Guthrie test

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Guthrie test είναι ένα βιοχημικό ερευνητικό τεστ (αγγλ. screening test) το οποίο διενεργείται σε όλα τα νεογνά, για τη διάγνωση διάφορων ασθενειών. Εφευρέθηκε από τον Αμερικανό ιατρό Ρόμπερτ Γκάθρι (Robert Guthrie) το 1962 και από τα τέλη της δεκαετίας του '60 χρησιμοποιείται ευρέως σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου.

Η μέθοδος λήψης γίνεται ως εξής: διαποτίζεται μια κάρτα από προσροφητικό χαρτί με μια σταγόνα αίματος από το νεογνό, η οποία λαμβάνεται με σκαριφισμό της πτέρνας του. Το δείγμα αίματος πρέπει να λαμβάνεται αφού έχει εγκατασταθεί η φυσιολογική διατροφή του παιδιού, συνήθως την 5η με 9η ημέρα ζωής κατά την έξοδό του από το μαιευτήριο. Είναι απαραίτητο επίσης η σταγόνα του αίματος να διαπερνά όλο το πάχος του χαρτιού. Η κάρτα αυτή αποστέλλεται στη συνέχεια σε ειδικά κέντρα (στην Ελλάδα το αντίστοιχο κέντρο βρίσκεται στην Αθήνα) όπου και γίνεται ο έλεγχος. Στην Ελλάδα οι νόσοι που ελέγχονται με το Guthrie test είναι η φαινυλκετονουρία, ο υποθυρεοειδισμός, η γαλακτοζαιμία και η ανεπάρκεια G6PD.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Βασικές πληροφορίες για το τεστ από το Εθνικό Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείουhttps://www.nhs.uk/conditions/baby/newborn-screening/blood-spot-test/