Τσάβι Ερνάντεθ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Τσάβι Ερνάντεζ)
Τσάβι Ερνάντεθ

Με την Αλ Σαντ το 2020
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΤσαβιέρ Ερνάντεθ ι Κρέους
Ημερ. γέννησης25 Ιανουαρίου 1980 (1980-01-25) (44 ετών)
Τόπος γέννησηςΤεράσα, Ισπανία
Ύψος1,70 μ.
ΘέσηΜέσος
Πληροφορίες συλλόγου
ΟμάδαΜπαρτσελόνα (προπονητής)
Ομάδες νέων
1991–1997Μπαρτσελόνα
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1997–2000Μπαρτσελόνα Β55(3)
1998–2015Μπαρτσελόνα505(58)
2015–2019Αλ Σαντ82(21)
Σύνολο642(82)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1997Ισπανία Κ-1710(2)
1997–1998Ισπανία Κ-1810(0)
1999Ισπανία Κ-206(2)
1998–2001Ισπανία Κ-2125(7)
2000Ισπανία Κ-236(2)
2000–2014Ισπανία133(13)
1998–2016Καταλονία12(2)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2019–2021Αλ Σαντ
2021–Μπαρτσελόνα
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Τσαβιέρ Ερνάντεθ Κρέους (Xavier Hernández Creus, γεννήθηκε 25 Ιανουαρίου 1980) είναι Ισπανός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής της Μπαρτσελόνα. Αγωνίστηκε ως μέσος στη μεγαλύτερη διάρκεια της καριέρας του με τη φανέλα του συλλόγου και θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους Ισπανούς ποδοσφαιριστές ποδοσφαιριστές όλων των εποχών,[1] καθώς και στη θέση του στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία.[2][3][4]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στην Τεράσα της Ισπανίας, ο Τσάβι είναι προϊόν του συστήματος νεολαίας της Λα Μασία της Μπαρτσελόνα, ​​στο οποίο εντάχθηκε σε ηλικία 11 ετών από τις τοπικές παιδικές ομάδες. Ο πατέρας του ήταν πρώην παίκτης της Σαβαδέλ στην πρώτη κατηγορία, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του, είναι πρώην παίκτης και προπονητής.[5][6] Ο Τσάβι βρήκε το δρόμο του μέσα από τις ομάδες νέων και εφεδρικών ομάδων και ήταν βασικό μέλος της ομάδας Β της Μπαρτσελόνα του Χοσέπ Μαρία Γκονζάλβο που κέρδισε την άνοδο στη δεύτερη κατηγορία. Έμπνευση του ήταν ο Πεπ Γκουαρδιόλα.[7]

Μπαρτσελόνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρόοδός του μέσα από τις ομάδες του χάρισε την πρώτη εμφάνιση στην πρώτη ομάδα σε έναν αγώνα του Κυπέλλου Καταλονίας με αντίπαλο τη Λιέιδα στις 5 Μαΐου 1998, ενώ σημείωσε το πρώτο του γκολ στις 18 Αυγούστου 1998 στο Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας του 1998 εναντίον της Μαγιόρκα. Το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα έγινε απέναντι στη Βαλένθια στις 3 Οκτωβρίου 1998 στη νίκη με 3–1. Αρχικά εμφανιζόταν κατά διαστήματα τόσο για τις εφεδρικές, όσο και για τις ανώτερες ομάδες, ο Τσάβι σημείωσε το μοναδικό γκολ στη νίκη 1–0 επί της Ρεάλ Βαγιαδολίδ,[8][9] όταν η Μπαρτσελόνα ήταν στη δέκατη θέση του πρωταθλήματος. Οι παρατεταμένες εντυπωσιακές εμφανίσεις σήμαιναν ότι έγινε βασικό μέλος της ομάδας που κέρδισε τον τίτλο, ολοκληρώνοντας την πρώτη του σεζόν με 26 αγώνες και αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς στο πρωτάθλημα το 1999. Ο Τσάβι έγινε ο βασικός πλέι μέικερ της Μπαρτσελόνα μετά από έναν τραυματισμό του Γκουαρδιόλα τη σεζόν 1999–2000, έχοντας σημαντικά προσόντα όσον αφορά τον έλεγχο και την ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας. Τα δύο πρώτα χρόνια η πορεία της ομάδας δεν ήταν καλή και η συμβολή του στην ανάκαμψη ήταν σημαντική.[8]

