Μετάβαση στο περιεχόμενο

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1951

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
6o Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων
Διοργανώτρια πόλη Ρώμη, Ιταλία
Ημερομηνία(ες)22–23 Σεπτεμβρίου[1]
Κύριο στάδιοΣτάδιο ντέλλε Τέρμε ντι Καρακάλλα[2]
ΕπίπεδοΑνώτερο
ΕίδοςΑνοιχτός Στίβος
Μετέχουσες χώρες8[1][2]
Αγωνίσματα18[2]

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1951 ήταν η 6η[3] διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων, που διεξήχθη υπό την εποπτεία του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM) και του Ιταλικού Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού.[2] Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο ντέλλε Τέρμε ντι Καρακάλλα (Stadio delle Terme di Caracalla), στη Ρώμη μεταξύ 22 και 23 Σεπτεμβρίου του 1951.[1][2]

Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν 18 αγωνίσματα και έλαβαν μέρος αθλητές από 8 χώρες-μέλη του ΣΙΣΜ.[1][2]

Στον πίνακα των μεταλλίων την πρώτη θέση κατέλαβε η Γαλλία με 6 χρυσά μετάλλια.[1][4][5][6] Η Τουρκία κέρδισε τη δεύτερη θέση με 5 χρυσά μετάλλια.[1][4][5][6] Την τρίτη θέση κατέκτησε η Ιταλία με 4 χρυσά μετάλλια.[1][4][5][6] Στην επίσημη βαθμολογία που δημοσιεύθηκε η Γαλλία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια με 119 βαθμούς.[4][6] Τη δεύτερη θέση κατέλαβε η Ιταλία με 66,5 βαθμούς και την τρίτη η Μεγάλη Βρετανία με 64,5 βαθμούς.[4][6]

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1949 | 1950 | 1951 | 1952 | 1953

