Παλαιστίνιοι Χριστιανοί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χριστιανοί Πρόσκοποι την Παραμονή των Χριστουγέννων μπροστά από την Βασιλική της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ (2006).

Οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί (αραβικά:: مَسِيحِيُّون فِلَسْطِينِيُّون Masīḥiyyūn Filasṭīniyyūn) είναι μια θρησκευτική κοινότητα του παλαιστινιακού λαού που αποτελείται από εκείνους που προσδιορίζονται ως Χριστιανοί, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν είναι θρησκευόμενοι, εκτός από εκείνους που προσχωρούν συνειδητά στον Χριστιανισμό. Αποτελούν θρησκευτική μειονότητα στο κράτος της Παλαιστίνης και στο Ισραήλ, καθώς και στην παλαιστινιακή διασπορά. Εφαρμόζοντας τον ευρύτερο ορισμό, ο οποίος ομαδοποιεί άτομα με πλήρη ή μερική παλαιστινιακή χριστιανική καταγωγή, ο όρος αφορά σε περίπου 500.000 ανθρώπους παγκοσμίως το έτος 2000.[1] Καθώς οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι είναι Άραβες, η συντριπτική πλειοψηφία των Παλαιστινίων Χριστιανών ταυτίζεται επίσης ως Άραβες Χριστιανοί.

Οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί ανήκουν σε ένα από τα διάφορα χριστιανικά δόγματα, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ορθοδοξίας, της Ανατολίτικής Ορθοδοξίας, του Ρωμαιοκαθολικισμού (τόσο της Λατινικής Εκκλησίας, όσο και των Εκκλησιών της Ανατολικής Τελετουργίας) και του Προτεσταντισμού (Αγγλικανισμός, Λουθηρανισμός κ.λπ.), μεταξύ άλλων. Στη δεκαετία του 1990, μια εκτίμηση του καθηγητή Bernard Sabella του Πανεπιστημίου της Βηθλεέμ, υποστήριξε ότι περίπου το 6,5% του παγκόσμιου παλαιστινιακού πληθυσμού ήταν Χριστιανοί και ότι το 56% αυτού του αριθμού ζούσε εκτός Παλαιστίνης και Ισραήλ.[2]

Από το 2015, οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί αποτελούν το 1% έως 2,5% του πληθυσμού της Δυτικής Όχθης και λιγότερο από 1% του πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας.[3][4] Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Παλαιστίνης υπό Βρετανική Εντολή (1920-1948), οι Χριστιανοί αποτελούσαν το 9,5% του συνολικού πληθυσμού (και το 10,8% των Αράβων της Παλαιστίνης) το 1922 και το 7,9% του συνολικού πληθυσμού το 1946..[5] Κατά τη διάρκεια του Παλαιστινιακού πολέμου 1947–1949 μεταξύ των Παλαιστινίων Αράβων και των Παλαιστινίων Εβραίων, ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς τους Χριστιανούς -ως μέρος της αραβικής κοινότητας- διέφυγαν ή εκδιώχθηκαν από εβραϊκές πολιτοφυλακές από αυτό που θα αναγνωριστεί ως ισραηλινό έδαφος μετά τις Συμφωνίες εκεχειρίας του 1949. Από τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ (την προσαρτημένη από την Ιορδανία Δυτική Όχθη και την κατεχόμενη από την Αίγυπτο Λωρίδα της Γάζας), ο παλαιστινιακός χριστιανικός πληθυσμός αυξήθηκε συνολικά, αλλά μειώθηκε ως ποσοστό το σύνολο του παλαιστινιακού πληθυσμού.[6]

Πολλά άτομα της παλαιστινιακής διασποράς που ταυτίζονται ως Χριστιανοί είναι απόγονοι των Παλαιστινίων Χριστιανών προσφύγων μετά το 1948 που διέφυγαν από την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση και εγκαταστάθηκαν σε χώρες με χριστιανική πλειοψηφία.[7][8]

Δημογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απογραφή του 1922[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην απογραφή της Παλαιστίνης το 1922 υπήρχαν περίπου 73.000 Παλαιστίνιοι Χριστιανοί: 46% Ορθόδοξοι, 40% Καθολικοί (20% Ρωμαιοκαθολικοί και 20% Ανατολικοκαθολικοί).

Η απογραφή κατέγραψε πάνω από 200 τοποθεσίες με χριστιανικό πληθυσμό.[9] Τα σύνολα ανά ομολογία για όλη την Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή ήταν: Ελληνορθόδοξοι 33.369, Συρορθόδοξοι (Ιακωβίτες) 813, Λατινοκαθολικοί 14.245, Ελληνοκαθολικοί (Μελχίτες) 11,191, Συροκαθολικοί 323, Αρμενοκαθολικοί 271, Μαρωνίτες 2,382, Αρμενορθόδοξοι (Γρηγοριανοί) 2,939 , Κοπτική Ορθόδοξη Εκκλησία 297, Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία 85, Εκκλησία της Αγγλίας 4.553, Πρεσβυτεριανή Εκκλησία 361, Προτεστάντες 826, Λουθηρανική Εκκλησία 437, Κοινότητα Ναϊτών 724, άλλοι 208.[9]