Τη σεζόν 2004–05 κατέκτησε τον πρώτο τίτλο πρωταθλήματος και το Σούπερ Κύπελλο, ενώ το 2005 ονομάστηκε Ισπανός παίκτης της χρονιάς.[10] Τη σεζόν 2005–06, ο Τσάβι υπέστη ρήξη συνδέσμων στο αριστερό του γόνατο στην προπόνηση. Έμεινε εκτός δράσης για τέσσερις μήνες, αλλά επέστρεψε τον Απρίλιο και ήταν στον πάγκο των αναπληρωματικών για τη νίκη της Μπαρτσελόνα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στον πρώτο ευρωπαϊκό του τρόπαιο. Ήταν βασικό μέλος του τρεμπλ της Μπαρτσελόνα και σημείωσε το τέταρτο γκολ στη νίκη με 4–1 στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας του 2009 εναντίον της Αθλέτικ Μπιλμπάο, με ένα ελεύθερο λάκτισμα. Στο πρωτάθλημα, ένα από τα πιο σημαντικά παιχνίδια του ήταν η νίκη με 6–2 επί της Ρεάλ Μαδρίτης στις 2 Μαΐου. έδωσε τέσσερις ασίστ – μία στον Κάρλες Πουγιόλ, μία στον Τιερί Ανρί και δύο στον Λιονέλ Μέσι.[11] Επίσης, έδωσε την ασίστ για το δεύτερο γκολ στο Μέσι στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της χρονιάς απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (νίκη της Μπαρτσελόνα με 2–0).[12] Εκείνη τη χρονιά γνώρισε και την ατομική καταξίωση: ήταν τρίτος στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα[13] και τρίτος καλύτερος παίκτης της χρονιάς από την ΦΙΦΑ,[14] και κατάφερε με την Μπαρτσελόνα να πραγματοποιήσει ένα από τα μεγαλύτερα ρεκόρ στην ιστορία του ποδοσφαίρου κατακτώντας:[15] Πρωτάθλημα Ισπανίας, Κύπελλο Ισπανίας, Τσάμπιονς Λιγκ, Σούπερ Καπ Ισπανίας, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ κα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Και η επόμενη σεζόν ήταν πολύ καλή με τον Τσάβι ξανά στην κορυφή του πίνακα ασίστ του πρωταθλήματος για δεύτερη συνεχή χρονιά, ενώ έδωσε και τις δύο ασίστ στη νίκη της Μπαρτσελόνα με 2–0 εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης στο Στάδιο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Η Μπαρτσελόνα κατέκτησε τον τίτλο με ρεκόρ 99 βαθμούς.[16] Και το 2010 ήταν τρίτος στην ψηφοφορία του Χρυσής Μπάλας ΦΙΦΑ.[14] Η σεζόν 2011–12 ήταν η πιο παραγωγική του: δέκα γκολ στο πρωτάθλημα, δύο στο Κύπελλο –το οποίο κατέκτησε η Μπαρτσελόνα– και ένα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων.[17]

Τον Ιούνιο του 2014, ανακοινώθηκε ότι ο Τσάβι θα αποχωρούσε από τον σύλλογο.[18] Στις 22 Ιουλίου, ωστόσο, μετά από συνομιλίες με τον πρόσφατα διορισμένο προπονητή και πρώην συμπαίκτη Λουίς Ενρίκε ο Τσάβι αποφάσισε να μείνει στο Καμπ Νόου για μία ακόμη σεζόν.[19] Έγινε επίσης αρχηγός της ομάδας. Στις 4 Ιουνίου, μια αποχαιρετιστήρια εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη για τον Τσάβι με παίκτες, προπονητές, φίλους και οικογένεια να του αποτίουν φόρο τιμής.[20] Στις 6 Ιουνίου 2015, ο Τσάβι μπήκε ως αλλαγή στο 78ο λεπτό για τον Αντρές Ινιέστα για να κάνει την 767η και τελευταία του εμφάνιση με τη Μπαρτσελόνα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2015, καθώς ο σύλλογος κέρδισε το πέμπτο Ευρωπαϊκό Κύπελλο, νικώντας τη Γιουβέντους. Ο Τσάβι, ως αρχηγός του συλλόγου, σήκωσε το τρόπαιο.[21][22] Αυτό έκανε τη Μπαρτσελόνα τον πρώτο σύλλογο στην ιστορία που κέρδισε το τρεμπλ του εγχώριου πρωταθλήματος, του εγχώριου κυπέλλου και του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου δύο φορές.

