Χρήστης:JORDANA.BANI/Ο Καθεδρικός του Αμάλφι
| Κράτος | Ιταλία | ||
| Περιοχή | Καμπανία | ||
| Τοποθεσία | Αμάλφι | ||
| Συντεταγμένες | 40°38′04″N 14°36′11″E | ||
| Θρήσκευμα | Καθολικό | ||
| Τίτλος | Αποστόλου Ανδρέα | ||
| Αρχιτέκτονας | Ερρίκος Αλβίνο | ||
| Αρχιτεκτονικό στύλ | Ρωμαϊκό, μπαρόκ, ροκοκό, νεομαυριτανικό | ||
| Έναρξη κατασκευής | 987 | ||
| Ολοκληρώθηκε | 1900 | ||
O καθεδρικός ναός του Αγίου Ανδρέα είναι ο κύριος τόπος λατρείας των καθολικών του Αμάλφι, και η κύρια έδρα του επισκόπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμάλφι-Κάβα ντε Τιρενί. Αφιερωμένος στον Άγιο Ανδρέα τον απόστολο, βρίσκεται στην πλατεία Ντουόμο, στο κέντρο της πόλης.
Σύμφωνα με ένα θρύλο, ο Άγιος Ανδρέας της Ασίζης πήγε το 1218 σε αυτό το κτίριο, για να προσκυνήσει τα λείψανα του αποστόλου που φυλάσσονταν εκεί και έμεινε στην πόλη για δύο χρόνια. Με αυτή την ευκαιρία, ίδρυσε το μοναστήρι της Αγίας Μαρίας των Αγγέλων, που αργότερα αφιερώθηκε στον Άγιο Αντώνιο.[1][2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο καθεδρικός ναός χτίστηκε από τον δούκα Μανσόνε Ι, από το 987, δίπλα στον καθεδρικό ναό του IX αιώνα. Εκείνη την εποχή, οι δύο τόποι λατρείας λειτουργούσαν ταυτόχρονα, όπως συνέβαινε και σε όλες τις παλαιοχριστιανικές εκκλησίες της περιοχής της Καμπανίας.
Σύντομα οι δύο εκκλησίες και οι δύο με τρία κλίτη, ενώθηκαν και σχημάτισαν μια ενιαία εκκλησία σε Ρωμαϊκό στυλ, με έξι κλίτη (ήδη από το 1176 ως το πιο αρχαίο κτίριο αναφέρεται ένα απλό κλίτος του καθεδρικού ναού[3]). Από το 1266 τα κλίτη μειώθηκαν σε πέντε, ως αποτέλεσμα της κατεδάφισης του αριστερού κλίτους του αρχαιότερου ναού, για να επιτραπεί η κατασκευή του μοναστηριού του Παραδείσου.
Κατά την περίοδο μετά την αντιμεταρρύθμιση τα δύο αρχικά ιερά κτίρια ξαναχωρίστηκαν και το παλαιότερο έγινε η Βασιλική του Εσταυρωμένου. Περισσότερες παρεμβάσεις συνέβησαν μεταξύ του 16ου αιώνα και του 18ου αιώνα.
Στις 24 Δεκεμβρίου 1861, υπό την επίδραση ισχυρού ανέμου, ένα τμήμα της κορυφής της πρόσοψης, όντας κακοσυντηρημένο, έπεσε, σπάζοντας ένα ή δύο θόλους από το υποκείμενο αίθριο. Το γεγονός αυτό, χάρη στη θετική γνωμοδότηση για αποκατάσταση από το Συμβούλιο Καλών Τεχνών σήμαινε ότι, παρά τη μικρή ζημιά, καταστράφηκαν οι επιστρώσεις στην πρόσοψη (της Αναγέννησης, της εποχής του Μπαρόκ κ.λπ.), ανοικοδομώντας το σύμφωνα με το στυλ του αρχιτέκτονα Λορέντζο Κασαλμπόρε, ο οποίος κατεδάφισε την στοά, τα κιονόκρανα, τα γείσα, τον ίδιο γύψο και τις βάσεις και τις παραστάσεις του 18ου αιώνα, που τοποθετήθηκαν από τον Αρχάγγελο Γκουγκλιελμέλη (Arcangelo Guglielmelli) προκειμένου να αναπαραχθεί το αρχικό ύφος της εκκλησίας. Η απομάκρυνση του γεγονότος από τη συλλογική μνήμη των κατοίκων του Αμάλφι βοήθησε στην ενίσχυση ττου επιχειρήματος που έθεσε ο δήμαρχος της πόλης Σαλβατόρε Αματρούδα για να δικαιολογήσει αυτή την «ανακαίνιση» της πρόσοψης, δηλαδή ότι η εκκλησία είχε σχεδόν καταρρεύσει εντελώς. Ορισμένες γραπτές πηγές, που ανήκουν πιθανότατα στους εμπειρογνώμονες αποκατάστασης που διορίστηκαν από το Συμβούλιο Καλών Τεχνών, αναφέρουν: "Αν αυτό το αξιόλογο μνημείο απελευθερωνόταν και απογυμνωνόταν από τα μπαρόκ στρώματα που τα τελευταία χρόνια το παραμόρφωσαν και το το διαστρέβλωσαν, θα παρουσίαζε μια μοναδική καινοτομία υφους, τόσο σε ολόκληρη τη δομή του, όπως και στις πραγματικά εκπληκτικές διακοσμήσεις του. Εν τω μεταξύ, είναι σίγουρα αξιέπαινη η δυνατότητα να αποκατασταθεί αυτό το μνημείο τουλάχιστον η αρχαία όψη του τμήματος που αφορά το εξωτερικό μέτωπο."