Ύπνος της ψυχής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Ύπνος της ψυχής είναι μια διδασκαλία του ριζοσπαστικού προτεσταντισμού. Σύμφωνα με τη θεωρία, οι νεκροί δεν πηγαίνουν άμεσα στον παράδεισο, αλλά κοιμούνται στο χώμα μέχρι την Ημέρα της Κρίσεως και την ανάσταση των νεκρών.

Ανάμεσα στους αξιοσημείωτους εκπροσώπους αυτού του δόγματος συμπεριλαμβάνονται οι Τζον Μίλτον, Τόμας Χομπς (Λεβιάθαν) και Ισαάκ Νεύτων.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. David Johnston, 'Hobbes and mortalism', History of Political Thought, 10 (1989);