Η απογραφή απαριθμούσε επίσης 10.707 Παλαιστινίους Χριστιανούς που ζούσαν στο εξωτερικό, αποτελώντας τη μεγαλύτερη μερίδα των Παλαιστινίων που ζούσαν στο εξωτερικό εκείνην την εποχή: 32 στην Αυστραλία, 17 στην Αφρική, 1 στην Αυστρία, 1 στο Βέλγιο, 1 στη Βουλγαρία, 2 στον Καναδά, 242 στην Αίγυπτο, 34 στη Γαλλία, 59 στη Γερμανία, 1 στην Ελλάδα, 7 στην Ιταλία, 4 στο Μαρόκο, 1 στη Μεσοποταμία, 1 στην Παραγουάη, 5 στην Περσία, 4 στη Ρωσία, 1 στη Νότια Αφρική, 11 στην Ανατολική Αφρική, 7 στο Σουδάν, 6 στη Σουηδία, 1 στην Ελβετία, 2 στην Ισπανία, 122 στη Συρία, 95 στην Υπεριορδανία, 8.517 στις χώρες της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής, 17 στην Τουρκία, 6 στο Ηνωμένο Βασίλειο, 1.352 στις Ηνωμένες Πολιτείες και 158 των οποίων οι τοποθεσίες ήταν άγνωστες.[10]

Σύγχρονη γεωγραφική κατανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ναός του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα. Ο Ναός του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα.
Ο Ναός του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα.
Ο Ναός της Αναστάσεως στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το 2009, υπολογίζεται ότι υπήρχαν 50.000 Χριστιανοί στα παλαιστινιακά εδάφη, κυρίως στη Δυτική Όχθη, με περίπου 3.000 στη Λωρίδα της Γάζας.[11] Το 2022, περίπου 1.100 χριστιανοί ζούσαν στη Λωρίδα της Γάζας – μειωμένος σε σχέση με τους 1300 το 2014.[12] Περίπου το 80% των Παλαιστινίων Χριστιανών ζει σε αστικό περιβάλλον. Στη Δυτική Όχθη, συγκεντρώνονται κυρίως στην Ιερουσαλήμ και στα περίχωρά της: Βηθλεέμ, Μπέιτ Τζάλα, Μπέιτ Σαχούρ, Ραμάλα, Μπιρ Ζάιτ, Τζίφνα, Αΐν Αρίκ, Τάιμπα.[13]

Από τον συνολικό χριστιανικό πληθυσμό των 185.000 στο Ισραήλ, περίπου το 80% χαρακτηρίζονται ως Άραβες, πολλοί από τους οποίους αυτοπροσδιορίζονται ως Παλαιστίνιοι.[14][11][15]

Η πλειοψηφία (56%) των Παλαιστινίων Χριστιανών ζει στην παλαιστινιακή διασπορά.[16]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Farsoun, Samih (2004). Culture and Customs of the Palestinians. 
  2. ↑ Bernard Sabella. «Palestinian Christians: Challenges and Hopes». Bethlehem University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2004. 
  3. ↑ «The World Factbook». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2016. 
  4. ↑ IMEU. «Palestinian Christians in the Holy Land». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2016. 
  5. ↑ «Report to the League of Nations on Palestine and Transjordan, 1937». British Government. 1937. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2013. 
  6. ↑ Jewish Council for Public Affairs. «JCPA Background Paper on Palestinian Christians» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2013. 
  7. ↑ Chronicles – Volume 26. Rockford Institute. 2002. σελ. 7. 
  8. ↑ The Palestinian Diaspora, p. 43, Helena Lindholm Schulz, 2005
  9. ↑ 9,0 9,1 J. B. Barron, επιμ. (1923). Palestine: Report and General Abstracts of the Census of 1922. Government of Palestine. Tables XII–XVI. 
  10. ↑ Palestine Census ( 1922). 
  11. ↑ 11,0 11,1 «FACTBOX – Christians in Israel, West Bank and Gaza». Reuters. 10 May 2009. https://www.reuters.com/article/uk-pope-mideast-christians-sb/factbox-christians-in-israel-west-bank-and-gaza-idUKTRE5491FH20090510. Ανακτήθηκε στις 11 January 2014. 
  12. ↑ «Israel denies Gaza Christians permits to celebrate Christmas with families». Middle East Eye (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  13. ↑ «Population of Palestine». Fanack.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  14. ↑ «Opinion: They're Palestinians, not 'Israeli Arabs'». Los Angeles Times. 27 Μαρτίου 2015. 
  15. ↑ «Arab Israeli Village Celebrates Chechnya Roots». The Forward. http://forward.com/articles/188529/arab-israeli-village-celebrates-chechnya-roots-t/. 
  16. ↑ Sabella, Bernard (12 Φεβρουαρίου 2003). «Palestinian Christians: Challenges and Hopes». Al-Bushra. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2014. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παλαιστίνιοι_Χριστιανοί&oldid=10570933"