[4]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικός χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σημερινή πρόσοψη χτίστηκε τον 19ο αιώνα από τον Ερρίκο Αλβίνο, επικουρούμενη από μια ελίτ διακεκριμένων αρχιτεκτόνων - η ανοικοδόμηση πραγματοποιήθηκε μετά την υποτιθέμενη κατάρρευση της αρχικής πρόσοψης. Το έργο του Αλβίνο έχει πρόσοψη νεομαυριτανική, με νεο-γοτθικές επιρροές, της οποίας προηγείται ένα αίθριο που συνδέει το καμπαναριό, το μοναστήρι του Παραδείσου και την εκκλησία του Εσταυρωμένου.
Το καμπαναριό του καθεδρικού ναού του Αγίου Ανδρέα χτίστηκε μεταξύ 1108 και 1276 (ο πύργος χτίστηκε στο δεύτερο μισό του 12ου αιώνα, ενώ ο πύργος του στέμματος, που χρησιμοποιήθηκε ως καμπαναριό, κατασκευάστηκε μόλις στα μέσα του επόμενου αιώνα). Υπάρχει χρήση λεπτών παραθύρων (διπλά λογχοειδή παράθυρα στο πρώτο επίπεδο και τριπλά λογχοειδή παράθυρα στο δεύτερο) και στον αρθρωτό τρούλο, που ολοκληρώθηκε τα ίδια χρόνια με εκείνον του καμπαναριού του καθεδρικού ναού της Gaeta και πλαισιώνεται και εδώ από τέσσερις κυκλικούς πυργίσκους- ωστόσο, ξεχωρίζει η αξιοσημείωτη πολυχρωμία του τελευταίου, με πράσινο και κίτρινο σμάλτο, πιο έντονο από ό,τι στη Gaeta.
Εσωτερικός χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κύρια πύλη έχει μια σενάζ, η οποία περιέχει μια τοιχογραφία των Domenico Morelli και Paolo Vetri, και μια χάλκινη πόρτα, η οποία χυτεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Το εσωτερικό, αναδιαμορφωμένο σε μορφές μπαρόκ, έχει κάτοψη βασιλικής με εγκάρσιο κλίτος και αψίδα- όλο είναι καλυμμένο με διακοσμημένο μάρμαρο και περικλείει αρχαίους κίονες. Τα κλίτη καλύπτονται από μια οροφή με κουτάκια. Στο μπαρόκ ιερό βωμό υπάρχει ένας μεγάλος πίνακας της Σταύρωσης του Αποστόλου Ανδρέα, αντίγραφο του Mattia Preti (Βασιλική Sant'Andrea della Valle), που πιθανώς φιλοτεχνήθηκε από τοπικό ζωγράφο. Στο μετασυγκλητικό, ωστόσο, υπάρχει ένας σύγχρονος ζωγραφισμένος ξύλινος σταυρός.
Τα παρεκκλήσια περιέχουν έργα γοτθικής και αναγεννησιακής τέχνης. Σε ένα παρεκκλήσι υπάρχει μια ομάδα από ξύλο που απεικονίζει την αποκάλυψη του Αρχάγγελου Μιχαήλ στον San Fedele και κάτω από τον τάφο του μάρτυρα αγίου. Στην οροφή, που κοσμείται με χρυσά διαζώματα, υπάρχουν οι Ιστορίες του Αγίου Ανδρέα. Στο αριστερό κλίτος υπάρχει μια λειψανοθήκη του 16ου αιώνα με το άγαλμα του πολιούχου και τα αγάλματα του νεκρού Χριστού και της Θλιμμένης Παναγίας. Στο τέλος του ίδιου κλίτους, στο παρεκκλήσι της συμφιλίωσης, βρίσκεται το λείψανο της κεφαλής του Αγίου Ανδρέα.
Στο σκευοφυλάκιο βρίσκεται το άγαλμα της πομπής του πολιούχου του 18ου αιώνα, κλεισμένο σε ένα ντουλάπι, το οποίο οι κάτοικοι του Αμάλφι αποκαλούσαν "stipo".