Με το σύλλογο της Βαρκελώνης έχει κατακτήσει οκτώ φορές το πρωτάθλημα Ισπανίας, τρία Κύπελλα Ισπανίας, τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ, έξι Σούπερ Καπ Ισπανίας, δύο Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και δύο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων.[23][24]

Ο Τσάβι ήταν ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία της Μπαρτσελόνα και αυτός που είχε τους περισσότερους τίτλους με την Καταλανική ομάδα (31 τίτλοι) μέχρι που ξεπεράστηκε αργότερα από τους Αντρές Ινιέστα και Λιονέλ Μέσι.[24] Είχε, επίσης, το ρεκόρ συμμετοχών σε αγώνες του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, με 151 συμμετοχές από τον Ιούνιο του 2015, όλες με τη Μπαρτσελόνα. Με 173 αγώνες στο σύνολο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων συλλόγων είναι στην πέμπτη θέση όλων των εποχών.[25] Οι ικανότητές του στο δημιουργία παιχνιδιού προκύπτουν την εξαιρετική του ακρίβεια στις πάσες τον έκαναν έναν από τους καλύτερους παρόχους ασίστ έχοντας 230 σε όλη την καριέρα του.[26][27] Αντίστοιχα καλή ήταν η ανάλογη στατιστική του στην εθνική ομάδα με 36 στις 133 εμφανίσεις του.[28]

Αλ Σαντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 21 Μαΐου 2015, ο Τσάβι ανακοίνωσε ότι θα ενταχθεί στην ομάδα του Κατάρ Αλ Σαντ στο τέλος της σεζόν 2014–15 με τριετές συμβόλαιο.[29] Έκανε το ντεμπούτο του για την Αλ Σαντ στη νίκη με 4–0 επί της Μεσαϊμέερ στις 13 Σεπτεμβρίου 2015, δίνοντας ασίστ στο πρώτο γκολ της ομάδας.[30] Στον επόμενο αγώνα, σημείωσε το πρώτο του γκολ για την ομάδα σε μια ισοπαλία 2–2 με την Ουμ Σαλάλ. Η Αλ Σαντ τελείωσε το πρωτάθλημα στην τρίτη θέση, τοποθετώντας την σε μια θέση για το Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν, την ελίτ διοργάνωση συλλόγων της Ασιατικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, χωρίς όμως επιτυχία στη συνέχεια. Ο Τσάβι κέρδισε το πρώτο του τρόπαιο με την Αλ Σαντ μετά τη νίκη με 2–1 επί της Ελ Τζάις στον τελικό του Κυπέλλου Κατάρ στις 29 Απριλίου 2017.[31] Τον Οκτώβριο του 2018, η Αλ Σαντ έφτασε στους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της χρονιάς με αρχηγό τον Τσάβι, αλλά αποκλείστηκε χάνοντας με 2–1 από την Περσέπολις.

Στις 2 Μαΐου 2019, ο Τσάβι ανακοίνωσε ότι θα αποχωρούσε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στο τέλος της σεζόν.[32] Στις 20 Μαΐου 2019, έπαιξε τον τελευταίο αγώνα της καριέρας του, την ήττα με 2–0 από την Περσέπολις στην Τεχεράνη του Ιράν, που ήταν ο τελευταίος αγώνας των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Πριν από τον αγώνα, δήλωσε ότι θα ήθελε να παραμείνει στο Κατάρ μετά την αποχώρησή του και ότι θα ήθελε να ξεκινήσει προπονητική καριέρα.[33]

Εθνική Ισπανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την εθνική Ισπανίας το 2009

