Αφρικανοί Πυγμαίοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 19:53, 27 Δεκεμβρίου 2022

Οι Αφρικανοί Πυγμαίοι (ή Πυγμαίοι του Κονγκό, «Αφρικανοί κυνηγοί-συλλέκτες τροπικών δασών»^[1]) είναι ομάδα εθνοτήτων ιθαγενών της Κεντρικής Αφρικής, κυρίως στη λεκάνη του Κονγκό, που παραδοσιακά ακολουθεί τον τρόπο ζωής του τροφοσυλλέκτη και του κυνηγού-τροφοσυλλέκτη. Χωρίζονται σε τρεις, κατά προσέγγιση, γεωγραφικές ομάδες:

Η δυτική Bambenga, ή Mbenga ( Καμερούν, Γκαμπόν, Δημοκρατία του Κονγκό, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία),
Η ανατολική Μπαμπούτι, ή Μπούτι, της λεκάνης του Κονγκό (ΛΔΚ)
Η κεντρική και νότια Batwa, ή Τούα ( Ρουάντα, Μπουρούντι, ΛΔΚ, Τανζανία, Ουγκάντα, Ζάμπια, Αγκόλα και Ναμίμπια). Η πιο διασκορπισμένη (και πιο μεταβλητή στη φυσιολογία και τον τρόπο ζωής) Νότια Τούα ομαδοποιείται επίσης με τον όρο Πυγμοειδείς (αγγλικά Pygmoid).

Διακρίνονται για το μικρό ανάστημά τους, φαινόμενο που αναφέρεται, στην ανθρωπολογική βιβλιογραφία, ως «πυγμισμός». Υποτίθεται ότι προέρχονται από την αρχική επέκταση, κατά τη Μέση Λίθινη Εποχή, των ανατομικά σύγχρονων ανθρώπων στην Κεντρική Αφρική, αν και επηρεάστηκαν σημαντικά από μεταγενέστερες μεταναστεύσεις από τη Δυτική Αφρική. Κατά την πρώτη καταγραφή τους, τον 19ο αιώνα, οι πληθυσμοί των Πυγμαίων περιορίζονται σε μια συγκριτικά μικρή περιοχή εντός της Κεντρικής Αφρικής, σε μεγάλο βαθμό αποδεκατισμένοι από την προϊστορική επέκταση των Μπαντού, και μέχρι σήμερα επηρεασμένοι ευρέως από την υποδούλωση στα χέρια των γειτονικών ομάδων Μπαντού, Ουμπάνγκι και του Κεντρικού Σουδάν.^[2]

Οι περισσότερες σύγχρονες ομάδες Πυγμαίων είναι μόνο εν μέρει τροφοσυλλέκτες και εν μέρει εμπορεύονται με γειτονικούς αγρότες για την απόκτηση καλλιεργούμενων τροφίμων και υλών. Καμία ομάδα δεν ζει βαθιά στο δάσος, χωρίς πρόσβαση σε αγροτικά προϊόντα.^[3] Συνολικός αριθμός περίπου 900.000 Πυγμαίων εκτιμάται ότι ζούσαν στα δάση της Κεντρικής Αφρικής το 2016, με περίπου το 60% αυτού του αριθμού να βρίσκεται στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.^[4] Ο αριθμός δεν περιλαμβάνει πληθυσμούς Νότιων Twa, οι οποίοι ζουν εκτός του δασικού περιβάλλοντος της Κεντρικής Αφρικής, εν μέρει σε περιβάλλοντα ανοιχτών βάλτων ή ερήμου.

Επιπλέον, οι Δυτικοαφρικανοί κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες μπορεί να κατοικούσαν στη δυτική Κεντρική Αφρική πριν από το 32.000 π.Χ. και στη Δυτική Αφρική από το 16.000 - 12.000 π.Χ. μέχρι το 1000 π.Χ. ή κάποια χρονική περίοδο μετά το 1500 π.Χ.^[5]^[6]^[7]^[8] Οι Δυτικοαφρικανοί κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες, πολλοί από τους οποίους κατοικούσαν στην περιοχή δάσους-σαβάνας, τελικά αφομοιώθηκαν πολιτισμικά και αναμίχθηκαν με μεγαλύτερες ομάδες Δυτικοαφρικανών γεωργών, όπως συνέβη με τους μετανάστες αγρότες που μιλούσαν Μπαντού και τις συναντήσεις τους με κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες της Κεντρικής Αφρικής.^[5]