Στον καθεδρικό ναό υπάρχει το εκκλησιαστικό όργανο Mascioni opus 835- αποτελείται από δύο μέρη (το ένα στην πρόσοψη, το άλλο σε μια παλαιά θήκη απέναντι από την καθέδρα), είναι ηλεκτροκίνητο και διαθέτει 40 συστοιχίες με τρία χειροκίνητα και ένα ποδοκίνητο φυσητήρα.
Κρύπτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κρύπτη, χτισμένη πάνω από τον τάφο του πολιούχου Αγίου, είναι διακοσμημένη με ωραίες τοιχογραφίες, η μεγαλύτερη από τις οποίες απεικονίζει την άφιξη των λειψάνων του Αγίου Ανδρέα στον καθεδρικό ναό του Αμάλφι. Στον βωμό υπάρχει το χάλκινο άγαλμα του Αγίου Ανδρέα από τον Michelangelo Naccherino, το μαρμάρινο άγαλμα του Αγίου Λαυρεντίου από τον Pietro Bernini, πατέρα του Gian Lorenzo και το άγαλμα του Αγίου Στεφάνου από έναν τοπικό γλύπτη.
Έκθεση φωτογραφιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Εξωτερική όψη τον 17ο αιώνα -
Εσωτερικό του αίθριου -
Πύλη του χαλκού -
κωδωνοστάσιο -
Πρεσβυτέριο και αψίδα
_(14782084014).jpg)
Σημείωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ http://www.parrocchiaamalfi.com/la-presenza-di-san-francesco-ad-amalfi-nelle-antiche-carte-di-una-platea-settecentesca/
- ↑ http://www.parrocchiaamalfi.com/cattedrale/santo-patrono/
- ↑ http://www.amalfiscoast.com/italiano/scoprire/meravigl/la_cattedrale.htm
- ↑ G. Fiengo nella Tutela e restauro dei monumenti in Campania ci parla di questo avvenimento e denuncia l'ignoranza con la quale è stata accettata questa ricostruzione.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Andrea D'Antuono, Amalfi e la sua Cattedrale, De Luca, Salerno 2004.
- Giuseppe Fiengo, Il duomo di Amalfi Centro di cultura e storia amalfitana, Amalfi 1991.
- Pietro Pirri, Il duomo di Amalfi e il chiostro del Paradiso, De Luca, Salerno 1999.
- Gennaro Toscano, Enrico Alvino e la ricostruzione della facciata del Duomo di Amalfi, Alinea Editrice, Firenze 1991.
- Renato Bonelli, Lettura storico-critica della Basilica del Crocifisso nel Duomo di Amalfi, Arte Tipografica, Napoli 1997.
- Arnaldo Venditti, Architettura bizantina nell'Italia meridionale: Campania - Calabria - Lucania, vol. 2, Napoli, Edizioni scientifiche italiane, 1967.
- Marcello Di Marco, France Colozzo e Erasmo Vaudo,II campanile del duomo di Gaeta, Centro Storico Culturale, 1972.
Σχετικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επισκοπικό Μουσείο Αμάλφι
- Αρχιεπισκοπή Αμάλφι-Κάβα ντε Τίρενι
Άλλα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
μπορείτε να βρείτε ψάχνοντας στα αδελφικά έργα της Βικιπαίδειας:
Ορισμoί λεξικού από το Βικιλεξικό
Εγχειρίδια από τα Βικιβιβλία
Αποφθέγματα από τα Βικιφθέγματα
Πηγαία κείμενα από τη Βικιθήκη
Εικόνες και πολυμέσα από τα Κοινά
Ειδησεογραφικές ιστορίες από τα Βικινέα
Wikibooks contiene testi o manuali sulla disposizione fonica dell'organo a canne
Wikimedia Commons contiene immagini o altri file sulla cattedrale di Sant'Andrea ad Amalfi
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εκκλησία του Αποστόλου Αγίου Ανδρέα (Αμάλφι) στο BeWeB - Εκκλησιαστική κληρονομιά στο διαδίκτυο
- http://www.comune.amalfi.sa.it/origini.asp?p=5
- http://www.parrocchiaamalfi.com/cattedrale/cattedrale/
- http://www.amalfiscoast.com/italiano/scoprire/meravigl/la_cattedrale.htm
[[Categoria:Voci con codice VIAF]] [[Categoria:Voci con codice LCCN]] [[Categoria:Voci con codice WorldCat Identities]] [[Categoria:Voci non biografiche con codici di controllo di autorità]] {{Πύλη|architettura|cattolicesimo}} [[Κατηγορία:Εκκλησίες αφιερωμένες στον Άγιο Ανδρέα]] [[Κατηγορία:Σελίδα που χρησιμοποιεί δεδομένα των Wikidata/P625]]