O πρωταθλητής στο άλμα επί κοντώ, Τζούλιο Κιέζα.
O πρωταθλητής στη δισκοβολία, Τζουζέπε Τόζι.
Αγώνισμα Χρυσό Αργυρό Χάλκινο
Αγωνίσματα πίστας και δρόμου
100 μέτρα[4][6]
λεπτομέρειες 		Ζακ Ντερντεριάν
Γαλλία (FRA)		 11.0 Ρενέ Μπονινό
Γαλλία (FRA)		 11.0 Τζεζουάλντο Πένα
Ιταλία (ITA)		 11.1
200 μέτρα[5]
λεπτομέρειες 		Τζεζουάλντο Πένα
Ιταλία (ITA)		 22.0 Λάϊζουμ
Ολλανδία (NED)		 22.4 Πάϊς
Μεγάλη Βρετανία (GBR)		 23.6
400 μέτρα[4][6]
λεπτομέρειες 		Ζακ Ντεγκά
Γαλλία (FRA)		 48.2 Ντανιέλ Λαμουρέ
Γαλλία (FRA)		 49.3 Τζιάνι Ρόκα
Ιταλία (ITA)		 49.3
800 μέτρα[4][6]
λεπτομέρειες 		Σαρλ Μπελγκάρντ
Γαλλία (FRA)		 1:54.8 Ντεσμεντέ
Βέλγιο (BEL)		 1:55.0 Τζέφρεϊ Ντοβ
Μεγάλη Βρετανία (GBR)		 1:55.4
1500 μέτρα[1][5]
λεπτομέρειες 		Εκρέμ Κοτσάκ
Τουρκία (TUR)		 3:59.3 Αχμέντ Λαμπιντί
Γαλλία (FRA)		 3:59.4 Οσμάν Τζοσγκούλ
Τουρκία (TUR)		 4:03.1
5000 μέτρα[4][6]
λεπτομέρειες 		Οσμάν Τζοσγκούλ
Τουρκία (TUR)		 14:54.2 Ίμπ Πλανκ
Δανία (DEN)		 14:54.2 Αχμέντ Λαμπιντί
Γαλλία (FRA)		 14:54.4
110 μέτρα εμπόδια[4][6]
λεπτομέρειες 		Αντρέ Ντανιέλ
Γαλλία (FRA)		 15.3 Μουσταφά Μπατμάν
Τουρκία (TUR)		 15.5 Ζακ Ντοέν
Γαλλία (FRA)		 15.6
400 μέτρα εμπόδια[5]
λεπτομέρειες 		Μπρέκμαν
Ηνωμένες Πολιτείες (USA)		 53.3 ΡΠ Ρομπέρ Μπάρτ
Γαλλία (FRA)		 54.1 Αλφόνς Ντανκέρ
Βέλγιο (BEL)		 55.2
4 × 100 μέτρα σκυταλοδρομία[4]
λεπτομέρειες 		Γαλλία
 42.2 Ιταλία
 42.7 Ηνωμένες Πολιτείες
 43.1
4 × 400 μέτρα σκυταλοδρομία[5]
λεπτομέρειες 		Γαλλία
 3:17.0 Βέλγιο
 3:21.4 Ηνωμένες Πολιτείες
 3:22.0
Αγωνίσματα αλμάτων και ρίψεων
Άλμα εις ύψος[5]
λεπτομέρειες 		Βάλτερ Χέρσενς
Βέλγιο (BEL)		 1,90 μ. Μαχίρ Αράς
Τουρκία (TUR)		 1,80 μ. Μπιραμά
Γαλλία (FRA)		 1,80 μ.
Άλμα επί κοντώ[4][6]
λεπτομέρειες 		Τζούλιο Κιέζα
Ιταλία (ITA)		 4,20 μ. ΕΡ Ζωρζ Σεβιλάρντ
Γαλλία (FRA)		 3,80 μ. Κλάιν
Ηνωμένες Πολιτείες (USA)		 3,50 μ.
Άλμα εις μήκος[1][5]
λεπτομέρειες 		Αβνί Ακγκούν
Τουρκία (TUR)		 7,12 μ. ΡΠ Τζέσε Τόμας
Ηνωμένες Πολιτείες (USA)		 6,89 μ. Ντέρλοου
Μεγάλη Βρετανία (GBR)		 6,72 μ.
Άλμα εις τριπλούν[4][6]
λεπτομέρειες 		Ρουχί Σαριάλπ
Τουρκία (TUR)		 14,79 μ. Φερντινάντο Σίμι
Ιταλία (ITA)		 14,13 μ. Τζέσε Τόμας
Ηνωμένες Πολιτείες (USA)		 14,07 μ.
Σφαιροβολία[4][6]
λεπτομέρειες 		Τζον Σάβιτζ
Μεγάλη Βρετανία (GBR)		 16,04 μ. ΡΠ Νέβιλ
Μεγάλη Βρετανία (GBR)		 14,01 μ. Γιούργκενς
Ηνωμένες Πολιτείες (USA)		 13,92 μ.
Δισκοβολία[4][6]
λεπτομέρειες 		Τζουζέπε Τόζι
Ιταλία (ITA)		 49,83 μ. Τζον Σάβιτζ
Μεγάλη Βρετανία (GBR)		 43,36 μ. Μπιλ Μπάρτον
Ηνωμένες Πολιτείες (USA)		 43,14 μ.
Ακοντισμός[1][5]
λεπτομέρειες 		Χαλίλ Ζιραμάν
Τουρκία (TUR)		 64,60 μ. Βίκερς
Ολλανδία (NED)		 62,90 μ. Ουσμάν Λι
Γαλλία (FRA)		 59,62 μ.
Σφυροβολία[5]
λεπτομέρειες 		Ρουτζέρο Καστανιέτι
Ιταλία (ITA)		 46,64 μ. Σιλβάνο Τζιοβανέτι
Ιταλία (ITA)		 4;,42 μ.