↑ To «Κεντροαφρικανοί τροφοσυλλέκτες» χρησιμοποιείται, κάποιες φορές μαζί με το «Πυγμαίοι», πχ:
Susan Kent, Cultural Diversity Among Twentieth-Century Foragers: An African Perspective (2006). Richard Bradshaw, Juan Fandos-Rius, Historical Dictionary of the Central African Republic (2016), σ. 11; Schlebusch et al. (2017).
Το «Αφρικανοί κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες του τροπικού δάσους» χρησιμοποιείται σε μελέτες πληθυσμιακής γενετικής, από το 2015 περίπου: Fagny, Maud; Patin, Etienne; MacIsaac, Julia L; Rotival, Maxime; Flutre, Timothée; Jones, Meaghan J και άλλοι. (2015). «The epigenomic landscape of African rainforest hunter-gatherers and farmers». Nature Communications 6: 10047. doi:10.1038/ncomms10047. PMID 26616214. Bibcode: 2015NatCo...610047F.
Το «Λαοί του Δάσους της Κεντρικής Αφρικής» χρησιμοποιήθηκε σε περιορισμένο βαθμό στις αρχές της δεκαετίας του 2000s. πχ Racism Against Indigenous Peoples, International Work Group for Indigenous Affairs (2001), σ. 312; Thomas Widlok, Wolde Gossa Tadesse (eds.), Property and Equality vol. 2 (2005), σ. 104.
↑ Thomas, Katie (March 12, 2007). «Congo's Pygmies live as slaves». The News & Observer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-28. https://web.archive.org/web/20090228160138/http://newsobserver.com/110/story/552528.html. Kristof, Nicholas D. (June 16, 1997). «As the World Intrudes, Pygmies Feel Endangered». New York Times. https://www.nytimes.com/1997/06/16/world/as-the-world-intrudes-pygmies-feel-endangered.html?pagewanted=all&src=pm.
↑ S. A. Dembner, "Forest peoples in the central African rain forest: focus on the pygmies" Unasylva — An international journal of forestry and forest industries Vol. 47 – 1996/3. "Pygmies are distributed discontinuously across nine different African countries Rwanda, Burundi, Uganda, Zaire, the Central African Republic, Cameroon, Equatorial Guinea, Gabon and the Congo and live in innumerable distinct ethnic groups that are separated by geography, language, customs and technology. The one characteristic that is common to them all, regardless of their location or degree of acculturation, is their disdain for the term 'pygmy'. Without exception, they prefer to be called by their appropriate ethnic name, such as Mbuti, Efe, Aka, Asua, and consider the term 'pygmy' as pejorative."
↑ Olivero, Jesús; Fa, John E; Farfán, Miguel A; Lewis, Jerome; Hewlett, Barry; Breuer, Thomas; Carpaneto, Giuseppe M; Fernández, María και άλλοι. (2016). «Distribution and Numbers of Pygmies in Central African Forests». PLOS ONE 11 (1): e0144499. doi:10.1371/journal.pone.0144499. PMID 26735953. Bibcode: 2016PLoSO..1144499O.
↑ ^5,0 ^5,1 MacDonald, Kevin C. (2 Σεπτεμβρίου 2003). «Archaeology, language and the peopling of West Africa: a consideration of the evidence». Archaeology and Language II: Archaeological Data and Linguistic Hypotheses. London and New York: Routledge. σελίδες 39–40, 43–44, 48–49. ISBN 9780203202913.
↑ MacDonald, Kevin (1997). «Korounkorokalé revisited: The Pays Mande and the West African microlithic technocomplex». African Archaeological Review 14 (3): 192–196. doi:10.1007/BF02968406. https://link.springer.com/article/10.1007%2FBF02968406.
↑ Scerri, Eleanor M. L. (2021). «Continuity of the Middle Stone Age into the Holocene». Scientific Reports 11 (1): 70. doi:10.1038/s41598-020-79418-4. PMID 33431997.
↑ Van Beek, Walter E.A.· Banga, Pieteke M. (11 Μαρτίου 2002). The Dogon and their trees. Routledge. σελ. 66. ISBN 9781134919567.