Ξεκίνησε την καριέρα του από τις μικρές εθνικές ομάδες και το 1999 ήταν μέλος της ισπανικής ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων στη Νιγηρία, όπου σημείωσε δύο γκολ στη διοργάνωση.[34] Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 αναδείχθηκε αργυρός Ολυμπιονίκης με την Ολυμπιακή ισπανική ομάδα σκοράροντας στον τελικό με αντίπαλο τη Νιγηρία στο ισόπαλο 2–2. Η αφρικανική ομάδα πήρε το χρυσό μετάλλιο στα πέναλτι.[35]

Έκανε το ντεμπούτο στην εθνική ανδρών στις 13 Νοεμβρίου 2000 στη Σεβίλη με αντίπαλο την Ολλανδία (ήττα με 2–1).[36] Στις 29 Ιουνίου 2008 έγινε πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Ισπανίας. Ο Τσάβι σημείωσε το πρώτο γκολ στον ημιτελικό με, αντίπαλο τη Ρωσίας, τον οποίο κέρδισε η Ισπανία με 3–0.[36] Στον τελικό, έδωσε την πάσα από την οποία ο Φερνάντο Τόρες σημείωσε το νικητήριο γκολ. Ανακηρύχθηκε καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης και υπήρξε μέλος της καλύτερης ενδεκάδας της διοργάνωσης. Στις 11 Ιουλίου 2010 κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο με την Ισπανία, έχοντας ποσοστό επιτυχίας στις πάσες του 89 %.[37] Ήταν ο κορυφαίος της ομάδας στη διοργάνωση, κερδίζοντας την αργυρή μπάλα ως δεύτερος καλύτερος παίκτης[38] και ψηφίστηκε στην καλύτερη ομάδα. Το 2012 ο Τσάβι με την καλύτερη εθνική Ισπανίας όλων των εποχών κατέκτησε το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα Ευρώπης και τον τρίτο συνεχόμενο διεθνή μεγάλο τίτλο.[39][40][41] Έκλεισε τη διεθνή του καριέρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 (το τέταρτο στη σταδιοδρομία του) σε αγώνα με αντίπαλο και πάλι την Ολλανδία και πάλι με ήττα έχοντας 133 συμμετοχές και 13 γκολ.[36]

Ξεχώριζε για την εξυπνάδα στον τρόπο παιχνιδιού του, την κατανόησή του και το χρονισμό του. Πάντα καλά τοποθετημένος στο γήπεδο, σχεδόν πάντα με σωστές αποφάσεις του και προσαρμοσμένος ώστε να επισκιάσει τη δουλειά του προς όφελος της ομάδας. Τα παιχνίδια με κακή απόδοση ήταν σπάνια στην καριέρα του, τόσο με την εθνική ομάδα, όσο και με την Μπαρτσελόνα.[3] Κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας του συμμετείχε σε 1.148 επίσημους αγώνες.

Στατιστικά στοιχεία διεθνούς σταδιοδρομίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εθνική ομάδα Έτος Συμμ. Γκολ
Ισπανία 2000 1 0
2001 1 0
2002 9 0
2003 5 0
2004 6 0
2005 11 1
2006 10 2
2007 11 3
2008 15 3
2009 14 0
2010 15 0
2011 9 2
2012 12 1
2013 11 1
2014 3 0
Σύνολο 133 13

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συλλογικοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπαρτσελόνα

Αλ Σαντ

Εθνικοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εθνική Ομάδα Ισπανίας

Ατομικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Καλύτερος παίκτης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος : 2008
  • Βραβείο UEFA καλύτερου παίκτη στην Ευρώπη δεύτερη θέση : 2011
  • Χρυσή Μπάλα Τρίτη θέση (3) : 2009 , 2010 , 2011
  • Παγκόσμιος Παίκτης της Χρονιάς της FIFA Τρίτη θέση : 2009
  • Ισπανός παίκτης της χρονιάς ισπανικού πρωταθλήματος : 2005
  • Τρόπαιο Αλφρέδο Ντι Στέφανο : 2η θέση 2010, 3η θέση 2011
  • Παγκόσμιο Κύπελλο καλύτερη ομάδα : 2010
  • Καλύτερη ομάδα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (2) : 2008 , 2012
  • Ομάδα UEFA της Χρονιάς (5) : 2008, 2009, 2010, 2011, 2012
  • Don Balón ομάδα της δεκαετίας : 2010
  • Ασημένια μπάλα του Παγκόσμιου Κυπέλλου Συλλόγων : 2011
  • Χάλκινη μπάλα Παγκόσμιου Κυπέλλου Συλλόγων : 2009
  • Globe Soccer Awards Βραβείο καριέρας παίκτη : 2013
  • Καλύτερη ομάδα της UEFA : 2015
  • Βραβείο Marca Leyenda : 2015
  • France Football : Ballon d'or Dream Team : 2020
  • IFFHS Παγκόσμια Ομάδα - Όνειρο Όλων των Εποχών : 2021