ΠΡ παγκόσμιο ρεκόρ | ΡΠΕ ρεκόρ περιοχής (Ασίας, Αφρικής, Βόρειας Αμερικής, Νότιας Αμερικής, Ευρώπης και Ωκεανίας) | ΡΠ ρεκόρ πρωταθλήματος | ΡΑ ρεκόρ αγώνων | ΕΡ εθνικό ρεκόρ | ΟΡ Ολυμπιακό ρεκόρ | ΠΚ προσωπικό καλύτερο | ΚΠ καλύτερο περιόδου | ΕΚΑ ευρωπαίος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) | ΠΚΑ παγκόσμιος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο)

Στατιστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πίνακας μεταλλίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

      Διοργανώτρια χώρα

Θέση Χώρα Χρυσά Αργυρά Χάλκινα Σύνολο
1 Γαλλία 6 5 4 15
2 Τουρκία 5 2 1 8
3 Ιταλία 4 3 2 9
4 Μεγάλη Βρετανία 1 2 3 6
5 Βέλγιο 1 2 1 4
6 Ηνωμένες Πολιτείες 1 1 6 8
7 Ολλανδία 0 2 0 2
8 Δανία 0 1 0 1
Σύνολο (8 χώρες) 18 18 17 53

Βαθμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επίσημη βαθμολογία που δημοσιεύθηκε ήταν:[4][6]

Θέση Χώρα Βαθμοί
1 Γαλλία 119
2 Ιταλία 66,5
3 Μεγάλη Βρετανία 64,5
4 Τουρκία 60
5 Ηνωμένες Πολιτείες 54
6 Βέλγιο 43
7 Ολλανδία 26
8 Δανία

Μετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν αθλητές από 8 χώρες-μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM).[1][2]

  1. Βέλγιο
  2. Γαλλία
  3. Δανία
  4. Ηνωμένες Πολιτείες
  5. Ιταλία
  6. Μεγάλη Βρετανία
  7. Ολλανδία
  8. Τουρκία

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», 23/9/1951, σ. 1, ψηφ. σελ. 281 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-25 στο Wayback Machine. parliament.gr, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 22/9/1951, σ. 4 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
  3. ↑ Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 24/9/1951, σ. 8 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», 23/9/1951, σ. 4, ψηφ. σελ. 284 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-25 στο Wayback Machine. parliament.gr, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», 26/9/1951, σ. 1, ψηφ. σελ. 285 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-25 στο Wayback Machine. parliament.gr, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
π • σ • ε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων
AFSC
CISM
  • Βρυξέλλες 1948
  • Μπορντώ 1949
  • Πω 1950
  • Ρώμη 1951
  • Κοπεγχάγη 1952
  • Βρυξέλλες 1953
  • Τίλμπουρχ 1954
  • Αθήνα 1955
  • Δυτικό Βερολίνο 1956
  • Αθήνα 1957
  • Βρυξέλλες 1958
  • Ρώμη 1959
  • Αθήνα 1960
  • Βρυξέλλες 1961
  • Ντεν Μπος 1962
  • Βρυξέλλες 1963
  • Α Κορούνια 1964
  • Θεσσαλονίκη 1965
  • Α Κορούνια 1966
  • Αθήνα 1968
  • Πουατιέ 1969
  • Βιαρέτζο 1970
  • Τούρκου 1971
  • Φλωρεντία 1973
  • Ρίο ντε Τζανέιρο 1976
  • Μικέλι 1978
  • Αλγέρι 1979
  • Σάο Πάολο 1980
  • Αλεξάνδρεια 1984
  • Ρώμη 1986
  • Βάρεντορφ 1987
  • Ρώμη 1989
  • Καγιάανι 1990
  • Τουρ 1993
  • Ρώμη 1995¹
  • Ζάγκρεμπ 1999¹
  • Βηρυτός 2001
  • Τίβολι 2002
  • Κατάνια 2003¹
  • Χαϊντεραμπάντ 2007¹
  • Σόφια 2009
  • Ρίο ντε Τζανέιρο 2011¹
  • Μάνγκεονγκ 2015¹
  • Γουχάν 2019¹
    • Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παγκόσμιο_Πρωτάθλημα_Στίβου_Ενόπλων_1951&oldid=10580631"