[euphemisms-1] To «Κεντροαφρικανοί τροφοσυλλέκτες» χρησιμοποιείται, κάποιες φορές μαζί με το «Πυγμαίοι», πχ:
Susan Kent, Cultural Diversity Among Twentieth-Century Foragers: An African Perspective (2006). Richard Bradshaw, Juan Fandos-Rius, Historical Dictionary of the Central African Republic (2016), σ. 11; Schlebusch et al. (2017).
Το «Αφρικανοί κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες του τροπικού δάσους» χρησιμοποιείται σε μελέτες πληθυσμιακής γενετικής, από το 2015 περίπου: Fagny, Maud; Patin, Etienne; MacIsaac, Julia L; Rotival, Maxime; Flutre, Timothée; Jones, Meaghan J και άλλοι. (2015). «The epigenomic landscape of African rainforest hunter-gatherers and farmers». Nature Communications 6: 10047. doi:10.1038/ncomms10047. PMID 26616214. Bibcode: 2015NatCo...610047F.
Το «Λαοί του Δάσους της Κεντρικής Αφρικής» χρησιμοποιήθηκε σε περιορισμένο βαθμό στις αρχές της δεκαετίας του 2000s. πχ Racism Against Indigenous Peoples, International Work Group for Indigenous Affairs (2001), σ. 312; Thomas Widlok, Wolde Gossa Tadesse (eds.), Property and Equality vol. 2 (2005), σ. 104.

[slavery-2] Thomas, Katie (March 12, 2007). «Congo's Pygmies live as slaves». The News & Observer. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-28. https://web.archive.org/web/20090228160138/http://newsobserver.com/110/story/552528.html. Kristof, Nicholas D. (June 16, 1997). «As the World Intrudes, Pygmies Feel Endangered». New York Times. https://www.nytimes.com/1997/06/16/world/as-the-world-intrudes-pygmies-feel-endangered.html?pagewanted=all&src=pm.

[focus-3] S. A. Dembner, "Forest peoples in the central African rain forest: focus on the pygmies" Unasylva — An international journal of forestry and forest industries Vol. 47 – 1996/3. "Pygmies are distributed discontinuously across nine different African countries Rwanda, Burundi, Uganda, Zaire, the Central African Republic, Cameroon, Equatorial Guinea, Gabon and the Congo and live in innumerable distinct ethnic groups that are separated by geography, language, customs and technology. The one characteristic that is common to them all, regardless of their location or degree of acculturation, is their disdain for the term 'pygmy'. Without exception, they prefer to be called by their appropriate ethnic name, such as Mbuti, Efe, Aka, Asua, and consider the term 'pygmy' as pejorative."

[4] Olivero, Jesús; Fa, John E; Farfán, Miguel A; Lewis, Jerome; Hewlett, Barry; Breuer, Thomas; Carpaneto, Giuseppe M; Fernández, María και άλλοι. (2016). «Distribution and Numbers of Pygmies in Central African Forests». PLOS ONE 11 (1): e0144499. doi:10.1371/journal.pone.0144499. PMID 26735953. Bibcode: 2016PLoSO..1144499O.

[MacDonald_II-5] 5,0 ^5,1 MacDonald, Kevin C. (2 Σεπτεμβρίου 2003). «Archaeology, language and the peopling of West Africa: a consideration of the evidence». Archaeology and Language II: Archaeological Data and Linguistic Hypotheses. London and New York: Routledge. σελίδες 39–40, 43–44, 48–49. ISBN 9780203202913.

[MacDonald-6] MacDonald, Kevin (1997). «Korounkorokalé revisited: The Pays Mande and the West African microlithic technocomplex». African Archaeological Review 14 (3): 192–196. doi:10.1007/BF02968406. https://link.springer.com/article/10.1007%2FBF02968406.

[Scerri-7] Scerri, Eleanor M. L. (2021). «Continuity of the Middle Stone Age into the Holocene». Scientific Reports 11 (1): 70. doi:10.1038/s41598-020-79418-4. PMID 33431997.

[Van_Beek-8] Van Beek, Walter E.A.· Banga, Pieteke M. (11 Μαρτίου 2002). The Dogon and their trees. Routledge. σελ. 66. ISBN 9781134919567.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]