor Landis, Laurent Spinelli, Margitta Seeck (2004-02-01). «Out‐of‐body experience and autoscopy of neurological origin». BRAIN a Journal of Neurology (OXFORD Academic press). doi:https://doi.org/10.1093/brain/awh040. https://academic.oup.com/brain/article/127/2/243/347826/Out-of-body-experience-and-autoscopy-of. Ανακτήθηκε στις 2017-06-20. 
  2. 2,0 2,1 Regal, Brian (2009). Pseudoscience: A Critical Encyclopedia. Greenwood: US edition. σελ. 29. ISBN 978-0-313-35507-3. 
  3. 3,0 3,1 Hines, Terence (2003). Pseudoscience and the Paranormal. Prometheus Books. σελ. 103-106. ISBN 978-1573929790. 
  4. 4,0 4,1 4,2 Park, Robert L. (2008). Superstition: Belief in the Age of Science. Ηνωμένες Πολιτείες: Princeton University Press. σελίδες 90-91. ISBN 1-4008-2877-5. 
  5. Gardner, Martin (17 Οκτωβρίου 2001). Did Adam and Eve Have Navels?: Debunking Pseudoscience. W. W. Norton. σελ. 158. ISBN 978-0-393-32238-5. 
  6. Charles M. Wynn, Arthur W. Wiggins (2001). Quantum leaps in the wrong direction: where real science ends-- and pseudoscience begins. Joseph Henry Press. ISBN 978-0-309-07309-7. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2017. 
  7. Patrick Grim (1982). Philosophy of Science and the Occult. SUNY Press. σελ. 92-. ISBN 978-1-4384-0498-1. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2017. 
  8. Massimo Pigliucci· Maarten Boudry· Daniel Thurs (2014). Philosophy of Pseudoscience: Reconsidering the Demarcation Problem. University of Chicago Press. σελ. 138-. ISBN 978-0-226-05182-6. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2017. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]