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «ALL-TIME GREATEST SPAIN SQUAD». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2017. 
  2. ↑ «The Greatest: – how the panel voted». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «20 VOLANTES DEFENSIVOS QUE HICIERON HISTORIA». Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2024. 
  4. ↑ «Meet the Idols of the Football World Cup». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2021. 
  5. ↑ «Euro 2012: Spain – the secrets behind the players». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2013. 
  6. ↑ «Oscar Hernandez & Sergio Alegre: The assistant managers at Barcelona who will face Valencia without Xavi». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2023. 
  7. ↑ «The big interview: Xavi – inside the mind of a football genius». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «'Xavi is eternal. He is football. He has made Barcelona what it is today'». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. 
  9. ↑ «TODOS LOS PARTIDOS DE LA TEMPORADA 1997/98». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  10. ↑ «UEFA : Xavi Hernández». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. 
  11. ↑ «Real Madrid v Barcelona: six of the best 'El Clasicos'». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2020. 
  12. ↑ «Barcelona 2-0 Man Utd». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2024. 
  13. ↑ «European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 2009». Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2024. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «FIFA Awards». Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2024. 
  15. ↑ «Le record du Barça». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2010. 
  16. ↑ «Barcelona players hailed for La Liga title win but Pep Guardiola feels hard done by». Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2024. 
  17. ↑ «Barcelona v Santos: Fifa Club World Cup final live». Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2024. 
  18. ↑ «Alves: It's true, Xavi is leaving Barça». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2014. 
  19. ↑ «Barcelona convince Xavi to stay». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. 
  20. ↑ «UEFA : Infographic: Xavi's 150». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. 
  21. ↑ «Xavi by the numbers». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2024. 
  22. ↑ «UEFA : Barcelona see off Juventus to claim fifth title». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2023. 
  23. ↑ «Top 25 Greatest Playmakers Ever». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2020. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «Best soccer players in 21st century». Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2020. 
  25. ↑ «Who has made the most UEFA club competition appearances?». Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2021. 
  26. ↑ «Top 15 Footballers With The Most Assists In Football History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2024. 
  27. ↑ «Top Playmakers with the Most Assists in Soccer History» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2023. 
  28. ↑ «Top 10 Players with the Most Assists in History : The Maestros of International Football». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2023. 
  29. ↑ «Barcelona's Xavi exits Nou Camp to join Qatar side Al Sadd». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2024. 
  30. ↑ «Xavi on hand with assist on Qatar debut». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. 
  31. ↑ «Xavi wins first trophy with Al Sadd». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. 
  32. ↑ «Ex-Barcelona and Spain midfielder Xavi to retire at end of season». Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2024. 
  33. ↑ «AFC : Legend Xavi bids farewell». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2020. 
  34. ↑ «Xavi and Spain's Under-20s are crowned world champions (1999)». Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2024. 
  35. ↑ «Games of the XXVII. Olympiad - Football Tournament». Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2024. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 «Xavier Hernández Creus "Xavi" - Century of International Appearances». Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2024. 
  37. ↑ «World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  38. ↑ «Correcting Past Golden Ball Mistakes at the World Cup». Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2022. 
  39. ↑ «As 16 Maiores Seleções do Imortais!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. 
  40. ↑ «Euro 2012: Now Spain have entered the pantheon of greatness». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2024. 
  41. ↑ «El mejor equipo de la historia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου - Πολυτιμότερος παίκτης
π • σ • ε Εθνική Ισπανίας – Μουντιάλ 2002
π • σ • ε Εθνική Ισπανίας – Μουντιάλ 2006
π • σ • ε Εθνική Ισπανίας – Μουντιάλ 2010
π • σ • ε Εθνική Ισπανίας – Euro 2012
π • σ • ε Εθνική Ισπανίας – Μουντιάλ 2014
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τσάβι_Ερνάντεθ&oldid=10585042"